Δημοσιεύουμε επιστολή του μέλους της διοίκησης Χριστόφορου Χριστοφή, o οποίος δεν θα διεκδικήσει επανεκλογή:
Πρώτη φορά μετά, από 4 σχεδόν χρόνια από την εμπλοκή μου στα διοικητικά του σωματείου μας, δημοσιοποιώ προσωπικές απόψεις που έχουν να κάνουν με το μέλλον του σωματείου μας.
Η παρούσα διοίκηση έχει ήδη παραιτηθεί και σε 3 εβδομάδες καλούνται τα μέλη του σωματείου να εκλέξουν νέα ηγεσία.
Στο μεσοδιάστημα πρέπει όλοι να δώσουμε την μάχη για τα κριτήρια Μαρτίου.
Πέραν όμως του βραχυπρόθεσμου στόχου των κριτηρίων, το μεγάλο ζητούμενο είναι πως θα διασωθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ. Είναι προφανές τα προβλήματα θα είναι μπροστά μας ακόμα και εάν διαβούμε με επιτυχία τα κριτήρια.
Θεωρώ ότι οι στιγμές είναι τέτοιες που ο κάθε ένας έχει υποχρέωση να καταθέσει δημόσια την άποψη του για αυτό το κεντρικό ζήτημα και εδώ είναι που πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση και ο προβληματισμός τις επόμενες ημέρες. Και θα πρέπει όλοι οι υποψήφιοι, είτε μεμονωμένα είτε ως συνδυασμός, να τοποθετηθούν ξεκάθαρα ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης ούτως ώστε η εντολή που θα πάρουν να είναι κρυστάλλινη και αδιαμφισβήτητη.
Όπως έχω δηλώσει, δεν θα είμαι εκ νέου υποψήφιος για την τιμητική θέση στο Δ.Σ. του σωματείου. Εντούτοις, πιστεύω ότι οι εμπειρίες και οι γνώσεις που έχω συσσωρεύσει τα προηγούμενα χρόνια, μου επιτρέπουν να έχω διαμορφώσει αποκρυσταλλωμένη άποψη για το πως πρέπει να πορευθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ τα επόμενα χρόνια. Θεωρώ επίσης ότι οφείλω να καταθέσω δημόσια τη γνώμη μου, έστω και εν είδει αυτοκριτικής, ελπίζοντας πως θα συμβάλω ούτως ώστε η νέα διοίκηση να μπορέσει να σχεδιάσει το καλύτερο δυνατό πλάνο για να εξέλθει το σωματείο μας από τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει.
Κατά τη γνώμη μου η νέα διοίκηση οφείλει να επικεντρωθεί σε 3 βασικούς άξονες:
- Οικονομική εξυγίανση.
- Διοικητική αναδιάρθρωση και στελέχωση
- Ακαδημίες.
Οι τρεις άξονες είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ βρίσκεται σε οριακό σημείο. Με συμβατικούς οικονομικούς όρους θα μπορούσε να λεχθεί δεν είναι βιώσιμη οικονομική μονάδα, αφού δεν είναι σε θέση ανταποκριθεί εμπρόθεσμα στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Τον Σεπτέμβριο του 2012 με την αποχώρηση του πρώην προέδρου Μιλτιάδη Νεοφύτου, βρεθήκαμε ως Δ.Σ. ενώπιον μίας πρωτόγνωρης κατάστασης. Τα συσσωρευμένα χρέη και οφειλές προς ποδοσφαιριστές και τρίτους ήταν τέτοια που ήταν σχεδόν αδύνατο να τα διαχειριστούμε. Εντούτοις, με πολλή προσπάθεια, φαντασία, και με την βοήθεια του κόσμου, επιτυγχάναμε να ικανοποιούμε με επιτυχία τα κριτήρια ΟΥΕΦΑ, με τρεις βασικά μεθόδους: Εισπράττοντας μελλοντικά έσοδα π.χ. season tickets, αξιοποιώντας υφιστάμενες υποχρεώσεις τρίτων προς το σωματείο, και κάνοντας μακροπρόθεσμους διακανονισμούς με τους χρεώστες μας. Είναι γεγονός ότι εξοφλήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ χρέη, όμως αυτά μοιάζουν σαν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα εκατομμύρια που οφείλονται σε τρίτους με κύριο χρεώστη το κράτος.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για την διαχείριση των τελευταίων 18 μηνών και ακόμα πιο πολλά για τα τελευταία 6 χρόνια. Είναι μεγάλη συζήτηση και κάποια στιγμή οφείλουμε όλοι όσοι είχαμε γνώση ή εμπλοκή να καταγράψουμε τι έγινε, ειδικά για να χρησιμοποιηθεί αυτή η εμπειρία για αποφυγή των ίδιων λαθών και παραλείψεων από τις νέες διοικήσεις.
