Η ισορροπία στις αντιδράσεις των οπαδών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δεν είναι κάτι που παρατηρείτο παλιά και απλά χάθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι πολλές μεταπτώσεις και αλλαγές της 6ετίας 2008-2014 όμως έχουν αμβλύνει το πρόβλημα, αφού ο κόσμος είτε ενθουσιάζεται πέραν του δεόντως, είτε απογοητεύεται και πολλές φορές καταστροφολογεί. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.
18/7 μια μέρα μετά το ματς στο Μαυροβούνιο, όλοι μιλούσαν για μια ομάδα που τρέχει, που παίρνει αυτό που θέλει που έχει τρελή προοπτική. 25/7 μετά τον επαναληπτικό και με την πρόκριση στο χέρι, η ομάδα για τα ίδια άτομα θέλει 3 παίκτες, ο Καϊάφας πρέπει να επιτεθεί περισσότερο, ενώ αυτοί που συνήθισαν στο δράμα μονολογούν πως «θα δούμε τα ίδια τα περσινά». Δεν γίνεται δουλειά έτσι όμως…
Χρειάζεται υπομονή, πίστη και στήριξη. Μιλάμε για μια νέα ομάδα που τώρα κτίζεται, δεν είναι δυνατόν να έχει διάρκεια στην απόδοση της. Πρέπει όμως να είμαστε και ρεαλιστές, φέτος το μπάτζετ έπεσε, οι προτεραιότητες είναι άλλες. Ίσως να μην μπορέσουμε για τους ομίλους, ίσως να μην μπορέσουμε για το πρωτάθλημα, στόχος είναι να παίξουμε όταν γίνουμε ομάδα καλή μπάλα και να μειώνουμε το χρέος. Αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, κινδυνεύουμε να τα τινάξουμε όλα στον αέρα.
Τόσο καιρό λέγαμε όλοι πως ο Καϊάφας πρέπει να είναι ο προπονητής μας και φέτος και του χρόνου και του άλλου χρόνο, γιατί μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα από τον κάθε ένα τις καταστάσεις. Ξέρει την ΟΜΟΝΟΙΑ, ξέρει τις απαιτήσεις, δεν φοβάται να βγει μπροστά να διαχειριστεί τα προβλήματα. Ας μην βάζουμε αχρείαστη και κυρίως πρόωρη πίεση, μετά μάλιστα από μια πρόκριση. Μόνο καλό δεν κάνουμε. Να τον αφήσουμε να δουλέψει.
