Όποιο όνομα και αν κυκλοφορήσει (και έχουν κυκλοφορήσει αρκετά) για την προεδρία ή το συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, έχει υποστηρικτές, έχει και εχθρούς. Φυσιολογικό είναι, αφού ο κόσμος κουράστηκε να εναποθέτει τις ελπίδες του σε σωτήρες και από μηχανής θεούς, να είναι επιφυλακτικός για ότι ακούσει και κατ’ εμάς, καλά κάνει.
Ο κόσμος και ειδικά τα μέλη, έχουν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν με όποιο συμβούλιο και αν πορευθούμε. Οφείλουν να ρωτούν, οφείλουν να κρίνουν, οφείλουν να ελέγχουν. Είδαμε που μας οδήγησε η παντελής έλλειψη ελέγχου, στα 27 εκατομμύρια μείον, ενώ μας μιλούσαν για μειωμένους προϋπολογισμούς και πολύ μικρότερο χρέος. Όποιος και αν μπει πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, θα πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου από το μηδέν. Ας το δει σαν πρόκληση και όχι σαν εμπόδιο.
Βέβαια, πρέπει όλοι μας να είμαστε προσεκτικοί: άλλο κριτική και έλεγχος, άλλο μηδενισμός και συντήρηση κουτσομπολιών. Ο πρόεδρος και το καινούριο Δ.Σ. (όποιο και αν είναι αυτό, όποτε και αν έρθει) πρέπει να στηριχθούν από όλους μας, πρέπει να τους δοθεί και κάποια πίστωση. Όχι εν λευκώ η ομάδα, αλλά πίστωση.