Από την εμπειρία των τελευταίων ετών αλλά και την γνώση των πραγματικών δεδομένων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή έχω καταλήξει στο εξής βασικό συμπέρασμα:
Η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται επανεκκίνηση. Αυτό σημαίνει επανακαθορισμό στόχων και αλλαγή στο τρόπο αντίληψης και λειτουργίας με κριτήριο τη διάσωση του σωματείου και τίποτε άλλο. Είναι καιρός να δούμε τα πραγματικά δεδομένα με αντικειμενικότητα και ψυχραιμία και πάρουμε γενναίες αποφάσεις διότι απλούστατα δεν πάει άλλο.
Αυτή τη στιγμή το μεγάλο πρόβλημα του σωματείου είναι τα παλαιά χρέη. Αν δεν είχαμε στη πλάτη μας τα χρέη που συσσωρεύθηκαν μέχρι και το 2012, το σωματείο μας θα μπορούσε να λειτουργεί χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα με τον υφιστάμενο προϋπολογισμό.
Σήμερα οι δυνατότητες δανειοδότησης δεν υπάρχουν ούτε περιουσία για υποθήκευση. Πιθανότητα εξεύρεσης επενδυτή είναι ανύπαρκτη. Βοήθεια από τρίτους δεν υπάρχει ή δεν αρκεί.
Άρα, από πού θα βρούμε τα απαραίτητα κεφάλαια για να συνεχίσουμε με τους υφιστάμενους προϋπολογισμούς και εξυπηρέτηση των συσσωρευμένων χρεών;
Κατά συνέπεια το ερώτημα είναι τι ΟΜΟΝΟΙΑ θέλουμε τα επόμενα 10 χρόνια και πως μπορούμε να το πετύχουμε; Θέλουμε μία ΟΜΟΝΟΙΑ μονίμως υποθηκευμένη και στην ουσία ανάπηρη, που θα κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω; Ή θέλουμε μία ΟΜΟΝΟΙΑ αυτάρκη, με υγιή οικονομική βάση, ορθή στελέχωση και ικανή να πρωταγωνιστήσει;
Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία επιθυμεί το δεύτερο.
Επομένως, ο πρώτιστος και μοναδικός, θα έλεγα στόχος, τουλάχιστον για τα επόμενα 5 χρόνια, πρέπει να είναι η οικονομική εξυγίανση του σωματείου μας. Αυτό σημαίνει ότι πρωτεύον δεν θα είναι ούτε το πρωτάθλημα, ούτε το κύπελλο. Δεν πρέπει να μπαίνουμε στη διαδικασία να φτιάξουμε ομάδα για να πάρουμε το πρωτάθλημα του χρόνου διότι αυτό μας αυτό-εγκλωβίζει και μας παρασύρει σε λάθος ατραπούς λόγω της οικονομικής ασφυξίας που υπάρχει στο σωματείο. Το ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μεγάλο σωματείο και «είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί» όπως συχνά λέμε, πρέπει να περάσει – για κάποια χρόνια – σε δεύτερη μοίρα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μεγάλο σωματείο και πρέπει να διασωθεί, να ανασυνταχθεί για να μεγαλουργήσει εκ νέου. Να μην μας φοβίζει να πούμε ότι δεν πάμε σώνει και καλά για πρωτάθλημα διότι πρώτα πρέπει να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας. Να μην παγιδευόμαστε σε διακηρύξεις που στο τέλος δεν μπορούμε λόγω του οικονομικού, να υλοποιήσουμε. Αντίθετα, πρέπει να δούμε την σημερινή κατάντια ως ευκαιρία να σβήσουμε το πίνακα και να αρχίσουμε από την αρχή. Να φτιάξουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ του 21ου αιώνα σε ορθές και γερές βάσεις με βάση σύγχρονες αρχές διακυβέρνησης που θα μπορεί να πρωταγωνιστεί και να μας κάνει περήφανους όπως άλλοτε.
Είναι προφανές λοιπόν, ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να επιβιώσει με ιδίους πόρους, από τα δικά της έσοδα. Και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Αποτέλεσμα της απόφασης να προχωρήσουμε σε οικονομική εξυγίανση είναι το ότι τα συνολικά ετήσια έξοδα του σωματείου πρέπει να ισούνται με τουλάχιστον 3/5 των ετήσιων εσόδων του. Αν δούμε το ζήτημα με αριθμούς (έστω κατά προσέγγιση), ο προϋπολογισμός εξόδων του σωματείου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα €3.000.000 ετησίως.
