Μέχρι το 60 η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειχνε πως θα καθαρίσει χωρίς πολλά πολλά το παιχνίδι. Κάπου εκεί, σε μια φάση που η άμυνα ήταν πραγματικά αλλού, ο Εθνικός μείωσε και στο τέλος τα χρειαστήκαμε. Αυτή τη φορά την γλίτωσαν οι πράσινοι, αν όμως ο Μορέιρα δεν βγάλει το άπιαστο τι γίνεται; Χαρήκαμε τη νίκη, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λεχθούν.
Η αντίδραση ολόκληρης της άμυνας και ειδικά του δεξιού μισού της, ήταν στο γκολ της Άχνας απαράδεκτη. Αν είναι δυνατόν με φάουλ πίσω από το κέντρο του γηπέδου, να βρίσκεται ο Αουρέλιο εντελώς μόνος, με αρκετό χρόνο να τελειώσει με άνεση τη φάση. Δεν χάσαμε βαθμούς, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.
Το άλλο που δεν άρεσε, ήταν η καθίζηση της ομάδας μέχρι το 85. Αν και πέραν δυο περιπτώσεων η Άχνα δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο, η ζημιά θα μπορούσε να γίνει. Το είπε και ο Σαβέφσκι, δεν του άρεσε που η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έγινε απειλητική στον αιφνιδιασμό, εμείς προσθέτουμε και 1-2 ολιγωρίες. Πάλι καλά που από το 85 και μετά, οι πράσινοι κράτησαν περισσότερο μπάλα και δεν απειλήθηκαν τόσο.
Η νίκη θα φέρει πίσω την αυτοπεποίθηση και την δυναμική. Πρέπει παράλληλα να αποτελέσει βάση για καλύτερες εμφανίσεις. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να αποφύγει τα λάθη και να παίξει ακόμα καλύτερα. Έχει και την ποιότητα να το κάνει και την προσωπικότητα.
