Ίσως να φανούμε υπερβολικοί και ιδιότροποι, καλύτερα όμως να κάνουμε την κριτική μας τώρα παρά μέσα στη χρονιά. Κάποιος πρέπει έτσι κι αλλιώς να είναι ο…κουραστικός της υπόθεσης και να υπενθυμίζει συνεχώς πως πρέπει να είμαστε στη πρίζα. Ειδικά όταν η ΟΜΟΝΟΙΑ πληρώνει αμυντικά λάθη από το πρώτο επίσημο με την Άστρα και εξακολουθεί να πληρώνει σε κάποια φιλικά.
Ας πάρουμε τα πράγματα πάντως με τη σειρά: η ΟΜΟΝΟΙΑ πιστοποίησε πως κάθε παιχνίδι γίνεται καλύτερη. Κόντρα σε μια ομάδα που ήταν σαφώς ανώτερη από τις προηγούμενες αντιπάλους της, για 60 λεπτά, όταν φόρτσαρε δηλαδή, επιβλήθηκε πλήρως, έφτιαξε ευκαιρίες, πέτυχε τέρματα. Έμοιαζε με ομάδα που βρίσκεται στο σωστό δρόμο, που ξέρει τι θέλει και είναι συγκεντρωμένη σε αυτό.
Κάπου εκεί μπαίνει ένα…αλλά. Δύο φορές παρατηρήθηκε έλλειψη συγκέντρωσης, δύο φορές, ο Μορέιρα μάζεψε τη μπάλα από το πλεκτό του. Την πρώτη θα μας πείτε, ο Ρόκε είναι ένας με έναν, σουτάρει σκοράρει. Η ασυνεννοησία που είδαμε στο δεύτερο γκολ όμως δεν πρέπει να επαναληφθεί, ποτέ ξανά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν πρέπει να αδικεί τον εαυτό της με τέτοιες στιγμές.
Ανακεφαλαιώνοντας, τονίζουμε ξανά πως η απόδοση της ομάδας, ειδικά στα πρώτα 60 λεπτά, ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική. Η ΟΜΟΝΟΙΑ κυκλοφορούσε όμορφα τη μπάλα όταν την κατείχε και ξεδιπλωνόταν ταχύτατα όταν την έκλεβε. Αν φτιάξει και εκείνες τις λεπτομέρειες, θεωρούμε πως δεν έχει να φοβηθεί κανέναν στο πρωτάθλημα.
