Σε ένα πρωτάθλημα χωρίς ιδιαίτερα καλές ομάδες, με τους πρωτοπόρους να είναι μέτριοι, η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει καταφέρει μέχρι την τρίτη αγωνιστική να είναι 6 ολόκληρους βαθμούς πίσω από την κορυφή. Ο λόγος απλός, στα δυο ντέρμπι που έδωσε, δεν ήταν καν μέτρια. Ήταν κακή. Και ίσως να φαίνεται πως μηδενίζουμε τώρα, αλλά δεν δεχόμαστε να χάνουμε από τον Απόλλωνα χωρίς να μπορούμε να θυμηθούμε μεγάλη ευκαιρία. Και δεν παραγνωρίζουμε την προσπάθεια.
Γράφαμε όλη την βδομάδα πως περιμέναμε αντίδραση, περιμέναμε διάθεση και έξυπνη τακτική. Πάλεψαν οι παίκτες μας, δεν μπορούμε να πούμε πως δεν πάλεψαν, όπως όμως τόνισε και ο εκπρόσωπος τύπου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δεν είναι ούτε παρηγοριά, ούτε διακιολογία ότι πάλεψαν. Δεν είμαστε ομάδα να “παλεύει”, είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ και πρέπει να κερδίζει εντός, εκτός και επί τα αυτά.
Μετά τη νίκη κόντρα στο Παραλίμνι ελπίζαμε ότι θα ανεβούμε. H ελπίδα εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά όσο πάει εξασθενίζει. Το μόνο πράγμα που θύμιζε ΟΜΟΝΟΙΑ στα δυο ντέρμπι ήταν ο κόσμος (για να είμαστε δίκαιοι και ο Μορέιρα) και πλέον οι ποδοσφαιριστές μας αντιδράνε, ή τελειώνουμε. Μπροστά μας έχουμε πλέον νέο ντέρμπι με την ΑΕΛ και η ισοπαλία δεν είναι αρκετή. Μόνο νίκη θα μας κρατήσει ζωντανούς και βαθμολογικά και ψυχολογικά.
