ΟΜΟΝΟΙΑ, η ομάδα του ΛΑΟΥ

Του Χα­ρά­λα­μπου Ρωσ­σί­δη

Στε­νά συ­νυ­φα­σμέ­νος με την πο­λι­τι­κή ιστο­ρία του τό­που, ο χώ­ρος του πο­δο­σφαί­ρου δια­χρο­νι­κά απο­τε­λού­σε πε­δίο πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης στην Κύ­προ. Οι ρί­ζες αυ­τής της αντι­πα­ρά­θε­σης εκτεί­νο­νται ως τον ελ­λη­νι­κό εμ­φύ­λιο, όταν η δια­χω­ρι­στι­κή σκιά αρι­στε­ρών-δε­ξιών διείσ­δυε σι­γά-σι­γά και στην Κύ­προ. Τό­σο στην πο­λι­τι­κή ζωή όσο και στον αθλη­τι­σμό.

Τον Μάιο του 1948, ο Σύν­δε­σμος Ελ­λη­νι­κών Γυ­μνα­στι­κών και Αθλη­τι­κών Σω­μα­τεί­ων (ΣΕ­ΓΑΣ) προ­τρέ­πει τους Γυ­μνα­στι­κούς Συλ­λό­γους στην Κύ­προ να υπο­γρά­ψουν δη­λώ­σεις ότι ήταν εθνι­κό­φρο­νων φρο­νη­μά­των και υπέρ της τό­τε κυ­βέρ­νη­σης των Αθη­νών. Η πλειο­ψη­φία των συλ­λό­γων υπα­κού­ει, ενώ όσοι αθλη­τές αντι­δρούν, εκ­διώ­κο­νται ή απέ­χουν από τους Πα­γκύ­πριους Αθλη­τι­κούς Αγώ­νες.
Η κρί­ση γρή­γο­ρα εξα­πλώ­νε­ται και στο πο­δό­σφαι­ρο. Αρι­στε­ροί πο­δο­σφαι­ρι­στές απο­χω­ρούν και ιδρύ­ουν τα δι­κά τους σω­μα­τεία. Στις 23 Μα­ΐ­ου του 1948, ο Αθλη­τι­κός Πο­δο­σφαι­ρι­κός Όμι­λος Ελ­λή­νων Λευ­κω­σί­ας (ΑΠΟ­ΕΛ), με την ευ­και­ρία των Πα­νελ­λη­νί­ων Αγώ­νων Στί­βου, στέλ­νει τη­λε­γρά­φη­μα στον ΣΕ­ΓΑΣ, με την ευ­χή όπως «τερ­μα­τι­στεί η εθνο­κτό­νος ανταρ­σία». Οι αρι­στε­ροί πο­δο­σφαι­ρι­στές του ΑΠΟ­ΕΛ αντι­δρούν, θε­ω­ρώ­ντας τον χα­ρα­κτη­ρι­σμό «εθνο­κτό­νος ανταρ­σία» ως πρό­κλη­ση και κομ­μα­τι­κή το­πο­θέ­τη­ση του σω­μα­τεί­ου. Ο πο­δο­σφαι­ρι­στής Κώ­στας Λυ­μπου­ρής απο­βάλ­λε­ται δια πα­ντός, ενώ άλ­λοι τέσ­σε­ρις τι­μω­ρού­νται επ’ αό­ρι­στον.

Η ίδρυ­ση της Ομό­νοιας

Στις 4 Ιου­νί­ου, με πρω­το­βου­λία του ια­τρού και δη­μο­τι­κού συμ­βού­λου Λευ­κω­σί­ας Ματ­θαί­ου Πα­πα­πέ­τρου, συ­γκα­λεί­ται ευ­ρεία σύ­σκε­ψη αθλη­τών και φι­λά­θλων και απο­φα­σί­ζε­ται η ίδρυ­ση ενός νέ­ου αθλη­τι­κού σω­μα­τεί­ου, από­λυ­τα προ­ση­λω­μέ­νου στην ιδέα του γνή­σιου αθλη­τι­σμού. Το όνο­μα του νέ­ου σω­μα­τεί­ου: «Αθλη­τι­κός Σύλ­λο­γος Ομό­νοια Λευ­κω­σί­ας». Προ­τι­μή­θη­κε η λέ­ξη Ομό­νοια για να δεί­χνει την αντί­θε­σή της προς το δι­χα­σμό και τη διά­σπα­ση, ενώ ως έμ­βλη­μα επι­λέ­χθη­κε το πρά­σι­νο τρι­φύλ­λι, που συμ­βο­λί­ζει την αντί­στα­ση και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα που επέ­δει­ξαν οι πρω­τερ­γά­τες. «Όσον το κόφ­κεις, βλα­στά πιο δυ­να­τόν», λέ­νε οι πιο πα­λιοί φί­λα­θλοι της ομά­δας. Ως επί­ση­μα χρώ­μα­τα επι­λέ­χθη­καν το πρά­σι­νο, το χρώ­μα της ελ­πί­δας και το λευ­κό, το χρώ­μα της χα­ράς.

