Αλίπιο Ντουάρτε (1992), Γκανίου Ογκούνγπκε (1992), Τζάστιν Μεγκόλο (1992) και ένας μέσος επίσης γεννημένος μετά το 1992 είναι οι παίκτες που πρβάρουν τα πράσινα. Σε αυτούς προσθέστε τους Κύπριους Ονησίφορο Ρουσιά (1992), Χριστόφορο Χαραλάμπους (1992), Αντρέα Παναγιώτου Φιλιώτη (1995) και Παναγιώτη Θεράποντος (1996) που παίρνουν ήδη αρκετά λεπτά στα φιλικά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ γεμίζει με παίκτες που έχουν την προοπτική να καθιερωθούν. Και δεν έχουμε αναφέρει ακόμα νεαρούς που είναι στον προθάλαμο, αλλά δεν παίρνουν τόσα λεπτά συμμετοχής, ούτε το Μουλαζίμη (1992) που ανήκει στην ΟΜΟΝΟΙΑ αλλά θα παίξει στο Παραλίμνι.
Το ζήτημα είναι να παίξουν και να καθιερωθούν θα μας πείτε και έχετε απόλυτο δίκαιο. Η ουσία είναι όμως ότι εκεί που ψάχναμε με το σταγονόμετρο 1 άντε 2 μικρούς που να έχουν κάποιες πιθανότητες να πάρουν λίγα λεπτά, πλέον έχουμε 7-8 τουλάχιστον ποδοσφαιριστές που αποτελούν καθημερινά μέρος του ρεπορτάζ, που θα δώσουν τη μάχη τους για να μπουν στην πρώτη ομάδα για τα καλά. Ίσως κάποιοι να δοθούν φέτος δανεικοί (μιλάμε εντελώς υποθετικά), αν όμως έχουν ποσοστό συμμετοχών στα συμβόλαια τους, μπορούν να επιστρέψουν καλύτεροι.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ, αναγκασμένη και από τα οικονομικά δεδομένα της, αλλάζει φιλοσοφία στο μεταγραφικό. Αντί για παράδειγμα σε 1-2 χρόνια να ψάχνει αντι-Ασσίς με 150 και 200 χιλιάδες, προτιμάει να πάρει τον Αλίπιο τώρα με 25, να προσπαθήσει να τον εξελίξει (στην προκειμένη με τη βοήθεια και του ίδιου του Νούνο) και να τον έχει έτοιμο και φτηνό στο μέλλον. Προφανώς δεν θα της βγουν όλες οι περιπτώσεις, κάποιες δεν θα έχουν την εξέλιξη που θέλει ο Σαβέφσκι. Αν θα βγει στην ομάδα η αλλαγή στη φιλοσοφία, είναι κάτι που θα το δούμε στο μέλλον στο γήπεδο. Το σημαντικό είναι πάντως να την στηρίξει σε βάθος χρόνου ο σύλλογος και να μην επιστρέψει στα παλιά με την πρώτη αναποδιά.