Τα έσοδα του σωματείου είναι €5.000.000 ετησίως, περίπου, από συγκεκριμένες πηγές. Άρα τα έξοδα δεν πρέπει να υπερβαίνουν το συνολικό ποσό των €3.000.000 ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός εξόδων του ποδοσφαιρικού τμήματος πρέπει να είναι γύρω στα €2.000.000 σύνολο.
Εάν γίνει αυτό, το σωματείο θα μπορεί να πληρώνει τους μισθούς των ποδοσφαιριστών, προπονητών και προσωπικού χωρίς να υπάρχουν καθυστερήσεις όπως τώρα. Το πλεόνασμα των €2.000.000 που θα παραμένει θα χρησιμοποιείται για πληρωμή των παλαιών χρεών.
Άρα, για να στελεχωθεί η ποδοσφαιρική ομάδα με ποδοσφαιριστές των οποίων των συνολικό κόστος δεν θα ξεπερνά τα €2.000.000 το χρόνο σημαίνει ότι πιθανόν να πρέπει να γίνουν θυσίες και στην αναμενόμενη ποιότητα αλλά και στις προσδοκίες που θα έχουμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ομάδα δεν θα είναι ανταγωνιστική. Πρέπει όμως να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο.
Το δεύτερο που πρέπει να γίνει είναι η αναδιάρθρωση της στελέχωσης του σωματείου μας. Υπάρχουν κενά στην διοικητική δομή και στο τρόπο λειτουργίας με αποτέλεσμα μέλη του Δ.Σ. να έχουν εκτελεστικές αρμοδιότητες και ευθύνες που θα έπρεπε κανονικά να εκτελούνται από υπηρεσιακούς και ειδικούς στο τομέα τους. Αυτό δημιουργεί στρεβλώσεις. Γνωστό είναι το παράδειγμα του τεχνικού διευθυντή που συζητήθηκε πρόσφατα. Το σωματείο μας δεν είναι εταιρεία, αλλά αθλητικό σωματείο, και ως εκ της φύσεως του δεν μπορεί να λειτουργήσει με απόλυτους εταιρικούς όρους. Δηλαδή τα μέλη του Δ.Σ. θα έχουν πάντοτε ενεργή εμπλοκή στα της υλοποίησης και εκτέλεσης αποφάσεων πέραν από το καθορισμό πολιτικής. Αυτό όμως δεν αναιρεί την άποψη ότι στις θέσεις κλειδιά πρέπει να υπάρχουν υπηρεσιακοί που να έχουν εμπειρογνωμοσύνη , να είναι αφιερωμένοι σε αυτό που κάνουν και υπόλογοι στο Δ.Σ. Δεν είναι η ώρα ούτε η εποχή του εθελοντισμού. Οι εποχές που τα μέλη του Δ.Σ. αφιέρωναν από το προσωπικό τους χρόνο είτε για να είναι έφοροι ή κυνηγοί ταλέντων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Χρειάζεται ο επαγγελματισμός σε όλα τα επίπεδα. Το περασμένο έτος ήδη στελεχώσαμε την θέση του οικονομικού διευθυντή και είδαμε άμεσα αποτελέσματα. Κατά τη γνώμη μου βασικές θέσεις που πρέπει να πληρωθούν από υπηρεσιακούς πέραν από τις υφιστάμενες θέσεις του εκτελεστικού διευθυντή και οικονομικού διευθυντή (που είναι ήδη στελεχωμένες) είναι τεχνικός διευθυντής, νομικός σύμβουλος, διευθυντής μάρκετινγκ και διευθυντής ακαδημιών. Με την μείωση του προϋπολογισμού του ποδοσφαιρικού τμήματος μπορούμε να εξοικονομήσουμε χρήματα για να στελεχώσουμε αυτές τις θέσεις με επαγγελματίες. Αυτό θα είναι μία επένδυση που θα αποφέρει κέρδη στο μέλλον.
