Το γράψαμε και χθες. Το γεγονός πως η ΟΜΟΝΟΙΑ μένει από τον Ιανουάριο μακριά από το στόχο της, πρέπει να μας βοηθήσει να δούμε την αλήθεια στα μάτια. Με τον τρόπο που προχωράμε αυτή τη στιγμή, το χρέος δεν μειώνεται, πρωταθλητισμό δεν κάνουμε πραγματικά και στην ουσία, κάθε φορά που έχουμε κριτήρια θα ισορροπούμε σε τεντωμένο σχοινί. Μοιάζουμε να μην έχουμε πλάνο, για αυτό ας εκμεταλλευτούμε την αποτυχία και να πατήσουμε restart σε όλα τα επίπεδα.
Η εκλογική συνέλευση, δεν έχει οριστεί ακόμα, λέγεται όμως πως πάει για Μάιο. Μέχρι τότε πρώτος στόχος πρέπει να είναι να μην διογκωθεί το πρόβλημα. Δεύτερος και κυριότερος είναι να βρεθούν οι λύσεις που θα μας βοηθήσουν να ξεκινήσουμε ξανά πάνω σε εντελώς διαφορετικά θεμέλια, να βρεθεί διάδοχη κατάσταση που να έχει διάθεση και θέληση για τομές και να εμπνεύσει τον κόσμο. Το αγωνιστικό, είναι εξίσου σημαντικό, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεάσει τα άλλα δύο. Έτσι κι αλλιώς για την ώρα η διάκριση μοιάζει με μακρινό όνειρο.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται ξεκίνημα με πλάνο. Χρειάζεται νέα μυαλά, χρειάζεται να εκσυγχρονιστεί, χρειάζεται να λειτουργήσει σε πολύ διαφορετικές βάσεις από αυτές που λειτουργεί τώρα. Όσοι πραγματικά την αγαπούν και είναι σε θέση να βοηθήσουν ας έρθουν κοντά, γιατί η αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Είναι αδύνατο να εμπνεύσει τον κόσμο η τωρινή κατάσταση. Και ας το αντιληφθούν όλοι όσοι είναι εκεί τώρα, όσο κι αν αγαπούν την ΟΜΟΝΟΙΑ.
