Ήταν που λέτε κάποτε ένας διαιτητής από την Πάφο, τον έλεγαν Γιαννάκη. Για χρόνια, ολόκληρη η Κύπρος αναρωτιόταν τι έκανε στην 1η κατηγορία, αφού περισσότερο γνωστός γινόταν για τα λάθη του, τις κακές διαιτησίες του, τις διακοπές παιχνιδιών όταν κόσμος έβριζε μια συγκεκριμένη ομάδα που φοράει γαλαζοκίτρινα. Αυτός όμως έμενε εκεί, γινόταν διεθνής, πείτε το αν θέλετε τύχη, πείτε το ελαστικότητα των παρατηρητών του, πείτε το ότι θέλετε, έμενε εκεί.
Σιγά σιγά, ο Γιαννάκης βελτιώθηκε. Μέχρι που ήρθε η χρονιά που πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Το μοναδικό ματς που προκάλεσε, ήταν συμπτωματικά εναντίων μιας ομάδας με πράσινα, αφού προκλητικά προστάτευε τσεκούρια των αντιπάλων. Λόγω της προηγούμενης όμως καλής παρουσίας του φέτος, ακόμα και εκείνο πέρασε μάλλον στο ντούκου. Σιγά σιγά ο Γιαννάκης βραβέυτηκε κιόλας και ορίστηκε για κερασάκι στη τούρτα να κάνει ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι.
Γιαννάκη, κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και μείνει ανεπηρέαστος. Ακόμα κι αν οι μαστόροι σου ζητήσουν να κλείσεις λίγο τα μάτια, να παίξεις λίγο πελλό, να βοηθήσεις λίγο τον “σκοπό”, κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και παίξει 50-50. Χάρη στον εαυτό σου πρώτα από όλα γιατί ομολογουμένως έκανες καλή χρονιά. Και ύστερα γιατί οι μαστόροι σου δεν θα είναι αύριο στο ΓΣΠ με 16000 κόσμο.
υ.γ. Κ. Αριστείδη Χρίστου προσέξατε πως δεν ασχοληθήκαμε μαζί σας; Είναι επειδή είστε ο καλύτερος βοηθός του κόσμου και θέλετε να μας παίζεται πάντα 50-50. Για να δούμε αν θα μιμηθείτε την Αγγέλα και το Βίκτωρος.
