Του Γιώργου Σαζεΐδη, sentragoal
Εδώ έφθασε μέχρι το χείλος της καταστροφής με 30.000.000 ευρώ χρέος και δεν είπε την τελευταία της λέξη, εδώ θα κολλήσει;
δώ παίχτες της γέννημα-θρέμμα, και όχι μόνο, μετακόμισαν στον «αιώνιο» αντίπαλο, από τη μία στιγμή στην άλλη, σε αυτό θα λυγίσει;
Εδώ πριν από δύο χρόνια χρειαζόταν άμεσα 2.5.000.000 ευρώ σε ένα μήνα, αλλιώς θα έβαζε λουκέτο, αυτό θα την πληγώσει; Εδώ στην περσινή σεζόν τερμάτισε, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στη 5η θέση και άλλαξε όλο το ρόστερ, τώρα θα πεθάνει;
Η Ομόνοια όχι μόνο κοίταξε στα μάτια την Ντινάμο, αλλά ήταν αυτή που άξιζε να προκριθεί. Οι ποδοσφαιριστές του Κώστα Καϊάφα έδωσαν, όχι το 100% των δυνάμεων τους χθες, αλλά το 200%, το 300% και το 400%, όμως ο «χειρούργος» από τη Ρουμανία είχε άλλη άποψη.
Πήρε από το χέρι τη ρώσικη ομάδα και με δύο ακυρωθέν γκολ (Φοφανά, Ποτέ,), πέναλτι που δεν δόθηκε και γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει έκλεψε από τους πράσινους την πρόκριση και πότισε φαρμάκι 23.000 κόσμο που ζούσε και ανάπνεε για αυτή την καταραμένη την είσοδο στους ομίλους.
Δεν ήταν τόσο η εξαιρετική εμφάνιση, αλλά ο τρόπος που έδειχναν οι ποδοσφαιριστές πόσο πολύ ήθελαν να χαρίσουν σε αυτόν τον ανεπανάληπτο κόσμο τη μεγάλη χαρά. Πάντα πρώτοι στις μονομαχίες, με περίσσο πάθος, έκαναν σχεδόν τέλειο, ανασταλτικά, παιχνίδι και αν ο Κυριάκου προτιμούσε την πάσα στον Γκαρθία, στο 90′, σήμερα θα ήταν μία διαφορετική ημέρα.
Η Ομόνοια χθες δεν είπε την τελευταία της λέξη. Στις διπλές αναμετρήσεις με την Ντινάμο απέδειξε πως φέτος γεννιέται κάτι καινούργιο. Ναι, οι φίλοι της δεν θα τη χαρούν (ούτε φέτος) στους ομίλους. Ναι, είναι η μοναδική ομάδα, από τις μεγάλες, που δεν το έκανε ακόμη. Ναι, η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη.
Όμως, η Ομόνοια έχει πλέον συνηθίσει στις δυσκολίες. Όπως ξεπέρασε τόσο και τόσα, θα το υποστεί και αυτό. Με τη διαφορά πως τώρα θα βγει ακόμη πιο δυνατή.
