Το πόσο στηρίξαμε και στηρίζουμε τον προπονητή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, είναι γνωστό και δεδομένο. Εξακολουθούμε να τον στηρίζουμε, όμως η αλήθεια είναι πως σήμερα, η τακτική που επέλεξε να ακολουθήσει είναι δύσκολο να χωνευτεί. Καταλαβαίνουμε τη λογική πίσω από αυτήν, όμως εμπεριείχε μεγάλο ρίσκο, το οποίο πληρώσαμε.
Ένα παίκτη φορμαρισμένο. Μόνο ένα παίκτη σε καλή κατάσταση είχε το Αποέλ και για χάρη του, παρατάξαμε εντεκάδα με Μαργκάσα, Λεάντρο, Σοάρες, Ασσίς, κάτι που δεν είδαμε ποτέ στον 1.5 χρόνο του Σαβέφσκι, πειραματιστήκαμε. Κόντρα σε μια ομάδα την οποία μέχρι σήμερα η λέξη μέτρια κολάκευε, παίξαμε παθητικά και περιμέναμε. Και δεν μπορούσαμε καν να κτυπήσουμε στη κόντρα, αφού οι πιο γρήγοροι παίκτες μας έμειναν στο πάγκο.
Είναι πολύ δύσκολο να το χωνέψουμε. Αντιμετωπίζαμε το χειρότερο ποιοτικά Αποέλ της τελευταίας δεκαετίας και αντί να το πατήσουμε από το 1 μέχρι το 90 το περιμέναμε. Του δώσαμε την ευκαιρία να κερδίσει μέτρα και αυτοπεποίθηση, μας κέρδισε και πλέον το τρέχουμε και αυτό από πίσω. Κόουτς, ο πρώτος που πρέπει να δείχνει πως πιστεύει την ομάδα είσαι εσύ. H OMONOIA έχει παίξει υπέροχο ποδόσφαιρο με εσένα στο τιμόνι, όχι όμως περιμένοντας αντιπάλους. Το έκανε πατώντας τους μες το λαιμό.
