Δεν μας αρέσει ούτε να παραμυθιαζόμαστε, ούτε να παραμυθιάζουμε. Το να ελπίζει κάποιος πως η ΟΜΟΝΟΙΑ θα πάρει το πρωτάθλημα, είναι σαν να περιμένει κάποιος ένα μικρό θαύμα: μπορεί και να γίνει στο τέλος, αλλά οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ λίγες. Η ΟΜΟΝΟΙΑ όμως εξακολουθεί να κουβαλάει μεγάλο όνομα και αν δεν θέλει να μικρύνει, οφείλει να θέτει στόχους.
Ποιοι μπορεί λοιπόν να είναι οι στόχοι μιας ομάδας που βρίσκεται στο -12 από τη κορυφή; Είναι και αγωνιστικοί και μη αγωνιστικοί, έχουν όμως ένα κοινό: θα προστατεύσουν έστω λίγο την αξιοπρέπεια της ομάδας. Ξεκινώντας από τους αγωνιστικούς, η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι η μοναδική ομάδα στη Κύπρο που τα τελευταία 50 χρόνια δεν έχει τερματίσει ποτέ κάτω από τη 4η θέση. Η παράδοση αυτή δεν πρέπει να σπάσει, κατ’ουδένα λόγο. Πρώτα από όλα γιατί είναι ένα από τα τελευταία προπύργια της μεγάλης ΟΜΟΝΟΙΑΣ που γνωρίσαμε, το οποίο δεν έχει πέσει. Και δεύτερο, γιατί στο τέλος της χρονιάς, ακόμα και η 4η θέση ίσως οδηγήσει στην Ευρώπη.
Από κει και πέρα περνάμε στους εξωαγωνιστικούς. Η διοίκηση οφείλει να βρει τους τρόπους να μην κινδυνέψει η ΟΜΟΝΟΙΑ από τα κριτήρια το Δεκέμβριο. Όχι μόνο για τους βαθμούς, αλλά και για την αξιοπρέπεια μας. Αν ζήσουμε και αφαίρεση βαθμών, τότε πραγματικά θα τα έχουμε ζήσει όλα την τελευταία 4ετία. Είμαστε ένα βήμα πάνω από τον πάτο, ε αν το ζήσουμε και αυτό θα τον έχουμε πιάσει.
Άμεσα συνδεδεμένο με τα πιο πάνω, είναι να καταφέρουμε να κρατήσουμε κάποια συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία ή τουλάχιστον να τα αξιοποιήσουμε σωστά. Είναι περιττόν να πούμε ότι ο κύριος της φωτογραφίας μας είναι απαραίτητος και φέτος και του χρόνου και σε 5 χρόνια, όποιος και αν είναι ο στόχος της ομάδας. Πρέπει από τώρα, να γίνουν τα αδύνατα δυνατά για να ανανεώσει. Αν αυτό δεν γίνει πραγματικότητα, όσο σκληρό και αν είναι, το Δεκέβρη υπάρχει μόνο μια οδός. Και ο Σπούγκιν δεν είναι η μόνη περίπτωση και άλλων τελειώνουν τα συμβόλαια, ενώ αν η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έχει στόχους, ίσως ψαχτούν και παίκτες με συμβόλαια.
Τέλος, θεωρούμε πως το Δεκέμβριο, στην συνέλευση για τις αποφάσεις για το μέλλον του σωματείου, πρέπει να δωθούν και εξηγήσεις και γιατί όχι, να γίνει και απόδοση ευθυνών. Να γίνει ξεκάθαρο που πήγαν τόσα λεφτά, να γίνει ξεκάθαρο ποιοι ήταν εκείνοι οι ποδοσφαιροπατέρες που υπέδειξαν κάποιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, να γίνει ξεκάθαρο τι θα γίνει με τα 13 του Μιλτιάδη Νεοφύτου (είπε τουλάχιστον 3 φορές δημόσια, “όταν φύγω η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν θα χρωστά”, γιατί δεν τα χάρισε ακόμα;). Μόνο έτσι ο κόσμος θα πειστεί πως γίνεται προσπάθεια για εξυγίανση και μόνο έτσι αν μη τι άλλο θα μάθουμε από τα λάθη μας.
