Του Πέτρου Παπαγιώργη
«Δεν πρέπει όμως να πανηγυρίζουμε για Ευρώπες, αλλά μόνο για τίτλους». Τάδε έφη Τόνι Σαβέφσκι. Και έχει δίκιο. Η Ομόνοια δεν νοείται να πανηγυρίζει ένα τέτοιο γεγονός. Πανηγύρισε όμως την έξοδο στην Ευρώπη χθες ο κόσμος της Ομόνοιας; Ως αφορμή, ναι. Ως αιτία όμως, όχι.
Αν η ομάδα έβγαινε κάτω υπό νορμάλ συνθήκες, δεν θα πανηγύριζε κανείς. Θα μουρμούριζε μάλιστα για το ότι δεν πήρε τίτλο. Ο κόσμος χθες πανηγύρισε (η αιτία που είπαμε) γιατί ήθελε να βγάλει από μέσα του το δυσβάστακτο βάρος από τα όσα αλλόκοτα και ψυχοφθόρα έχει ζήσει όλον αυτόν τον καιρό. Όλα αυτά που σε κάποιες μάλιστα στιγμές τον έκαναν να βλέπει τα πιο εφιαλτικά σενάρια. Το ενδεχόμενο αφανισμού της ομάδας του, που σήμαινε αφανισμό και ενός κομματιού από τον εαυτό του. Γιατί η ομάδα είναι μέρος της ζωής ενός οπαδού. Η απώλεια είναι αρνητικό συναίσθημα για τον άνθρωπο. Και ο κίνδυνος της απώλειας ανάγκασε τον οπαδό της Ομόνοιας να επιστρατεύσει την υπέρβαση. Οι χθεσινοί πανηγυρισμοί ήταν το ξέσπασμα της ψυχικής διεργασίας που βίωσε μέσα από όλην αυτήν την υπέρβαση.
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς. Αγωνιστικά και κυρίως οικονομικά. Η Ομόνοια έφθασε στο χείλος της καταστροφής. Ήταν τότε που ανέλαβε ο λαός. Ο κόσμος της ομάδας μετά το κάλεσμα της διοίκησης σε μια πρωτοφανή για τον τόπο παγκύπρια κινητοποίηση, έδωσε από το υστέρημα του, μάζεψε το ποσό των δυόμισι εκατομμυρίων ευρώ σε συνθήκες …Eurogroup, νίκησε την κρίση, βοήθησε την ομάδα του να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα που τη μάστιζαν και την έσπρωξε προς τη σωτηρία, που μεταφράζεται στην αποφυγή της τιμωρίας κατά τον έλεγχο των κριτηρίων.
Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της πρωτοβάθμιας επιτροπής της ΚΟΠ για τα οικονομικά κριτήρια σήμανε με τον πιο επίσημο τρόπο την πιο μεγάλη νίκη του πράσινου λαού. Όπου νίκη, η εξασφάλιση της αδειοδότησης της ομάδας για τη σεζόν 2013-14 για τα ευρωπαϊκά κύπελλα.
Ο κόσμος της Ομόνοιας βούτηξε στα βαθιά νερά, πήρε την ομάδα του από τον πάτο, τη σήκωσε και την ανέβασε στον αφρό. Ένας κοινωνικός ξεσηκωμός με αίτημα της σωτηρία της ομάδας και όπλο την απέραντη αγάπη προς αυτήν. Που καταγράφεται στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου, γιατί δεν υπάρχει πουθενά σε αυτήν την ιστορία παρόμοιο προηγούμενο. Και είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει στο άμεσο, ή στο μακροπρόθεσμο μέλλον.