Τον Δε­κέμ­βριο του 1948, τα αρι­στε­ρά σωµατεία ιδρύ­ουν τη δι­κή τους οµοσπον­δία και για τα επόµενα πέ­ντε χρό­νια διε­ξά­γο­νταν συγ­χρό­νως δύο δια­φο­ρε­τι­κά πρω­τα­θλή­μα­τα, από την ΚΟΠ και την ΚΕ­ΠΟ. Το 1953 λαμ­βά­νε­ται η από­φα­ση για ενο­ποί­η­ση του κυ­πρια­κού πο­δο­σφαί­ρου και η Ομό­νοια μα­ζί με τα άλ­λα αρι­στε­ρά σω­μα­τεία προ­σχω­ρούν στην ΚΟΠ. Η Ομό­νοια κερ­δί­ζει το πρώ­το της πρω­τά­θλη­μα το 1961 και το πρώ­το της κύ­πελ­λο το 1965.

Πο­λύ γρή­γο­ρα η νέα ομά­δα ξε­περ­νά τα σύ­νο­ρα της Λευ­κω­σί­ας και γί­νε­ται η λα­ο­φι­λέ­στε­ρη ομά­δα στην Κύ­προ. Σε 65 χρό­νια ιστο­ρί­ας, η Ομό­νοια με­τρά 20 πρω­τα­θλή­μα­τα, 14 κύ­πελ­λα και 16 σού­περ καπ, ενώ από τη δε­κα­ε­τία του ’70 κου­βα­λά­ει το προ­σω­νύ­μιο «Βα­σί­λισ­σα», λό­γω των συ­νε­χό­με­νων κα­τα­κτή­σε­ων πρω­τα­θλη­μά­των.
Βα­σι­κό­τε­ρο συ­στα­τι­κό της επι­τυ­χί­ας η μο­να­δι­κή σύν­δε­ση κό­σμου και πο­δο­σφαι­ρι­στών, κα­θώς και η τύ­χη του σω­μα­τεί­ου να διοι­κεί­ται από διο­ρα­τι­κούς αν­θρώ­πους στα πρώ­τα του βή­μα­τα.

Το πεί­σμα και η επι­μο­νή των ιδρυ­τών, ση­μα­το­δό­τη­σαν την απαρ­χή μιας δυ­να­μι­κής πο­ρεί­ας που συ­νε­χί­ζει και αντέ­χει μέ­σα στο χρό­νο. Πρώ­τη η Ομό­νοια έφε­ρε ξέ­νους πο­δο­σφαι­ρι­στές, ενώ πρώ­τη έκα­νε κα­λο­και­ρι­νή προ­ε­τοι­μα­σία στο εξω­τε­ρι­κό. Οι δε ακα­δη­μί­ες του σω­μα­τεί­ου, άρ­τια ορ­γα­νω­μέ­νες για τα δε­δο­μέ­να της επο­χής, τρο­φο­δο­τού­σαν κά­θε χρό­νο με τα­λέ­ντα την πρώ­τη ομά­δα. Το 1972, η Ομό­νοια ξε­κι­νά την κα­τα­σκευή προ­πο­νη­τι­κού κέ­ντρου στη Μια Μη­λιά, ένα χω­ριό στα ανα­το­λι­κά της Λευ­κω­σί­ας. Το κέ­ντρο κτί­ζουν μα­ζί φί­λα­θλοι και πο­δο­σφαι­ρι­στές, με την προ­ο­πτι­κή κά­πο­τε να κτι­στεί εκεί ένα γή­πε­δο της Ομό­νοιας. Το όνει­ρο ανα­βάλ­λε­ται λό­γω του πο­λέ­μου.