Το τρίτο σκέλος που η νέα διοίκηση οφείλει να ενσκύψει είναι αυτό των ακαδημιών. Οι ακαδημίες είναι η ψυχή του σωματείου μας. Για χίλιους δυο λόγους πρέπει οι ακαδημίες να μπουν σε επαγγελματική βάση και να αυτονομηθούν με την έννοια να μην επηρεάζονται από διοικητικές αλλαγές. Ο στόχος των ακαδημιών δεν είναι μόνο να αναδεικνύουν νέα ταλέντα αλλά και να διαδίδουν την ιδέα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Να λειτουργούν ως κυψέλες για εκκόλαψη ΟΜΟΝΟΙΑΤΩΝ. Αν γίνει δεκτή η εισήγηση ότι τα επόμενα 5 χρόνια πρέπει να προχωρήσουμε με μειωμένο προϋπολογισμό, τότε ο κύπριος ποδοσφαιριστής πρέπει να επανέλθει ως πρωταγωνιστής. Είναι γεγονός ότι οι ακαδημίες μας δεν είναι στο επίπεδο που θέλουμε. Αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα απόρροια του γεγονότος ότι τις έχουμε παραμελήσει και θεωρούνται ως ακόμα μία «ενόχληση» στα μύρια προβλήματα που έχει το σωματείο. Όμως, σε μία επαναδιάταξη στόχων και προτεραιοτήτων, υπό τις συνθήκες που περιγράφω, οι ακαδημίες πρέπει να είναι στη κορυφή. Αν ο στόχος είναι να κτίσουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ της επόμενης δεκαετίας αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να είναι πρωταγωνιστής ο κύπριος ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ ποδοσφαιριστής. Συνεπώς χρειάζεται οι ακαδημίες να τεθούν υπό την ευθύνη επαγγελματία διευθυντή ακαδημιών και τεχνικού διευθυντή ακαδημιών που θα έχουν στενή συνεργασία με τον εκάστοτε προπονητή της πρώτης ομάδας. Η επένδυση στις ακαδημίες θα έχει μακροπρόθεσμα οφέλη και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Να γίνει η επένδυση τώρα που θα αποδώσει σε βάθος χρόνου.
Υπάρχουν ασφαλώς και άλλα πολλά που πρέπει να γίνουν. Οι εισηγήσεις και οι προτάσεις από τους χιλιάδες φίλους του σωματείου είναι πολλές. Αρκετές έχουν συζητηθεί, άλλες θα πρέπει να εξεταστούν. Σημασία έχει ο κάθε ένας να συμβάλει από τη θέση που υπηρετεί.
Κλείνω αυτό το σύντομο σημείωμα με το εξής: οι στιγμές είναι κρίσιμες και χρειάζονται σοβαρές λύσεις. Η νέα διοίκηση θα έχει εξαιρετικά δύσκολο έργο και θα πρέπει να λάβει θαρραλέες αποφάσεις. Για αυτό το λόγο χρειάζεται την έμπρακτη στήριξη όλων μας. Κανένας ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ δεν είναι πιο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ από τον άλλο. Η εσωστρέφεια που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες πρέπει να εκλείψει μπροστά στο μεγάλο ζητούμενο που είναι η διάσωση του σωματείου. Συμφωνώ ότι οι φωνές αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας από τον κόσμο προς τις εκάστοτε διοικήσεις δεν στερούνται βάσης. Είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες αφού όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα. Από την άλλη όμως, ο μηδενισμός και η ισοπέδωση που παρατηρείται είναι άνευ προηγουμένου. Αρκετοί εκφράζονται ως εάν οι διοικήσεις του σωματείου μας όχι μόνο δεν παρήγαγαν έργο αλλά ενεργούσαν κατά του σωματείου επίτηδες. Αυτό είναι τεράστιο λάθος και παραγνωρίζει τα πρακτικά αποτελέσματα, δουλειά, κόπους και θυσίες αρκετών ανθρώπων που κλήθηκαν να διαχειριστούν μία εξαιρετικά δύσκολη και ανώμαλη κατάσταση και ήταν απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο να υποπέσουν και σε σφάλματα και λάθος εκτιμήσεις. Έχει όμως παραχθεί και σοβαρό έργο το οποίο δυστυχώς πνίγηκε στον ωκεανό των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σωματείο.
Άρα χρειάζεται ισορροπία σε όλα τα επίπεδα. Χρειάζεται να σταθούμε λίγο πίσω και να δούμε το πρόβλημα στη ρίζα του και να έχουμε τη δύναμη συλλογικά και ομόθυμα να κτίσουμε εκ νέου την νέα ΟΜΟΝΟΙΑ. Η επανεκκίνηση είναι αδήριτη ανάγκη αλλά και το μόνο που θα μας δώσει ελπίδα για το μέλλον.
Χριστόφορος Χριστοφή
08/02/2014
