Μάλλον κάτι τέτοια θα έβλεπε ο στιχουργός του ύμνου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και είχε έμπνευση. Κάποια ΟΜΟΝΟΙΑ σαν τη σημερινή, να κρύβει τη μπάλα. Η σημερινή εμφάνιση δεν ήρθε από το πουθενά, ήταν απλά συνέχεια όσων βλέπουμε τους τελευταίους 3-4 μήνες. Και όσο κι αν μας ενθουσιάζει, αν ρίξουμε μια ψύχραιμη ματιά, θα την θεωρήσουμε μάλλον φυσιολογική.
Δυσκολευόμαστε να βρούμε διακριθέντες. Πώς να “διακρίνεις” τον καλύτερο όταν από τους 14 παίκτες που αγωνίστηκαν και οι 14, αγγίζουν το άριστο; Δεν υστέρησε κανείς, σε κανένα σημείο του αγώνα. Ακολούθησαν όλοι τις οδηγίες του προπονητή τους ρητά, ήταν συγκεντρωμένοι, είχαν απίστευτο πάθος, πάτησαν τον αντίπαλο μες το λαιμό. Η ΟΜΟΝΟΙΑ σήμερα, έκανε την εμφάνιση των ονείρων μας, αυτή που θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε ντέρμπι.
Τα συναισθήματα είναι μάλλον ανάμεικτα, η καλύτερη ομάδα στη Κύπρο είναι τέταρτη και μόνο με ένα θαύμα μπορεί να πάει πρώτη, ο στόχος μάλλον είναι η δεύτερη θέση. Την ίδια στιγμή, απολαμβάνουμε της αναγνώρισης ολόκληρης της Κύπρου για αυτό που παρουσιάζουμε και η αλήθεια είναι πως χαιρόμαστε να βλέπουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ! Ας το ευχαριστηθούμε λοιπόν, ας πάρουμε όμως και ένα μάθημα, γιατί αυτή η ομαδάρα δεν θα είναι πρωταθλήτρια…
