Εάν υπάρχει κανείς που θεωρεί ότι τα προβλήματα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα λυθούν ως διά μαγείας λόγω της αποχώρησης του Στέλιου Μυλωνά από τη διοίκηση, μάλλον ονειροπολεί. Μπορεί ο πρόεδρος της ομάδας, να μην πέτυχε να εξασφαλίσει ρευστότητα όταν τελείωσαν οι δυνάμεις του κόσμου και τα βρήκαν σκούρα συγκεκριμένοι χορηγοί, αλλά κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι είχε πετύχει για μεγάλο χρονικό διάστημα ενότητα και συσπείρωση. Η διαφαινόμενη αποχώρηση του (ένας μήνας είναι μεγάλο χρονικό διάστημα), αφήνει σημαντικό κενό, ενώ ανοίγει την πόρτα σε όλους όσους έλεγαν θέλουμε αλλά δεν μας αφήνουν.
Προφανώς, το θέμα δεν θα μπορούσε να ήταν ένα άτομο, ειδικά ένα που έδωσε και δίνει ότι έχει και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μυλωνάς ανέλαβε πρόεδρος όταν κανένας άλλος δεν τολμούσε. Το θέμα είναι να ξαναποκτήσει η ομάδα όραμα, να δημιουργηθεί δομή. Εδώ και καιρό ήταν φανερό πως αυτή η στιγμή ερχόταν, αφού η ΟΜΟΝΟΙΑ έμοιαζε σε κάθε στραβοπάτημα με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Με όποια διοίκηση και αν πορευθούμε λοιπόν μετά τα μέσα του Οκτώβρη πρέπει να μπούμε σε άλλο μονοπάτι.
Σε αυτό το σημείο να πούμε ακόμα κάτι. Όλο αυτό τον καιρό, ακούσαμε για επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται αλλά δεν τους είδαμε ποτέ! Η ΟΜΟΝΟΙΑ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μεταβατικό στάδιο με όλες τις θέσεις στο συμβούλιο διεκδικούμενες. Όλοι εκείνοι λοιπόν, που πίσω από την ασφάλεια του να είναι εκτός συμβουλίου έλεγαν “θα έμπαινα αλλά…” ας έρθουν κοντά ή ας σωπάσουν για πάντα.
