Πιο κάτω θα σας παραθέσουμε μία ιστορία για ένα μάστορα, (κορυφαίο στο είδος του) που έμεινε άνεργος, (από λάθη άλλων) αλλά δεν τα έβαλε κάτω και πήρε τη δουλειά του πίσω, για να μπορέσει να ζήσει ο ίδιος και η οικογένεια του.
Του Πόλυ Τζιάμπου, gsports.co
Που λέτε, ο φίλος Ανδρέας (υποθετικό όνομα) ήταν από τους πιο παλιούς μάστορες της εταιρίας. Πάντοτε εργατικός και ο καλύτερος υπάλληλος με διαφορά της εταιρίας. Ήταν μάστορας όνομα και πράμα, έχοντας μαζί του ένα αρκετά καλό “τιμ”. Όλοι στην εταιρία τον θαύμαζαν.
Πληρωνόταν κανονικά με αποτέλεσμα όλος ο κύκλος της ζωής του να κυλάει ομαλά. Αυτό πήγαινε για πολλά χρόνια, ώσπου και κάτι άλλαξε!
Ο διευθυντής της εταιρίας ξεκίνησε σιγά – σιγά να γεμίζει την εταιρία, με προσωπικό επίσης επαγγελματίες. Ξεκίνησε να κάνει προσλήψεις υπαλλήλων, για να κάνει την εταιρία ακόμη μεγαλύτερη. Κολοσσό που λέμε!
Τους έφερε, τους έκανε ένα γερό συμβόλαιο, με καλές οικονομικές απολαβές. Τα λεφτά που έπαιρναν ήταν ακόμη περισσότερα από το ποσό που έπαιρνε ο φίλος μας ο Ανδρέας. Ο μάστορας που αγαπούσε και σεβόταν τη δουλειά του.
Στο συμβόλαιο τους έλεγε πως όσο καλά και αν δουλέψουν, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα πληρωθούν.
Απαγορεύεται επίσης η απόλυση τους, πριν να λήξει το συμβόλαιο τους. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε πως δεν ήταν λίγοι οι υπάλληλοι που ήρθαν στην εταιρία, και πριν εργάζονταν σε άλλες ανταγωνιστικές με λιγότερα λεφτά.
Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά.Ο διαφορετικός τρόπος δουλειάς έδειχνε στην αρχή πως όλα άλλαζαν και πως η δημιουργία του Κολοσσού ήταν κοντά στο να επιτευχτεί.
Κάπου όμως κάτι πήγαινε να χαλάσει. Άρχισε να διαρρέει η διαφορετικότητα των λεφτών που έπαιρνε ο κάθε υπάλληλος και άρχισαν οι πρώτες μουρμούρες.
Οι πρώτες απολύσεις παλιού προσωπικού δεν άργησαν να έρθουν. Έφυγαν οι παλιοί που ένιωθαν και αγαπούσαν τη δουλειά τους και έμεινα οι απλοί μισθοφόροι…
Τα προβλήματα μεγάλωναν, γιατί εκεί που έπρεπε κάποιος να ενημερώσει το προσωπικό για την ιστορία της εταιρίας και τη σημασία να έχεις δουλεία, κανείς δεν μπορούσε να το κάνει. Ο μοναδικός που είχε μείνει ήταν ο κύριος και φίλος Ανδρέας. Μόνο αυτός πονούσε και αγαπούσε τη δουλεία του.
Τι μπορούσε να κάνει και να πει;
Το προσωπικό έκανε ότι ήθελε, αφού ήξερε ότι όχι μόνο στο τέλος του μήνα θα πληρωθεί, αλλά τα λεφτά που θα έπαιρνε, θα ήταν αρκετά. Και να τον έδιωχναν, πάλι τα λεφτά του θα τα έπαιρνε.
Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας έβλεπε τα λάθη τα οποία έκανε ο διευθυντής του και δεν μπορούσε να κάνει και πολλά.
Η δουλειά δεν προχωρούσε, τα έργα έμεναν στάσιμα και στο τέλος, η εταιρία όδευε προς πτώχευση.
Όλοι έφυγαν μαζί τους και ο φίλος μας ο Ανδρέας, αφού λεφτά η εταιρία δεν είχε πλέον για να πληρώσει. Τα έδιναν όλα σε αυτούς που είχαν διωχθεί και είχαν ακόμη συμβόλαιο.
Φυσικά ο μάστορας Ανδρέας παρά τα προβλήματα που του προκάλεσε το γεγονός ότι έχασε τη δουλεία του, δεν τα έβαλε κάτω και το έψαχνε συνέχεια. Η αγάπη του για τη δουλειά και για την εταιρία που «έφτυσε αίμα» τόσα χρόνια, δεν τον άφηνε να κοιμηθεί τις νύκτες.
Μέχρι και ανταγωνιστικές εταιρίες του έκαναν πρόταση, αλλά ήξερε πως δεν θα ήταν το ίδιο να εργαζόταν κοντά τους.
Και καθώς έψαχνε για δουλειά, χτυπάει το τηλέφωνο. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας τον πήρε τηλέφωνο.
– Ανδρέα σε θέλω πίσω! Δεν θα αφήσουμε το παιχνίδι να χαθεί. Βρες μου ακόμη, δυο τρεις υπαλλήλους έμπειρους όπως και εσένα που να αγαπάνε τη δουλειά τους και βρες ακόμη λίγους μικρούς που έχουν όρεξη για δουλειά και ελάτε….
Ο φίλος Ανδρέας πλέον ενθουσιασμένος έκανε ότι του είπε ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, αυτός δηλαδή που την πονούσε πραγματικά. Σιγά – σιγά όχι μόνο η εταιρία δεν έκλεισε αλλά σε μερικά χρόνια μεγαλούργησε και έγινε ξανά η μεγαλύτερη εταιρία της Κύπρου.
Ο τίτλος του θέματος είναι φανταστικός, όπως και η ιστορία μας. Απλά τα όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν στην Ομόνοια, έχουν αναγκάσει τον κόσμο της, να επαναφέρει στις μνήμες τους, τα όσα έχουν φέρει την ομάδα σε αυτό το σημείο. Ο κάθε ένας μπορεί να ταυτίσει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και να κάνει το διαμερισμό των ρόλων, όπως επιθυμεί. Φτάνει η ιστορία να έχει νόημα και ουσία.
Εταιρία = Ομόνοια
Ιδιοκτήτης = Κόσμος (Λαός της ομάδας)
Διευθυντές = Προπονητές, πρόεδροι, διοικητικό συμβούλιο, τεχνικοί διευθυντές
Υπάλληλοι με συμβόλαια = Οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην Ομόνοια με μοναδικό σκοπό τα λεφτά.
Ο φίλος Ανδρέας= Ένας από τους πολλούς παίχτες που πονούσαν και αγαπούσαν την Ομόνοια και διώχθηκαν άδικα. Ακόμα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο κόσμος της ομάδας, που τρέχει να βρει λεφτά για να τα δώσει στο σωματείο.
Νεαροί που έχουν όρεξη για δουλειά= Κύπριοι νεαροί ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο ρόστερ της Ομόνοιας, αλλά δεν παίζουν. Επίσης οι νεαροί που δόθηκαν δανεικοί τα τελευταία χρόνια και δεν επέστρεψαν ποτέ πίσω στην Ομόνοια.
