Συμφωνούμε απόλυτα με όσους φίλους λένε πως δεν πρέπει να ενθουσιαζόμαστε με μια μόνο εμφάνιση. Η συνέπεια είναι που ξεχωρίζει τις μεγάλες ομάδες από τις απλά καλές. Συμφωνούμε επίσης με όσους λένε πως η Μέταλουργκ δεν είναι ο πιο δυνατός αντίπαλος του κόσμου. Θα έρθουν πιο δύσκολα ματς, είμαστε βέβαιοι. Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα δεδομένα κάτω από τα οποία πραγματοποιήθηκε η εξαιρετική εμφάνιση και αυτά είναι που επέτρεψαν τα όνειρα.
Ξεκινάμε από το πιο προφανές: η ΟΜΟΝΟΙΑ μετά από 3 χρόνια, είναι κοντά στο να καταφέρει δυο ευρωπαϊκές προκρίσεις και μάλιστα με μπάτζετ πολύ χαμηλότερο από αυτό των προηγούμενων χρόνων. Επιπρόσθετα, στο ρόστερ έγιναν πολλές αλλαγές, άρα τα επίπεδα ομοιογένειας σίγουρα δεν είναι στο μέγιστο δυνατό επίπεδο.
Συνεχίζοντας με την ίδια φόρα, να αναφέρουμε πως ο Μίκαελ Ποτέ έπαιξε πρώτη φορά εντεκάδα, Στεπάνοφ και Φοφανά έβαλαν πρώτη φορά τριφύλλι στο στήθος επίσημα, ενώ ο Σέρβος μαζί με τον Ασσίς, ήταν και εμφανώς ανέτοιμοι, αφού δεν έκαναν το πρόγραμμα προετοιμασίας στη Πολωνία! Λογικό είναι λοιπόν, να σκεφτόμαστε πως έχουν πολλά περισσότερα να δώσουν και ότι πήραμε απλά μια πρώτη γεύση! Η συνέχεια ελπίζουμε να είναι ανάλογη!
