Παρότι φέτος, μέχρι βέβαια το χθεσινό αποτέλεσμα, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είχε επηρεαστεί τόσο από διαιτησίες όσο άλλες χρονιές, αυτή του Αβραάμ Τσούκκα δεν ήταν η πρώτη κακή μες τη χρονιά. Ήταν όμως η πρώτη που περιείχε τόσα πολλά χοντρά λάθη και που έμοιαζε καθοδηγούμενη. Το παιχνίδι κόντρα στον Άρη όμως είχε δυο βασικές διαφορές.
Η πρώτη είναι ότι πλέον μας φοβούνται. Μετά το άσχημο ξεκίνημα, δεν ένιωθαν πως είναι απειλή, άρα γιατί να την πειράξουν; Από τη στιγμή που ήρθε όμως ένα σερί με όμορφο ποδόσφαιρο, είχαν ξεκάθαρο λόγο να ανακόψουν την πορεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Κι αν δεν ήταν χθες, να είστε σίγουροι πως θα έβρισκαν άλλη ευκαιρία.
Κάπου εκεί λοιπόν περνάμε στη δεύτερη διαφορά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ στα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν αποτελεσματική στα αρχικά λεπτά των παιχνιδιών και δεν έδινε δικαιώματα σε κανένα. Όταν κερδίζεις 2-0 στο εικοσάλεπτο, ποιος να σε πειράξει; Για αυτό λέμε πως οι πράσινοι δεν πρέπει να δίνουν την ευκαιρία σε κανένα κοράκι να διαμορφώσει αποτέλεσμα παιχνιδιού τους. να τελειώνουν τις φάσεις που τους δίνονται και να κερδίζουν ακόμα και την προδιάθεση του διαιτητή.
