Δημοσιεύθηκε στο Sigmalive
Με το που μπήκε η δεκαετία του 90, η Ομόνοια έφερνε στη Κύπρο πακέτο τους Νεντίμ Τούτιτς και Ντράγκοσλαβ Μούσιτς. Ο δεύτερος φάνηκε να είναι έξω από τα νερά του και η συνεργασία λύθηκε πριν ξεκινήσει (έκανε φυσικά μεγάλη καριέρα στη συνέχεια). Ο πρώτος εγκλιματίστηκε άμεσα και έγινε ο ενορχηστρωτής της επίθεσης της Ομόνοιας. Κλασικό δεκάρι με φοβερή τεχνική κατάρτιση. Επιτόπια ντρίμπλα, πάσα ακριβείας, έφεση στο σκοράρισμα και την ευχέρεια να κολλά τη μπάλα στα πόδια του. Στην εποχή του και κυρίως τις περιόδους 1992-93 και 94-95 η Ομόνοια έπαιξε καταπληκτική μπάλα. Ήταν φυσικά λίγο τεμπελάκος και μποέμ τύπος, αλλά αν δεν είχε “κουσούρια”, δεν θα ερχόταν ποτέ στη Κύπρο. Ήταν για πιο προηγμένα πράγματα.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να έρθει κλασικός επιτελικός στην ομάδα. Η Ομόνοια το ψάξε, πόνταρε ας πούμε στον Γκουίντο Χόφμαν, αλλά ατύχησε με τα ταλαιπωρημένα πόδια του γερμανού. Προ πενταετίας αφίχθηκε ο Ρικάρντο Σόουζα. Αλλά, ο κατά τα άλλα εξαίρετος μπαλαδόρος πονούσε ακόμη και όταν δεν ήταν τραυματίας. Και έτσι έπαιξε ελάχιστα. Από τότε που κρέμασε τα παπούτσια ο Νεντίμ, πέρασαν πολλοί καλοί τεχνίτες, αλλά δεν ήταν επιτελικοί. Ο Νίλσεν, με την απίστευτη πάσα και ο Μάγκνο , ήταν κυρίως παίκτες για τα φτερά. Για επιτελικό χαφ ήρθε και ο Στεπάνοβιτς, αλλά δεν είχε τόσο μεγάλο εκτόπισμα για ν ανταποκριθεί. Ρόλο κουμανταδόρου ήρθε να αναλάβει και ο Αγκουϊάρ, αλλά ποτέ δεν ήταν τέτοιου στυλ παίκτης. Κλασσικό δεκάρι δεν ήταν ούτε ο Βέσκο Μιχαήλοβιτς, αλλά στα περισσότερα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα, ήταν αυτός που κουμάνταρε κυρίως το παιχνίδι της Ομόνοιας. Ειδικά τη περίοδο 2000-2001 όταν τραυματίστηκε σοβαρά ο Κώστας Καϊάφας, πήρε πάνω του τη μεσαία γραμμή. Οπότε ο Βέσκο είναι ίσως ο ενδιάμεσος σταθμός ανάμεσα στο Τούτιτς και το τελευταίο μεγάλο δεκάρι. Το Νούνο Ασίς. Στα 35 προς 36, λίγοι περίμεναν ότι θα απέδιδε τόσο καλά και ας είχε τρομερό βιογραφικό. Είναι αυτός που μετά από χρόνια επέφερε δραστική αλλαγή στο παιχνίδι της Ομόνοιας, στην ανάπτυξη και στη ταχύτητα.
Για την ακρίβεια ο πρώτος ξένος με σπουδαία τεχνική κατάρτιση, που φόρεσε τη φανέλα της Ομόνοιας ήταν στα 1972 ο ρουμάνος διεθνής Κονσταντίν Φρατσίλα. Μία περίπου δεκαετία μετά, ακολούθησε ο βούλγαρος Πέταρ Ζεχτίνσκι, παίκτης μεγάλης πάστας. Δεκάρι αλλά με καλό ξεκίνημα και μέτρια συνέχεια ήταν ο επίσης βούλγαρος Ρούμεν Μπακαρτσίεφ. Οργανωτικό ρόλο και μάλιστα τον βασικό για πολλά χρόνια είχαν κύπριοι παίκτες. Μαλέκος, Καϊάφας και Μακρίδης. Δεν ήταν φυσικά επιτελικοί. Ο πρώτος είχε πολύ πιο επιθετικό ρόλο στα χρόνια του στην Ομόνοια, οι άλλοι δύο ήταν μέσοι με μικτά καθήκοντα. Οι παππούδες και οι πατεράδες μας θα θυμηθούν το Πάκκο και το Νίκο Χαραλάμπους. Αλλά ας μη πάμε τόσο πίσω.
