Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχασε από την Άστρα και μαζί έχασε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να βρεθεί στα πλέι οφ του Europa League αφού ο επόμενος αντίπαλος, θεωρητικά ήταν πιο βατός αντίπαλος από τους Ρουμάνους. Χάσαμε, αποκλειστήκαμε. Όσο πιο γρήγορα το χωνέψουμε, όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως η ζωή συνεχίζεται, τόσο το καλύτερο για το οικοδόμημα που ονομάζεται ΟΜΟΝΟΙΑ Λευκωσίας.
Με το “η ζωή συνεχίζεται” όμως, δεν εννοούμε “δεν έγινε και τίποτα”. Για άλλη μια φορά αποτύχαμε να κάνουμε το έξτρα βήμα και πρέπει επιτέλους να διαγνωστεί ορθώς γιατί και να αντιμετωπιστεί με την πρέπουσα σοβαρότητα. Είναι θέμα νοοτροπίας; Είναι θέμα αδυναμίας συγκέντρωσης; Θέμα ποιότητας σίγουρα δεν είναι, όχι γιατί είμαστε στο επίπεδο να υποτιμάμε μια ρουμάνικη ομάδα, αλλά γιατί η Άστρα έδειξε να είναι καλή ομάδα, αλλά μέχρι εκεί.
Περνάμε στη αγωνιστική κριτική. Η ΟΜΟΝΟΙΑ την τελευταία 3ετία, για κάποιο λόγο δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί σχεδόν ποτέ, καταστάσεις όπου έχει το αριθμητικό πλεονέκτημα. Ίσως να είναι απλά συγκυρίες, ίσως όμως να είναι και πρόβλημα της ομάδας γενικώς και πρέπει να διερευνηθούν όλα τα ενδεχόμενα.
Έχουμε την ποιότητα και τη δύναμη να σηκώσουμε κεφάλι και να κτυπήσουμε τον επόμενο στόχο που είναι το πρωτάθλημα. Για να το καταφέρουμε πρέπει να διορθώσουμε τα κακώς έχοντα. Ευκαιρίες θα έχουμε πολλές στο μέλλον, ΟΜΟΝΟΙΑ μας λένε. Αλλά αν δεν δούμε που πραγματικά πονάμε και αν δεν παραδειγματιστούμε από όσους τα κατάφεραν δεν θα τα καταφέρουμε. Η ζωή συνεχίζεται, σκληρή δουλειά και πίστη.
