Η ιστοσελίδα μας είναι ανοικτή σε όλα τα μέλη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που θα υποβάλουν υποψηφιότητα και θέλουν να περάσουν στον κόσμο τις θέσεις τους. Σήμερα δημοσιεύουμε το μέρος Ε του πλάνου του Νικόλα Βαλανίδη
Θέλω να χαιρετήσω την απόφαση της παλιάς δόξας της ομάδας μας και νυν Αντιπροέδρου του Δ.Σ. κ. Νίκου Χαραλάμπους, να εξαγγείλει το καταρτισμό συνδυασμού του οποίου θα ηγηθεί με στόχο τη σωτηρία του Σωματείου μας.
Η κατάθεση μιας νέας υποψηφιότητας, είναι μια κίνηση που ενισχύει τη δημοκρατική διαδικασία. Μέσα από τη κατάθεση του πλάνου του κάθε συνδυασμού η υποψηφίου και την ανοιχτή συζήτηση των διαφόρων θέσεων που εκφράζονται μέσα από αυτό για αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν το Σωματείο μας, θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ούτως ώστε να παρθούν οι σωστές αποφάσεις.
Θεωρώ ότι ειδικά σήμερα, που η ΟΜΟΝΟΙΑ βρίσκεται μπροστά στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της Ιστορίας της, η Γ.Σ. θα πρέπει να αποφασίσει με μοναδικό γνώμονα το πλάνο με το οποίο θα πορευτεί τα επόμενα χρόνια το Σωματείο. Οι οικονομικές συνθήκες στο τόπο μας δεν αναμένεται να βελτιωθούν, μάλλον το αντίθετο, και αυτό σε συσχετισμό με το υπέρογκο χρέος που έχει συσσωρευτεί στο Σωματείο καθιστά επιτακτική την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης προς ένα πιο βιώσιμο μοντέλο λειτουργίας.
Μετά τη κατάθεση του μέρους Δ του πλάνου Σωτηρίας, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα κομμάτι του Σωματείου μας που πολλές φορές, και κάτω από την πίεση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το ποδοσφαιρικό τμήμα, δεν λαμβάνει την απαιτούμενη σημασία. Παρόλα αυτά πιθανώς αυτό το κομμάτι να μας δώσει τη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Αν είμαστε δε και οι πρώτοι που θα κάνουμε τις σωστές κινήσεις ίσως να αποκτήσουμε και στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων μας.
Ακαδημίες
Σύμφωνα με όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω, και σίγουρα μπορώ να μάθω πολύ περισσότερα, στις ακαδημίες του Σωματείου μας γίνεται επαγγελματική δουλειά ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να μην είναι ακόμα στα επίπεδα των πλείστων Ευρωπαϊκών Ομάδων, παρόλα αυτά για τα Κυπριακά δεδομένα φαίνεται ότι υπερέχουν έναντι των ακαδημιών άλλων Ομάδων.
Το παράδοξο είναι ότι, παρόλο όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι ακαδημίες της ομάδας μας έχουν κάνει μεγάλα βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, το Σωματείο ακόμα δεν επωφελήθηκε ΚΑΘΟΛΟΥ από τις επενδύσεις που έχει κάνει. Κάπου φαίνεται ότι σπάζει η αλυσίδα της τροφοδοσίας της πρώτης ομάδας με τα ταλέντα των ακαδημιών.
Λέμε, λέμε και ξαναλέμε, ότι ο τελευταίος παίκτης που βγήκε από τις Ακαδημίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και αναγνωρίστηκε είναι ο Στάθης ο Αλωνεύτης. Αυτό συνέβηκε το 2003. Από τότε πέρασαν περίπου 10 χρόνια μέχρι να εμφανιστεί ξανά ένας (1!!!) παίκτης που να προωθηθεί από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα. Και όταν λέω να προωθηθεί δεν εννοώ να ταξιδέψει με την ομάδα η να κάνει 5-10-15 προπονήσεις μαζί της αλλά το απλό να ξεκινήσει 2 συνεχόμενες αγωνιστικές στην αρχική 11άδα.
