Του Πέτρου Παπαγιώργη, 24sports
Όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας. Μικρά, ή μεγάλα. Συνήθως αυτά που μετράνε, είναι τα μεγάλα. Γιατί τις περισσότερες φορές, αυτά τα μεγάλα λάθη φέρουν επιπτώσεις, που μας σημαδεύουν την υπόλοιπη ζωή.
Κάνει κάποιος για παράδειγμα μια λάθος επένδυση, η δουλειά που ήλπιζε να κάνει αποτυγχάνει και μετά τρέχει μια ζωή (κυριολεκτικά) να πληρώνει τα χρέη που δημιούργησε, λόγω των λανθασμένων εκτιμήσεων που έκανε.
Το καλοκαίρι του 2009 η διοίκηση Μιλτιάδη Νεοφύτου, έδειξε την πόρτα εξόδου στον Γιάννη Οκκά. Ήταν μια… έξοδος όμως, που όπως αποδείχθηκε μετά, έγινε χωρίς κανένα νομικό έρεισμα από πλευράς Ομόνοιας. Η στη συνέχεια από μέρους της Ομόνοιας επίκληση στο δικαστήριο της παράβασης των εσωτερικών κανονισμών του σωματείου ως λόγος διακοπής συμβολαίου, δεν ήταν δυνατό να γίνει αποδεκτή, γιατί κείμενο εσωτερικών κανονισμών, όπως αποδείχθηκε, δεν υπήρχε.
Μετά από πολλά… επεισόδια, η δικαστική διαμάχη έληξε με την Ομόνοια να υποχρεούται να καταβάλει στον ποδοσφαιριστή το ποσό των 915 χιλιάδων ευρώ (ποσό που δεν δούλεψε ποτέ για να το πάρει) σε δόσεις…κρατηθείτε, των 20 χιλιάδων ευρώ μηνιαίως, αρχής γενομένης από την πρώτη του επόμενου μήνα.
Το λάθος βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση, το έκανε ο τότε ηγήτορας του σωματείου. Αυτό όμως, επί της ουσίας, καμία σημασία δεν έχει. Γιατί το λάθος δεν χρεώνεται προσωπικά σε αυτόν, αλλά στο σωματείο, που εμφανίστηκε στο δικαστήριο ως διάδικος στην υπόθεση. Και καλείται τώρα τέσσερα χρόνια μετά, μέσα σε αυτές τις δυσμενέστατες οικονομικές συνθήκες, να πληρώσει το λάθος που έκανε, υφιστάμενο τις συνέπειες.
