Του Α.Βιολάρη – “Η Σημερινή”
«Αϊ-Βασίλη, φέτος δεν θέλω… Δώρο». Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από τότε που οι φίλοι της Ομόνοιας μετέφεραν σε πανό, που αναρτήθηκε στο βόρειο πέταλο του ΓΣΠ στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Απόλλωνα, την πιο πάνω -ευρηματική ομολογουμένως- ατάκα, που αρχικά κυκλοφόρησε μεταξύ των οπαδών με τη μορφή sms, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά και την οργή τους προς το πρόσωπο του τότε προέδρου της ομάδας Δώρου Σεραφείμ. Στην πορεία φυσικά οι ευρηματικές ατάκες έγιναν ήπιες αντιδράσεις, ακολούθως πήραν τη μορφή των φραστικών επιθέσεων, για να φτάσουμε στο σημείο εξαγριωμένοι οπαδοί της Ομόνοιας να βρίζουν εν χορώ τον Δώρο Σεραφείμ και να κάνουν γυαλιά-καρφιά το ΓΣΠ, απαιτώντας επιτακτικά την απομάκρυνσή του. Τελικά, στις 9 Ιανουαρίου του 2008 η απαίτηση μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου για παραίτηση του κ. Σεραφείμ από την προεδρία έγινε πραγματικότητα. Με μια λιτή ανακοίνωση η διοίκηση ενημέρωνε πως τα μέλη της έκαναν ομόφωνα αποδεχτή την παραίτηση του προέδρου και πως ο Άγης Ιακωβίδης θα κάλυπτε προσωρινά το κενό στην ηγεσία του σωματείου, μέχρι την έκτακτη Γενική Συνέλευση, η οποία είχε επισπευσθεί.
Κάπου στα μέσα Μαρτίου, ο Μιλτιάδης Νεοφύτου έπαιρνε εντολή από τα μέλη του σωματείου για να οδηγήσει την Ομόνοια στην επόμενη μέρα. Στόχος ένας και αδιαπραγμάτευτος: να μπει επιτέλους ένα τέλος στα πέτρινα χρόνια και να οδηγήσει και πάλι την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών. Οι πρώτοι μήνες της προεδρίας του κ. Νεοφύτου ήταν εντυπωσιακοί και σκόρπισαν, όπως ήταν λογικό, ντελίριο ενθουσιασμού στις τάξεις του… στερημένου από τίτλους κόσμου. Βλέπετε, από το άκρως συντηρητικό μοντέλο της διοίκησης Δώρου Σεραφείμ η Ομόνοια πέρασε στο άλλο άκρο και για πρώτη φορά ο κόσμος έβλεπε έναν πανίσχυρο οικονομικά ηγέτη να σκορπά απερίσκεπτα -και χωρίς πλάνο όπως αποδείχθηκε στην πορεία- τα εκατομμύριά «του» και να ντύνει στα πράσινα όποιον ποδοσφαιριστή ήθελε.
Η συνέχεια λίγο-πολύ, γνωστή σε όλους. Κατά την τετραετή θητεία του κ. Νεοφύτου, το «τριφύλλι» κατέκτησε ένα πρωτάθλημα, δύο κύπελλα και ένα σούπερ καπ, από τον πάγκο της ομάδας τέσσερις προπονητές, πραγματοποιήθηκαν κάποιες εντυπωσιακές μετεγγραφές που χρειάστηκε να δαπανηθούν εξωφρενικά ποσά για την ολοκλήρωσή τους, αποκτήθηκαν συνολικά καμιά 60ριά ποδοσφαιριστές, ενώ περίπου οι μισοί από αυτούς, καθώς και όλοι ανεξαιρέτως οι προπονητές αποχώρησαν από το «Ηλίας Πούλλος» πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό τους.
Άφησε καμένη γη πίσω του...
Την άνοιξη του 2008, όταν δηλαδή αναλάμβανε τα ηνία της ομάδας ο κ. ΜΙλτιάδης Νεοφύτου, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το τι θα ακολουθούσε μερικά χρόνια αργότερα. Ούτε ακόμα και οι επικριτές του δεν περίμεναν πως σήμερα η εικόνα θα παρουσίαζε ουσιαστικά μια εικόνα διάλυσης, όχι τόσο εντός αγωνιστικού χώρου αλλά κυρίως εκτός. Αναφερόμαστε σε αυτούς που φώναζαν και κατηγορούσαν -δημόσια και μη- τον πρώην πρόεδρο της Ομόνοιας για τα παράλογα χρήματα που σκορπούσε δεξιά και αριστερά, ή όσους άφηναν αιχμές και μιλούσαν για ευνοϊκή μεταχείρισή του από τους αρμόδιους φορείς σε σχέση με κάποιες προσφορές που κέρδιζε (και όχι μόνο). Μιας και αγγίξαμε αυτό το θέμα, επιτρέψτε μας να διερωτηθούμε πού είναι σήμερα όλοι αυτοί, επώνυμοι και μη, να μας δώσουν μια λογική απάντηση για το πώς γίνεται ένας «εικονικός» ή «βαλτός» -όπως τον χαρακτήρισαν- πρόεδρος να διεκδικεί πίσω τα χρήματα που υποτίθεται ότι έπαιρνε κατά τρόπον παράτυπο από τρίτους, με σκοπό να τα επενδύσει στην Ομόνοια.