Ο παίκτης που έσπασε αυτή τη κακοδαιμονία ήταν ο Χάρης ο Κυριάκου. Δεν γνωρίζω το Χάρη προσωπικά και ούτε έχω κανένα συμφέρον να τον υποστηρίξω αλλά πέρυσι απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί με αξιώσεις στην 11αδα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Πέρα από το Χάρη ο οποίος προς το παρών βράζει στο πάγκο (δεν εισέρχομαι στα της προπονητικής, δικαίωμα του προπονητή να τον χρησιμοποιεί όποτε θέλει) , και άλλοι 4-5 μικροί (εξαρτάτε πώς ορίζεται το μικρός και αν ο 22χρονος θεωρείτε ακόμα ταλέντο) ακολούθησαν την πρώτη ομάδα στο εξωτερικό αφήνοντας όπως μαθαίναμε εμείς στην Κύπρο καλές εντυπώσεις.
Παρόλα αυτά και με την επιστροφή της ομάδας στην Κύπρο, μαθαίνουμε ότι αποφασίσαμε να «επενδύσουμε» σε νεαρούς από το εξωτερικό. Οι δικοί μας μικροί εντωμεταξύ, που λαμβάνοντας υπόψη και τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας θα περιμέναμε ότι θα αξιοποιούνταν περισσότερο, ούτε θέση στον πάγκο δεν βρίσκουν στα πρώτα ματς της χρονιάς.
Δεν έχω σχηματίσει άποψη για τις «επενδύσεις» που έκανε το Σωματείο. Στο κάτω-κάτω δεν είμαι εγώ αρμόδιος να κρίνω τη ποδοσφαιρική πάστα του καθενός. Μπορεί και να αποδειχτούν οι καλύτερες επενδύσεις στο κόσμο.
Σκεφτήκατε όμως πως νοιώθουν τα δικά μας παιδιά και με τι κίνητρο θα συνεχίσουν πλέων να προπονούνται και να αγωνίζονται； Και καλά αυτοί βγήκαν στην πρώτη ομάδα, τους είδαμε και σε κανένα φιλικό, σχηματίσαμε μια άποψη, δεν μπορεί κανένας προπονητής να τους θάψει εντελώς. Πώς νοιώθουν όμως οι πιο μικροί που πρέπει να θυσιάσουν το διάβασμα για μια ομάδα που μόλις τους ανεβάσει στην πρώτη ομάδα τρέχει να «επενδύσει» στο εξωτερικό；
Θα σκεφτούν 2 και 3 φορές αν αξίζει να μην διαβάσουν περισσότερο για το διαγώνισμα των μαθηματικών τους που στο τέλος μπορεί να τους εξασφαλίσει και μια είσοδο σε πανεπιστήμιο παρά να ρισκάρουν να μείνουν σε μια ομάδα που μάλλον θα τους θάψει ποδοσφαιρικά. Αλήθεια πιστεύεται ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί μικροί που πραγματικά πιστεύουν ότι μπορούν να παίξουν σε ψηλότερο επίπεδο；
Αυτό θα δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο μειωμένης προσπάθειας και μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δεν δίδονται ευκαιρίες γιατί δεν υπάρχουν καλοί έτοιμοι νεαροί θα πει ο Α προπονητής αλλά πώς θα υπάρχουν καλοί έτοιμοι νεαροί όταν στα 14 τους βλέπουν την ομάδα να μην δίδει χώρο στους νεαρούς και άρα μειώνουν την προσπάθεια τους；
Πλέων κανείς δεν βλέπει στα σοβαρά τις ακαδημίες μας γιατί η άποψη έχει παγιωθεί ότι είναι σχεδόν ΑΔΥΝΑΤΟ να ανεβείς και να κάνεις καριέρα. Οι γονείς βλέπουν τις ακαδημίες ποδοσφαίρου, όχι σαν χώρο που μπορεί να βγάλει τους νέους Στάθηδες, Χάρηδες κλπ αλλά σαν εναλλακτικό του Τζούντο, της ζωγραφικής και των μαθημάτων κολύμβησης. Αθλητισμός για όλους ένα πράμα.
Αυτό δεν είναι κατ ανάγκη κακό αφού οι ακαδημίες πέρα από το να βγάλουν τους νέους Μαραντόνα, πρέπει να προσφέρουν και στη κοινωνία. Κρατούν και τον ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΟ κόσμο κοντά στο Σωματείο. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν για να υπηρετούν ΜΟΝΟ αυτό το σκοπό.
