Το να παίρνει ένας παίκτης συνεχόμενα ενενηντάλεπτα είναι καλό και θεμιτό. Τον βοηθάει να βρει ρυθμό αγωνιστικά, ενώ είναι ευεργετικό και για την αυτοπεποίθηση του. Όταν όμως ένας παίκτης νιώσει πως δεν έχει ανταγωνισμό για τη θέση του, κάποιες φορές το γεγονός έχει αντίθετα αποτελέσματα, αφού ξέρει πως δεν χρειάζεται να κάνει πολλά για να μείνει βασικός.
Ήταν και αυτός ένας έξτρα λόγος να χαρούμε για την εμφάνιση του Ρενάτο Μαργκάσα. Εδώ και καιρό κάτι δεν πήγαινε καλά στον άξονα, τη γραμμή δηλαδή που αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά της περσινής εξαιρετικής ΟΜΟΝΟΙΑΣ του δεύτερου γύρου. Η εμφάνιση του Πορτογάλου, ήρθε να υπενθυμίσει στους μέχρι τώρα βασικούς πως θα χρειαστεί να ανεβάσουν την απόδοση τους για να παραμείνουν στην εντεκάδα.
Τα πιο πάνω βέβαια δεν έχουν εφαρμογή μόνο στα χαφ, αλλά γενικά στην ομάδα. Πρέπει να υπάρχει ευγενής ανταγωνισμός, ο ένας παίκτης να σπρώχνει τον άλλο να δώσει περισσότερα. Να μην εφησυχάζει κανείς, να θέλουν όλοι να γίνονται καλύτεροι, παιχνίδι με παιχνίδι.
