Διαβάζουμε εδώ και μέρες ότι ο Σκάρα παρακολουθείται από ομάδα του Ισραήλ. Μάλιστα το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Μιζράχι έρχεται να τον τσεκάρει από κοντά στο ματς με το παράρτημα. Δεν είναι αυτό το θέμα.
Επιτέλους ο κόσμος θέλει να νιώσει ότι ήρθε πρόταση για παίχτη και δεν τον δώσαμε μούχτιν. Ή σχεδόν μούχτιν. Ή χαρίζοντας μέρος των δεδουλευμένων. Όλοι ξέρουμε τι συνέβη με τον Σάλατιτς. Δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε στις οικονομικές μας υποχρεώσεις και τον δώσαμε εκδίδοντας μάλιστα και ανακοίνωση που έκανε λόγο για αόριστο οικονομικό όφελος. Στην πραγματικότητα, μας χάρισε κάτι μινιάτικα και του είπαμε και ευχαριστώ που δεν προσέφυγε και να πιάμεν αγγούριν. Και ενώ συζητούσαμε ότι δύσκολα θα ξαναβρούμε εξάρι με τα χαρακτηριστικά του Βέρο (να κόβει, να μοιράζει, να δημιουργεί παιχνίδι με την ίδια άνεση), άνοιξεν η τύχη μας με τον Σοάρες. Άλλος ένας παίχτης που οι καθηγητές προπονητικής της κερκίδας εβάφτισαν αχάπαρο, άλλος ένας Σάλατιτς όπως αποδείκτηκε εκ των υστέρων. Το αποτέλεσμα; Χάρισε κι αυτός 2-3 μήνες και πήγε στο καλό. Δεν είμαι ουρανοκατέβατος. Και δεν λέω ότι όταν έρχονται ομάδες και προσφέρουν διπλάσιες απολαβές και καλύτερες συνθήκες εργασίες, ότι είναι εύκολο να κρατήσουμε ποδοσφαιριστές στην κατάσταση που είμαστε. Αυτό που μπορούμε όμως να κάμνουμε, είναι να διαπραγματευόμαστε. Θυμάστε τον Γιάχιτς του Αποέλ; Έπαιξε 3 μήνες μπάλα, η μάππα του ήταν πάνω – κάτω η μισή του Σοάρες και πουλήθηκε Γενάρη μήνα σε μια Τούρκικη ομάδα, 350 χιλιάρικα. Θέλεις τον Σοάρες κύριε; Τον Σάλατιτς; Έλα με την εξαψήφια πρότασή σου και να συζητήσουμε.
Πασχίζουμε με τα τόσα προβλήματα να στήσουμε ομάδα. Έχουμε την πολυτέλεια να την γκρεμίζουμε σε μια μεταγραφική; Πότε θα μάθουμε απ’ τα λάθη μας; Και αν για χάριν συζήτησης αποδεκτώ ότι για τον Σπούκαρο και τον Μήτσιο, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, τον Άλβες (άλλος που έφυεν «μούχτιν» αναλόγως της αξίας του) δεν μπορούσαμε να τον κρατήσουμε; Μα ήταν ψηλό το συμβόλαιό του θα μου πείτε. Προσθέστε λέω εγώ σε αυτά που μπορούσαμε να του δώσουμε, τις 140 του συμβολαίου του Γκικίεβιτς (που ξέρει maximum τη μισή μπάλα του Βραζιλιάνου) συν τα λεφτά του manager του Κίκι και καταλήξτε μόνοι σας στα συμπεράσματά σας. Μετά φέρτε στο μυαλό σας τον Ντάνιελσον που δεν μας έκαμνε, διότι έχουμε τον Αλαμπί. Μένω ως εδώ. Γιατί δεν πιστεύω πως ξηλώσαμε με τόση ευκολία την ομάδα που έπαιξε το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο των τελευταίων χρόνων.
Στο θέμα μας λοιπόν. Σκάρα. Παίχτες σαν αυτόν, καλώς ή κακώς αποτελούν πλέον πολυτέλεια για την Ομόνοια του 2014. Ούτε να διανοηθείτε να τον δώσετε κι αυτόν μούχτιν. Κρατήστε τον κορμό. Δέστε τους ποδοσφαιριστές που αξίζουν με συμβόλαια μακροχρόνια.
Περί της ποιότητας του ρόστερ, τον ηγέτη Αντράντε (ο Καϊάφας πρέπει να αρχίζει το στήσιμο της εντεκάδας από αυτόν) και τις κακόβουλες φήμες που διαδίδουν οι παπαγάλοι, τις ανανεώσεις συμβολαίων και τον τεχνικό διευθυντή, θα τα πούμε στο επόμενο άρθρο.
Ομόνοια μέχρι το τέλος.
Το κεντρί.
