Δόξα το Θεό, αγγλικά ξέρουμε αρκετά καλά. Όποια μετάφραση και αν έκανε ο φίλτατος κύριος της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου, ακούσαμε πολύ καλά τι είπε ο προπονητής της ομάδας Χενκ Τον Κάανεν: “We played against the best team in Cyprus”, δηλαδή “Παίξαμε εναντίων της καλύτερης ομάδας της Κύπρου”.
Το να βρίσκεσαι στο -10 και να αναγνωρίζει ο αντίπαλος προπονητής, που έχει παίξει τόσο ενάντια στο Αποέλ, όσο ενάντια και στην Ανόρθωση πως είσαι η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα, δεν είναι και λίγο πράγμα. Σημαίνει αν μη τι άλλο, πως σου αναγνωρίζουν ότι αδικείσαι από τη βαθμολογία, ότι μπορείς πολύ καλύτερα και ότι κάτι κάπου πήγε στραβά. Αυτό το στραβά εμείς ξέρουμε τι ήταν, πρώτα η επιθετική δυστοκία μας και μετά τα διαιτητικά εγκλήματα. Η ουσία όμως είναι πως δεν τα παρατάμε.
Αυτό το γεγονός, ότι είμαστε η καλύτερη ομάδα, πρέπει να αποτελέσει φάρο και για τα επόμενα παιχνίδια. Το σερί που χρειαζόμαστε μπορεί να γίνει, αρκεί να τα προσεγγίζουμε πάντα με το σωστό τρόπο και την κατάλληλη αυτοπεποίθηση. Είμαστε καλύτεροι από κάθε αντίπαλο, από εμάς εξαρτάται το τελικό αποτέλεσμα κάθε εβδομάδα, για αυτό οφείλουμε να το δείχνουμε. Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Από την ατάκα του Τον Κάανεν πάντως, βγαίνει ακόμα κάτι. “We played” είπε, δείχνοντας πως έκαναν προσπάθεια. Το λέμε γιατί στην πρώτη αγωνιστική η Ένωση δεν “played” καθόλου. Και είναι γελοίο να βλέπεις τώρα σε επανάληψη στις φάσεις εκείνου του αγώνα, τους κεντρικούς αμυντικούς του Παραλιμνίου να στέκονται στο κέντρο του γηπέδου σαν να παρακαλάνε τους επιθετικούς του αντιπάλου να τους περάσουνε, ενώ κόντρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν ταμπουρωμένοι και μαζεμένοι 90 λεπτά. Ποιον έπαιζαν είπαμε την πρώτη αγωνιστική;