Ο κό­σμος στη­ρί­ζει την ομά­δα του

Ο κό­σμος της Ομό­νοιας απο­τε­λεί το με­γα­λύ­τε­ρο στή­ριγ­μα του συλ­λό­γου. Την ακο­λου­θεί σε κά­θε γω­νιά της Κύ­πρου από τις πρώ­τες μέ­ρες της ίδρυ­σής της. Το σύν­θη­μα «Ομό­νοια – Λα­ός» δεν εί­ναι ένα απλό σλό­γκαν, αλ­λά ένα με­γά­λο κε­φά­λαιο, βα­θιά ρι­ζω­μέ­νο στις καρ­διές και συ­νει­δή­σεις των Ομο­νοια­τών. Σύν­θη­μα που απο­δεί­χθη­κε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πο­λύ πρό­σφα­τα, όταν προ του φά­σμα­τος της οι­κο­νο­μι­κής κα­τα­στρο­φής, ο κό­σμος ανέ­λα­βε δρά­ση και νί­κη­σε την κρί­ση. Με μια συ­γκλο­νι­στι­κή και πρω­το­φα­νή κι­νη­το­ποί­η­ση, έδει­ξε να μην πτο­εί­ται από τα πε­ρί­φη­μα δόγ­μα­τα σοκ. Από τις ει­σφο­ρές των φι­λά­θλων του Σω­μα­τεί­ου, σε εκ­δη­λώ­σεις και συ­γκε­ντρώ­σεις που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν σε πό­λεις, κοι­νό­τη­τες και χω­ριά σε όλη την Κύ­προ, σε χρό­νο ρε­κόρ συ­γκε­ντρώ­θη­καν 2,5 εκατ., τα οποία «έσπρω­ξαν» την ομά­δα, ώστε να πε­ρά­σει τον σκό­πε­λο των κρι­τη­ρί­ων που θέ­τει η ΟΥ­Ε­ΦΑ. Έτσι, σε μιαν επο­χή που οι­κο­νο­μί­ες και ηθι­κές αξί­ες κα­ταρ­ρέ­ουν, μια ιδέα αντι­στέ­κε­ται και δεί­χνει πο­λύ δυ­να­τή για να πε­θά­νει.
Η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των φι­λά­θλων της Ομό­νοιας το­πο­θε­τεί­ται στην Αρι­στε­ρά και τον ευ­ρύ­τε­ρο κε­ντρο­α­ρι­στε­ρό χώ­ρο. Οι δε ορ­γα­νω­μέ­νοι φί­λα­θλοι επι­δει­κνύ­ουν έντο­νη κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή δρά­ση «ενά­ντια στον φα­σι­σμό, τους κοι­νω­νι­κούς δια­χω­ρι­σμούς και τον ρα­τσι­σμό, εί­τε αυ­τός εί­ναι φυ­λε­τι­κός εί­τε κοι­νω­νι­κός», όπως ανα­φέ­ρουν σε ανα­κοί­νω­σή τους. Μέ­χρι πρό­σφα­τα προ­σέ­φε­ραν 10 δω­ρε­άν ει­σι­τή­ρια σε με­τα­νά­στες, σε κά­θε εντός έδρας παι­γνί­δι της Ομό­νοιας, ενώ τον πε­ρα­σμέ­νο Μάρ­τιο διορ­γα­νώ­θη­καν πο­ρεί­ες ενα­ντί­ον της τρόι­κας και των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών. Αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι το 2003, με το άνοιγ­μα των οδο­φραγ­μά­των φι­λο­ξέ­νη­σαν 500 πε­ρί­που Τουρ­κο­κύ­πριους και ανάρ­τη­σαν πα­νό με σύν­θη­μα «Kibris’ta Baris», δη­λα­δή «Ει­ρή­νη στην Κύ­προ». Στην κερ­κί­δα της Ομό­νοιας συ­χνά ανε­βαί­νουν ση­μαί­ες με τον Τσε Γκε­βά­ρα και πα­νό με συν­θή­μα­τα, όπως «εί­μα­στε όλοι με­τα­νά­στες» και «another football is possible, another world is possible».

Δημοσιεύθηκε χθες στο http://epohi.gr