Το ότι η ΚΟΠ και τα σώματά της αποτελούνται, ως επί το πλείστον, από ένα τσούρμο απατεώνες και λαμόγια διαπλεκόμενα με το οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο είναι χιλιοειπωμένο. Έχουν άλλωστε δείξει με αρκετή σαφήνεια και τις προθέσεις τους και τα πραγματικά όρια του χαρακτήρα τους. Το ότι ο ΑΠΟΕΛ είναι η επίσημη αγαπημένη της ΚΟΠ, είναι ευρέως γνωστό. Το ότι δύσκολα θα αφήσουν να κόψει πίσω στο κυνήγι του τίτλου, εξίσου.
Όταν μετράς πέντε αποβολές, βλέπεις γήπεδα να μεγαλώνουν, γκολ να ακυρώνονται και ανύπαρκτα πέναλτι να δίνονται… δικαιολογημένα νιώθεις ότι έρκουνται τζιάλλα. Ειδικά σε συγκυρίες όπως η σημερινή.
Όμως, επειδή «αυτούς του είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου…», άλλο με απασχολεί: Η δική μας αντίδραση στο γήπεδο. Η δική μας απάντηση στην ενδεχόμενη αδικία. Μπορούμε να αντισταθούμε; Μπορούμε να νικήσουμε και τους 14; Θα μας αποσυντονίσει το πρώτο άδικο σφύριγμα; Ένα άδικο πέναλτι ή άλλη μία κόκκινη; Αν ο διαιτητής είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία, ο εκνευρισμός θα αλλάξει τις προθέσεις του;
Όταν στο παρασκήνιο είσαι αδύναμος, νομίζω ότι το μόνο όπλο που σου απομένει είναι η θέληση για τη νίκη. Η μόνη επιλογή που έχουμε. Να τους δώσουμε να καταλάβουν από το πρώτο δεκάλεπτο πως ό,τι και να κάμουν, όσα μέσα κι αν επιστρατεύσουν, είναι χαμένοι από χέρι. Να αφήσουμε τη διαιτησία στην άκρη και να παίξουμε ποδόσφαιρο. Ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, οι περισσότεροι παίκτες ήταν στο ρόστερ τα τελευταία χρόνια. Να προσπαθήσουμε να καθορίσουμε τη μοίρα μας μέσα από τη δική μας απόδοση. Επειδή οι φωνές στο τέλος του ματς, έστω οι δικαιολογημένες, δεν πρόκειται να αλλάξουν το τελικό αποτέλεσμα, ούτε τον βαθμολογικό πίνακα.
Επιπλέον, η δική μας απόδοση και συμπεριφορά, δεν πρέπει να ζυγίζεται στο ίδιο καλάθι με τη διαιτησία. Και για να είμαστε ειλικρινείς, με ένα καλό ΑΠΟΕΛ και μια κακή Ομόνοια… θα χάσουμε. Μπορούν να μας κερδίσουν και με τη διαιτησία 50-50. Είναι ντέρμπι αιωνίων. Αλλά η φετινή Ομόνοια, παρά τις όποιες αδυναμίες της, είναι σαφώς καλύτερη από τον ΑΠΟΕΛ. Το γήπεδο, όμως, είναι πάντοτε ο καθρέφτης. Μια νίκη θα ήταν το καλύτερο δώρο σε ένα λαό που σε εποχές κρίσης συντρίβει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
De facto – 15/12/13
