Δύο πράγματα χαρακτηρίζουν τον ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ: η αγάπη του για την ΟΜΟΝΟΙΑ και η περηφάνια του. Καλώς ή κακώς, δύσκολα θα μπορούσαμε να δεχθούμε μια ΟΜΟΝΟΙΑ που απλά επιβιώνει και δεν διεκδικεί. Δεν είμαστε μαθημένοι και για αυτό ο κόσμος αντιδράει στις ήττες, παρά τις δυσκολίες.
Για να καταφέρει πάντως η ΟΜΟΝΟΙΑ να ξαναγίνει διεκδικήτρια, χρειάζεται δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση εξωαγωνιστικά για να μπορεί μακροπρόθεσμα να είναι δυνατή, χρειάζεται άμεσα να ανεβεί αγωνιστικά για να κερδίσει και να φτάσει ψηλά. Αν δεν μπορεί, για καθαρά αγωνιστικούς λόγους, είναι κάτι που θα αξιολογηθεί στη πορεία.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Το έχουμε γράψει πολλές φορές, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε στη μετριότητα. Αρνούμαστε να πανηγυρίσουμε άλλες τρίτες θέσεις. Δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο την πολιτική του “μέχρι πιο πέρα”, ούτε να δεχτούμε τη δικαιολογία “επειδή δεν πληρώνονται δεν παίζουν”. Όσοι αποτελούν ο οικοδόμημα ΟΜΟΝΟΙΑ έχουν ευθύνες τόσο απλά. Και ο μόνος που τις αναλαμβάνει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ είναι ο υπέροχος ΛΑΟΣ της. Σεβαστείτε τον και συγκεντρωθείτε. Δεν χαλαρώνουμε πλέον λεπτό.
