Πριν λίγες μέρες κάναμε αναφορά σε κάποιον που μας κορόιδευε για έναν ολόκληρο χρόνο. Λέγαμε ότι ουδέποτε υπήρξε σημαία ή φυσικός ηγέτης. Είπαμε ότι βοήθησε σε κάποια παιγνίδια, αλλά ουδέποτε συμπεριφέρθηκε ως αρχηγός της Ομόνοιας.
Περί αρχηγών ο λόγος, λοιπόν.
Χθες «έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία 77 ετών, ο Κώστας Παναγιώτου.
Ένας άνθρωπος που σφράγισε με την ποδοσφαιρική του παρουσία του και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του την πορεία της Ομόνοιας μέσα στο χρόνο και την ιστορία. Κορυφαίος αμυντικός της Κύπρου της δεκαετία του 60’ και από τους καλύτερους διαχρονικά. Μπορεί να μην πανηγύρισε τους τίτλους που πανηγύρισαν αργότερα θρύλοι όπως οι Καϊάφας, Κανάρης και Μαυρής, έβαλε όμως το λιθαράκι του για τις χρυσές σελίδες και δεκαετίες που ακολούθησαν αλλά και στο να καταστεί η Ομόνοια η λαοφιλέστερη ομάδα στην Κύπρο.
Αγωνίστηκε για 12 χρόνια στην Ομόνοια, από το 1959 μέχρι το 1971, τα περισσότερα ήταν αρχηγός και στυλοβάτης της άμυνα. Πολλά τα επίθετα που τον συνοδεύουν όταν τον θυμούνται οι πιο παλιοί: «Παλληκάρι», «θηρίο», «μασιαίρι», «έβαζε το κεφάλι του στη φωτιά».
Κι αν σήμερα διαβάζουμε ότι πριν από 66 χρόνια «η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειαζόταν ένα έμβλημα που να ενσαρκώνει τα ιδανικά του, τους σκοπούς του, αλλά και να είναι φορέας της δύναμης, της μαχητικότητας, της επιμονής και της αποφασιστικότητας των πρώτων θαρραλέων ιδρυτών του σωματείου», ο Κώστας Παναγιώτου ήταν όλα αυτά. Ενδεικτικές οι αντιδράσεις των πιο μεγάλων σε ηλικία χρηστών του διαδικτύου, κάτω από τη σημερινή είδηση: «ήταν παλικάρι, αιωνία του η μνήμη», «αθάνατος», «καλό ταξίδι τεράστιε».
Κάτι που δεν ειπώθηκε μέχρι στιγμής είναι ότι ο Κώστας απέρριψε πρόταση του Παναθηναϊκού. Βλέπετε, κάποτε σήμαινε πολλά να είσαι αρχηγός της Ομόνοιας. Τα λεφτά του Παναθηναϊκού πιο πολλά, αλλά… μέτρησε η αγάπη για το σωματείο, η υπερηφάνεια για το περιβραχιόνιο, ο σεβασμός στον κόσμο και την ιστορία της ομάδας που λέγαμε τις προάλλες.
Σε όσους ψιθυρίζουν μέσα τους ότι ήταν άλλες εποχές τότε, να πούμε ότι την ίδια περίπου περίοδο (1963) ένας άλλος ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας έπαιρνε το δρόμο για την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Ο Ανδρέας Χριστοδούλου (Πάκκος). Δύο χρόνια μετά βρέθηκε εκεί που κατέληξε πρόσφατα αυτός που μας κορόιδευε ένα χρόνο.
Καλό ταξίδι Κώστα. Σ’ ευχαριστούμε.
Η αφοσίωσή που επέδειξες… πηγή έμπνευσης για τους απανταχού Ομονοιάτες.
De Facto 17/06/14
