Ας μην κρυβόμαστε, τις τελευταίες 60 μέρες, έγινε στο οικονομικό όση δεν είχε γίνει 2 χρόνια. Έκλεισαν πολλές τρύπες και επιτέλους νιώθουμε ότι το συμβούλιο βλέπει ρεαλιστικά τα πράγματα και πως υπάρχει μια ηλιαχτίδα φωτός. Την ίδια στιγμή όμως, νιώθουμε ότι χρειάζεται ακόμα κάτι…
Τα περισσότερα μέλη του συμβουλίου, ήταν και στο προηγούμενο, του οποίου πρόεδρος ήταν ο Μιλτιάδης Νεοφύτου. Φυσιολογικό είναι λοιπόν, από τη στιγμή που κατά τη θητεία του συμβουλίου ήταν που δημιουργήθηκε το μεγάλο χρέος, ο κόσμος να αντιμετωπίζει την αλλαγή στη στάση τους και τη δουλειά τους, με επιφύλαξη και σε κάποιο βαθμό με καχυποψία. Υπάρχει όμως ο τρόπος να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του και να του δείξουν πως τα πράγματα άλλαξαν.
Ποιος είναι ο τρόπος; Καταρχάς να συνεχίσουν με τους ίδιους ρυθμούς. Ως τώρα ότι δεσμεύτηκε ο Μυλωνάς να κάνει, το έκανε, αλλά γνωρίζει καλά πως υπάρχουν πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν από δω και πέρα, με πρώτο και καλύτερο, το τέλος του σήριαλ των 13 εκατομμυρίων του Μιλτιάδη Νεοφύτου. Αν η τωρινή διοίκηση καταφέρει να το τελειώσει με θετικό τρόπο για την ΟΜΟΝΟΙΑ, θα έχει κάνει ένα βήμα μπροστά προς την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, αλλά και ένα προς την οικονομική εξυγίανση του σωματείου. Αλλιώς είναι τα 12-13, αλλιώς τα 25-26.
Από κει και πέρα, σημαντικό είναι σε 10-15 μέρες, να παρουσιαστεί ένα πλάνο στον κόσμο που να δίνει ελπίδα πως, σε 3-4-5 χρόνια, η ΟΜΟΝΟΙΑ θα ορθοποδήσει οικονομικά. Ένα πλάνο ρεαλιστικό, ένα πλάνο με τον κόσμο σε κεντρική θέση, ένα πλάνο ελπίδας.
Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε τις τελευταίες μέρες, μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε. Επειδή όμως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, επιφυλασσόμαστε. Ο κόσμος δεν έχει προσωπικό πρόβλημα με κανένα, όραμα θέλει, πλάνο, ελπίδα. Αν του δοθούν, θα στηρίξει με όλο του το είναι.
