Ούτε φέτος τα κατάφερε η ΟΜΟΝΟΙΑ να κάνει το έξτρα βήμα στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια, έκανε βήμα πίσω, παρότι η παρουσία της γενικώς ήταν καλύτερη από ότι στα άχρωμα παιχνίδια με τον Ερυθρό Αστέρα. Είναι δύσκολο να πεις με βεβαιότητα τι έφταιξε, χάσαμε όμως από μια καλή (μέχρι εκεί) ομάδα χωρίς εμπειρίες και το βέβαιο είναι πως βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας.
Δεκτόν, τους ήθελε και η μπάλα. Ένα γκολ από κόντρα, εκεί που ο Ζοσέ Μορέιρα έμοιαζε ανίκητος και απέκρουε ακόμα και τις πλάσες των συμπαικτών του. Στη συνέχεια φέρνουμε το παιχνίδι στα μέτρα μας, παίρνουμε και το πάνω χέρι και ο Μπουντέσκου πετυχαίνει ένα γκολ που ούτε στο Playstation δεν μπαίνει. Όποιος τρόπος υπήρχε να νικηθεί ο Ζοσέ, τους έκατσε.
Αυτή βέβαια είναι μόνο η μια άποψη του νομίσματος, εκείνη που λέει πως είμαστε καταραμένοι στην Ευρώπη. Η άλλη λέει πως για να κάνει ο Μπουντέσκου το σουτ στο πρώτο γκολ, ήταν εντελώς αφύλακτος και μιλάμε για τον πιο επικίνδυνο τους παίκτη. Για να πάει η μπάλα από πόδια αμυντικού στο πλεκτό του Μορέιρα η μπάλα, σημαίνει δεν υπήρξε σωστή αντίδραση. Και για να δεχθούμε το δεύτερο πραγματικά απίστευτο γκολ, προηγήθηκε κακή επιστροφή από συγκεκριμένους παίκτες και κακή αντίδραση σε μια εύκολη να αποκρουστεί σέντρα. Και ακόμα δεν αναφέραμε πως δεν διαχειριστήκαμε σωστά το αριθμητικό πλεονέκτημα, γιατί το θεωρούμε προφανές!
Έχουμε ευθύνες για την αδυναμία στην Ευρώπη. Και όσο πιο σύντομα εντοπίσουμε ποιες είναι αυτές, όσο πιο σύντομα συγκεκριμενοποιήσουμε αν είναι ατομικές ή γενικής νοοτροπίας, τόσο το καλύτερο…Για του χρόνου μιλάμε πάντα.
