Μετά την καλή εμφάνιση στο Μαυροβούνιο, ο κόσμος δικαιολογημένα ανέμενε κάτι καλύτερο χθες το βράδυ. Φυσιολογικό. Το πρώτο δείγμα ήταν θετικό, ήρθε η νίκη εκτός έδρας και ο αυθόρμητος συνειρμός ήταν ότι «με τόσο κόσμο στο γήπεδο πάμε για τριάρα».
Το γεγονός ότι δεν ήρθε, δεν σημαίνει ότι αποτελεί λόγο για ισοπέδωση ή επανεκκίνηση της μουρμούρας. Για το μέχρι πού μπορεί να φθάσει η φετινή Ομόνοια και το αν έγιναν σωστές επιλογές έχω την εντύπωση πως δεν αρκούν δύο επίσημες εμφανίσεις και τέσσερα-πέντε φιλικά προετοιμασίας.
Ιδιαίτερα όταν στο ρόστερ βρίσκονται αυτή τη στιγμή περίπου 18 νέοι ποδοσφαιριστές. Μάθαμε ότι οι ομάδες δεν κτίζονται από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος (παιγνίδια, προπονήσεις, διαπροσωπικές σχέσεις) τόσο για να αποκτηθεί η απαραίτητη ομοιογένεια όσο και για να αφομοιώσουν οι ποδοσφαιριστές τη φιλοσοφία του προπονητή. Όπως λέμε στην ποδοσφαιρική «να μάθει ο ένας το παιγνίδι του άλλου». Επιπλέον, ας έχουμε υπόψη ότι όταν κάνεις 18 μεταγραφές, δεν είναι εύκολο να σου βγουν όλες.
Δεύτερο, όπως είπε και ο Καϊάφας χθες, η ομάδα βρίσκεται μόνο στην 7η εβδομάδα της προετοιμασίας. Τα πόδια είναι ακόμη βαριά, οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν ακόμη τη φρεσκάδα που απαιτείται. Αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο και όχι αδυναμία της τεχνικής ηγεσίας. Ήταν κάτι που φάνηκε χθες, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις γίνονταν αχρείαστα λάθη και βεβιασμένες ενέργειες (κυρίως στις πάσες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις που μπορούσαμε να παίξουμε απλά, ψάχναμε τα τακουνάκια και το κάτι παραπάνω).
Τρίτο, αν ο Καϊάφας συνειδητά επέλεξε να μην ανοίξει τα χαρτιά του ενόψει του αγώνα με τους Σκοπιανούς (και λαμβάνοντας υπόψη ότι στο γήπεδο βρίσκονταν κατάσκοποι), ορθώς έπραξε. Γιατί να φορτσάρω ή να ρισκάρω όταν έχω το αποτέλεσμα στο τσεπάκι; Την πρόκριση την έχω, προφυλάγω τους παίκτες μου, θολώνω τα νερά στους αντιπάλους, συντηρώ κάποιες δυνάμεις και παράλληλα αξιοποιώ τον χρόνο που έχω στη διάθεσή μου για περισσότερη ομοιογένεια, μοντάρισμα και επιστροφή των τραυματιών.
Όσο περνούν οι μέρες, λογικά ο χρόνος δουλεύει υπέρ μας. Τόσο στο κομμάτι της ομοιογένειας, όσο και στο κομμάτι της φρεσκάδας. Αναμένεται, επίσης, να ανεβεί το επίπεδο ετοιμότητας παικτών (Ποτέ, Ασσίς, Στεπάνοφ, Φοφανά) που θα βρίσκονται στο rotation του Καϊάφα και αναμένεται να ανεβάσουν το επίπεδο της ομάδας, προσφέροντας λύσεις είτε στη βασική εντεκάδα, είτε προερχόμενοι από τον πάγκο.
Οι εκκλήσεις για υπομονή, αντιλαμβάνομαι ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν κουράσει, αλλά δεδομένων των συγκυριών δεν φαίνεται να έχουμε και άλλη επιλογή.
Είναι πολύ νωρίς για απόλυτες προσεγγίσεις.
Δυστυχώς, ο κόσμος της Ομόνοιας δεν αποτελεί φαινόμενο μόνο για την αγάπη και την αφοσίωση που δείχνει στο σύλλογο, αλλά και για ένα άλλο πράγμα: Όσο εύκολα ανεβάζει και ωραιοποιεί, άλλο τόσο ισοπεδώνει και συνθλίβει.
