Δύσκολη και γενναία η απόφαση του Στέλιου Μυλωνά. Ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αποχωρεί, για να καταφέρει η ΟΜΟΝΟΙΑ να αλλάξει σελίδα. Κανείς δεν παραγνωρίζει τις προσπάθειες τους τελευταίους 6 μήνες, που ήταν τεράστιες, σε κάποιο βαθμό υπεράνθρωπες. Κανείς δεν αναγνωρίζει επίσης πως οι συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει ήταν οι χειρότερες, ενώ είναι κοινά αποδεκτό πως πρόσφερε όσο λίγοι και η αποχώρηση του δεν είναι ότι καλύτερο. Ήταν φανερό όμως, πως ο πανικός, παραμόνευε σε κάθε αποτυχία.
Είπε πολλά και διάφορα ο πρόεδρος. Είπε πως υπήρχε πόλεμος εκ των έσω, είπε πως κάποιοι λασπολογούσαν εσκεμμένα. Υπέδειξε αρκετά πράγματα που κατά την άποψη του χρήζουν διόρθωσης και που πάντα ήταν εμπόδια.
Εδώ και καιρό, τονίζαμε στο συμβούλιο πως πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά για κάποια θέματα στον κόσμο, δεν πρέπει να υπάρχουν σκιές για τίποτα. Η απάντηση που λαμβάναμε ήταν “θα σχολιάζουμε τα κουτσομπολιά;” και τη θεωρούμε λογική. Στο τέλος όμως, καταντήσαμε να μην ξεχωρίζουμε τα κουτσομπολιά από τις αλήθειες και δεν είναι η πρώτη φορά που το παθαίνουμε.
Η ουσία είναι, να έρθει πραγματικά αυτή η αλλαγή που χρειάζεται. Να βγει μια διοίκηση δυνατή, από όποιους και αν απαρτίζεται. Να μπει η ΟΜΟΝΟΙΑ σε υγιείς βάσεις χωρίς λασπολογία, χωρίς εσωτερικές διαμάχες, με σχέδιο εξόδου από την κρίση, με όραμα για το αύριο.