Φυσικά, το ουσιαστικό πρόβλημα της Ομόνοιας αυτήν τη στιγμή δεν ήταν οι λασπολογίες που δέχτηκε ο κ. Νεοφύτου, αλλά η καμένη γη που άφησε πίσω του αποχωρώντας από την προεδρία τον περασμένο Σεπτέμβριο. Αναφερόμαστε κατ’ αρχάς στα χρέη προς τρίτους (τράπεζες, πρώην παίκτες, προπονητές, προσωπικό και άλλους) που ανέρχονται στα 13 εκατομμύρια ευρώ και τα οποία, μήνα με τον μήνα ή μέρα με τη μέρα, αυξάνονται δραματικά και το συνολικό ποσό εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα επίπεδα.
…και θέλει κι από πάνω!
Οι μεγάλες… τρύπες άνοιξαν κατά τη 18μηνη περίπου θητεία του Τάκη Λεμονή στον πάγκο της Ομόνοιας, χωρίς ο ίδιος ο Ελλαδίτης τεχνικός να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τις ζημιές που έγιναν. Στο κάτω-κάτω, ο Λεμονής βρήκε και έκανε, εις βάρος φυσικά του λαοφιλούς σωματείου. Οι οικονομικές τρύπες που άνοιξαν εκείνη την περίοδο ήταν τεράστιες και στην πορεία, αντί να κλείνουν, μεγάλωναν. Πιο πρόσφατο και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η έκβαση της υπόθεσης Γιάννου Οκκά, τον οποίο η Ομόνοια καλείται πλέον να αποζημιώσει με ένα ποσό της τάξεως των 900 χιλιάδων για την παράτυπη και αδικαιολόγητη -όπως αποφασίστηκε από τα δικαστικά σώματα- αποδέσμευσή του από την ομάδα το καλοκαίρι του 2009. Και αυτό εξαιτίας των ερασιτεχνικών χειρισμών που έλαβαν χώρα πριν από δυόμισι χρόνια. Το όλο θέμα φυσικά δεν σταματά εκεί, αφού υπάρχουν ακόμα αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις που εκκρεμούν και πολύ πιθανόν οι «πράσινοι» να κληθούν να πληρώσουν σημαντικά ποσά σαν αποζημιώσεις στο μέλλον.
Αυτό όμως που είναι πραγματικά αδύνατο να χωρέσει ο ανθρώπινος νους είναι το πώς γίνεται ο Μιτλιάδης Νεοφύτου να άφησε πίσω του μια τρύπα της τάξεως των 13 εκατομμυρίων (που κοντεύουν να γίνουν 15) και την ίδια ώρα να διεκδικεί άλλα τόσα!! Αυτά δεν συμβαίνουν πουθενά αλλού, τουλάχιστον σε μη τριτοκοσμικές ποδοσφαιρικά χώρες. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν αύριο ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς αποφάσιζε να αποχωρίσει από την Τσέλσι και διεκδικούσε τα χρήματα που ξόδεψε από το 2003 που ανέλαβε την ομάδα. Για.., ιστορικούς λόγους, να αναφέρουμε πως σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα στον αγγλικό Τύπο, το συνολικό ποσό που ξόδεψε ο Ρώσος κροίσος ξεπερνά -κρατηθείτε- τα ?2.000.000.000 (δύο δις αν χάσατε το μέτρημα με τα μηδενικά)!
Πρέπει να ξεκαθαρίσει… χθες!
Το θέμα του ύψους των χρεών προς τον Μιλτιάδη Νεοφύτου έπρεπε να ξεκαθαρίσει εδώ από καιρό, για πολλούς και διάφορους λόγους. Αντ΄ αυτού όμως, πάνω από το θέμα αιωρείται ένα τεράστιο ερωτηματικό, που έχει να κάνει με το πόσα χρήματα θα πάνε τελικά στον πρώην πρόεδρο, καθώς και για το πότε και πώς θα ξεπληρωθούν τα χρέη. Πέραν από ένα μεγάλο αγκάθι για τα οικονομικά του σωματείου, η αβεβαιότητα γύρω από το χρέος της Ομόνοιας προς τον κ. Νεοφύτου αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να έρθουν κοντά στην ομάδα και να προσφέρουν πολλοί επιφανείς οικονομικά Ομονοιάτες ή και απλός κόσμος και να συνεισφέρει ό,τι μπορεί ο καθένας από την πλευρά του. Ο κόσμος της Ομόνοιας κουράστηκε να ακούει μισόλογα. Μισές αλήθειες. Πόσω μάλλον σε μια περίοδο όπου τα οικονομικά (και κατ’ επέκταση τα αγωνιστικά) είναι σε τραγική κατάσταση και θέλει να ξέρει πού θα πάει και το τελευταίο σεντ που θα δώσει από το υστέρημά του. Ας το λάβουν καλά υπόψη οι αρμόδιοι και να πάνε προετοιμασμένοι στην επικείμενη Γενική Συνέλευση, όντες έτοιμοι να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα του λαού.
