“Να μην χάσουμε το δάσος για το δέντρο”, λένε πολλές φορές. Στην περίπτωση μας θα μπορούσε κανείς να πει πως το δάσος είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ και τα δέντρα, οι ποδοσφαιριστές. Μας ταιριάζει το γνωμικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα δέντρα είναι που κάνουν το δάσος δυνατό.
Ξεκινάμε από το προφανές: η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να ρίξει το μπάτζετ της σε μεγάλο βαθμό για να επιβιώσει. Δεν αντέχει άλλο τους μισθούς, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, ούτε εκπτώσεις. Οι μισθοί θα πέσουν ακόμα κι αν αυτό στο τέλος σημαίνει πως κάποιοι ποδοσφαιριστές θα χαθούν. Προέχει η οικονομική εξυγίανση του σωματείου.
Την ίδια στιγμή, έχουμε την άποψη πως είναι πολύ σημαντικό κάποιοι ποδοσφαιριστές κλειδιά να παραμείνουν το ρόστερ. Είναι προφανές πως πρέπει να διατηρηθεί ο κορμός της ομάδας για να έχει ο Σαβέφσκι μια στερεή βάση να δουλέψει. Την ΟΜΟΝΟΙΑ τη φετινή που όλοι λατρέψαμε, οι ποδοσφαιριστές την έκαναν τόσο δυνατή και με μερικούς που είναι μάλιστα κλειδιά, οι αποστάσεις είναι μικρές. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να φανεί και η μια πλευρά ελαστική και η άλλη.
Τέλος πρέπει να γραφτεί και κάτι άλλο: η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Έχει αρχίσε να γίνεται εκνευριστικό το τσουβάλιασμα όλων στο ίδιο καλάθι.
