Βλέποντας την εικόνα που έβγαλε η ΟΜΟΝΟΙΑ στα τελευταία της παιχνίδια, αδυνατούμε να δεχτούμε πως αυτές είναι οι πραγματικές της δυνατότητες. Δεν μπορούμε να καταπιούμε τόσο απλά, πως μια ομάδα που πέρσι ήταν απόλαυση να παρακολουθείς, φέτος τόσα μπορεί να δώσει.
Η πεποίθηση μας, ενισχύεται από το γεγονός πως, και πέρσι από ένα σημείο και μετά, οι παίκτες έπαιζαν για την πάρτη τους, τον κόσμο που πήγαινε να τους δει και την ομάδα που εκπροσωπούσαν. Τα όποια προβλήματα του σωματείου, δεν δημιουργούν ιδανική κατάσταση για δουλειά και το καταλαβαίνουμε, ταυτόχρονα όμως δεν αποτελούν είδηση. Πού πήγε λοιπόν όλη εκείνη η περσινή θέληση, εκείνο το πάθος, εκείνη η διάθεση;
Το παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, είναι ίσως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δώσουμε ζωή στα όνειρα μας, ή να τα αποχαιρετίσουμε μια και καλή. Για την ώρα, θα δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και θα ζητήσουμε από τους παίκτες να αποδείξουν πόσο πολύ θέλουν το πρωτάθλημα. Τώρα είναι η ώρα. Τώρα ή..από χρόνου και υπό προϋποθέσεις…