Δεν θα πάω μακριά για παραδείγματα. Κοιτάξτε απλά το παράδειγμα της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου που έχει βγάλει αμέτρητους μέτριους, καλούς και ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΥΣ παίκτες 1ης κατηγορίας. Αυτή τη στιγμή στη 1η κατηγορία αγωνίζονται περίπου 20 παίκτες που ξεκίνησαν την καριέρα τους από την ΕΝΠ. Είναι πιο ποδοσφαιρικό το DNA της περιοχής； ΌΧΙ. Απλά εκεί δεν έχει παγιωθεί ακόμα η αντίληψη ότι δεν παίζεις στην πρώτη κατηγορία ότι και αν γίνει.
Όταν στην εξαγγελία της υποψηφιότητας μου είχα γράψει ότι πρέπει να στηριχτούμε στους μικρούς αυτό είχα στο νου μου. Το παρών μοντέλο ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΕΥΣΕΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ. Πρέπει να αλλάξει ΑΜΕΣΑ.
Δεν μπορεί, και δεν δικαιούται, ούτε η μεγαλύτερη ομάδα (ΟΜΟΝΟΙΑ) μιας χώρας όπως την Κύπρο να έχει τόσους πολλούς ξένους παίκτες στο ρόστερ. Παίκτες που ούτε καν 18αδα δεν είναι πολλές φορές και που στερούν τις ευκαιρίες στα δικά μας παιδιά.
Θεωρώ αδιανόητο να υπάρχουν στο μισθολόγιο παίκτες από το εξωτερικό που ο προπονητής δεν θεωρεί ότι πρέπει να ξεκινούν την βασική 11αδα. Οι ξένοι παίκτες διαχρονικά ήταν αυτοί που έπρεπε να κάνουν τη διαφορά και όχι να βράζουν το πάγκο. Και διαφωνώ με το θέμα «βάθους» που επικαλούνται πολλές φορές αρκετοί για να δικαιολογήσουν αυτή τη πρακτική. Δεν είμαστε η Barcelona που δίδει 50-60 παιχνίδια το χρόνο. Με το ζόρι φτάνουμε στα 35-40 και ναι το «βάθος» μπορεί να το συμπληρώνουν τα παιδιά της ακαδημίας που μπορεί να πάρουν μέσα από αυτή τους την εμπειρία «ύψος».
Θα μου πείτε μα έτσι είναι η κατάσταση στην 1η Κατηγορία. Όλοι έχουν ξένους και δεν βγάζουν μικρούς.
Ε και； Αν το μεγαλύτερο Σωματείο της Κύπρου δεν μπορεί να χαράξει στρατηγική και να διαφοροποιηθεί τότε πού πάμε；Όταν έγραψα ότι ο πρωταθλητισμός δεν είναι αυτοσκοπός, δεν εννοούσα ότι δεν είναι αυτοσκοπός για πάντα. Απλά αν αντιμετωπίσουμε μυωπικά το θέμα, και με την πίεση του πρωταθλητισμού κάθε χρόνο ΠΟΤΕ δεν θα γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές.
Πρόταση
Σε δύσκολες εποχές πρέπει να σκέπτεσαι πρωτοποριακά. Προτείνω να σκεφτούμε σοβαρά να θεσμοθετήσουμε ένα σχεδιασμό στο πρότυπο της Αθλέτικο Μπιλπάο η της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο αυστηρά τα κριτήρια.
Μπορεί για παράδειγμα ο προπονητής της ομάδας να ενημερωθεί από τα τώρα ότι για τη ποδοσφαιρική χρονιά 2014-15 θα δικαιούται να έχει στο ρόστερ του μάξιμουμ 11 μη γηγενείς παίκτες. Αυτό θα του δώσει αρκετό χρόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα.
Ναι μπορεί τη πρώτη χρονιά εφαρμογής του μέτρου η ομάδα να επηρεαστεί αφού μπορεί να μην υπάρχουν «ψημένοι» νεαροί να προσδώσουν βάθος στον πάγκο. Παρόλα αυτά σε βάθος χρόνου αυτό το μοντέλο θα είναι πιο βιώσιμο και θα βοηθήσει αφάνταστα στην οικονομική εξυγίανση του Σωματείου μας.
Αυτό ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ.
Σας Ευχαριστώ,
Νικόλας
ΥΓ 1: To επόμενο κεφάλαιο του Πλάνου Σωτηρίας ακολουθεί σύντομα.
ΥΓ2: Μπορείτε να μου αποστείλετε οποιεσδήποτε απορίες και επισημάνσεις στο [email protected].
*Ο Νικόλας Βαλανίδης είναι υποψήφιος για το Δ.Σ. του Σωματείου ΟΜΟΝΟΙΑ Λευκωσίας
