Το πιο άθλιο πρωτάθλημα την τελευταία 20ετία, έχει φτάσει στο τέλος του. Φτωχό θέαμα, ακριβά εισιτήρια, μπόλικο παρασκήνιο, ατιμώρητη βία εντός και εκτός γηπέδου, πιέσεις και επηρεασμοί διαιτητών, “φιλικά” παιχνίδια, διαιτητής να καταγγέλλει ότι τον εξαφάνισαν γιατί ήταν ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ και για κερασάκι στη τούρτα τα όσα ζήσαμε από τη μέρα της διακοπής του ΑΕΛ-Αποέλ και μετά. Απειλές σε μέλη της δικαστικής και του εφετείου από όλες τις πλευρές, παραιτήσεις και αποδείχθηκε περίτρανα πως το πρωτάθλημα μας βρωμάει από τη κεφαλή. Απλά έπρεπε να νιώσει αδικημένος ο αιώνια ευνοημένος για να το παραδεχθούν όλοι και να το παίξουν τα ΜΜΕ.
Ελπίζουμε η τραγική αυτή χρονιά, να αποτελέσει ξυπνητήρι για όλους όσους έχουν να κάνουν με το κυπριακό ποδόσφαιρο. Τα ίδια θα λέγαμε όποιος κι αν ήταν πρωταθλητής, άλλωστε από τη στιγμή που ξεκαθάρισε πως δεν θα ήταν η ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν μας ένοιαζε και ιδιαίτερα. Το ποδόσφαιρο μας χρειάζεται τομές, χρειάζεται να μπει σε διαφορετικές από τις τωρινές που επηρεάζονται από κομματικά συμφέροντα, αλλά κυρίως οικονομικά. Γίνεται μεγάλο πάρτι, τρώνε πολλοί και διάφοροι με θύμα το ίδιο το άθλημα και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Τα εισιτήρια κάθε χρόνο μειώνονται και αυτό πέραν από το φτωχό θέαμα, έχει να κάνει και με τη βρωμιά. Όσοι είναι υγιώς σκεπτόμενοι αντιλαμβάνονται ότι έπιασαν πάτο. Ακόμα και αυτοί που για τους επόμενους μήνες θα σιωπήσουν γιατί κατέκτησαν το πρωτάθλημα, δεν θα αργήσουν να αρχίσουν να φωνάζουν ξανά. Η εκλογή του Αργυρού στην προεδρία της διαιτησίας ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω. Ελπίζουμε πως η ΟΜΟΝΟΙΑ θα πιέσει για αλλαγές όμως στην ομοσπονδία. Και ευχή μας είναι πως αυτή τη φορά τα άλλα σωματεία θα ακολουθήσουν και δεν θα πιστέψουν τα “θα” που θα τους υποσχεθούν.
Για τα δικά μας χάλια, θα τα πούμε σε λίγο…
