Όταν πριν την έναρξη της χρονιάς βλέπαμε τα “αστέρια” μας να φεύγουν το ένα μετά το άλλο, η αλήθεια είναι ότι ήμασταν αβέβαιοι για το τι μας επιφυλάσσει η φετινή σεζόν. Κτίσαμε μια ομάδα από το μηδέν, ρίξαμε τον προϋπολογισμό περίπου κατά 50% και ξεκινήσαμε μια ανηφορική πορεία προς την οικονομική εξυγίανση πρωτίστως, η οποία αν συνδυαζόταν και με αγωνιστικές επιτυχίες θα ήταν ευχής έργον. Σχεδόν 3 μήνες και 5 επίσημα παιχνίδια μετά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αν μη τι άλλο φέτος θα περπατάμε με το κεφάλι ψηλά. Διότι αυτή η ομάδα μας έδωσε πίσω τη χαμένη μας περηφάνια. Ναι, το DNA μας απαιτεί μόνο νίκες και τίτλους. Απαιτεί θριάμβους και ένδοξες στιγμές. Το κυριότερο όμως είναι ότι το Ομονοιάτικο DNA είναι πλημμυρισμένο με περηφάνεια. Μια περηφάνεια η οποία τα τελευταία χρόνια δέχτηκε απανωτά πλήγματα, ανελέητα χτυπήματα (και από εμάς τους ίδιους), αλλά πλέον φαίνεται να επανέρχεται. Και επανέρχεται με στόχο να μην ξαναχαθεί ποτέ.
Πόσοι από εσάς, από το βράδυ της Πέμπτης και μετά, μπορέσατε έστω και για 5 λεπτά να μην σκεφτείτε τον επαναληπτικό στο ΓΣΠ; Πόσοι από σας δεν έχετε ήδη αποφασίσει τι ρούχα θα φορέσετε; Πόσοι από εσάς δεν έχετε ακόμα οργανωθεί με τους φίλους σας τι ώρα θα ξεκινήσετε για το γήπεδο; Πόσοι από εσάς δεν ονειρεύεστε κάθε λεπτό της ημέρας το γλυκό σφύριγμα της λήξης και το πώς θα πανηγυρίσετε; Προσοχή όμως αδέρφια. Αυτός ο ενθουσιασμός δεν πρέπει να μετατραπεί την Πέμπτη σε πίεση και άγχος. Αυτός ο ενθουσιασμός πρέπει να μετατραπεί σε πάθος και άσβεστη δίψα για την πρόκριση. Η Δυναμό Μόσχας είναι μια εξαιρετική ομάδα, η οποία δεν έρχεται στο ΓΣΠ για να χάσει. Το παιχνίδι μπορεί να στραβώσει. Εκεί είναι που δεν πρέπει να αφήσουμε το πάθος και τη θέληση να μας εγκαταλείψουν.
Την Πέμπτη το βράδυ ένα πράγμα πρέπει να καταστήσουμε σαφές τόσο στους παίχτες μας όσο και στους αντιπάλους. ΑΠΟΨΕ ΞΕΔΙΨΑΜΕ. Η νύχτα αυτή μας ανήκει. Μας την χρωστάει η μοίρα. Δεν γίνεται αυτός ο λαός να φύγει για ακόμα μια φορά με σκυμμένο το κεφάλι. Δεν δεχόμαστε πλέον να πανηγυρίζει ο κάθε ευκαιριακός οπαδός της μόδας και εμείς να διερωτόμαστε τί πήγε λάθος. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τυχόν αποτυχία θα είναι και το τέλος του κόσμου. Κανείς (ούτε και εμείς οι ίδιοι) δεν πιστεύαμε ότι φέτος θα φτάσουμε τόσο κοντά στο όνειρο. Αυτό όμως που μας πεισμώνει περισσότερο είναι ότι οι εχθροί μας τρέμουν στη σκέψη μιας τυχόν επιτυχίας μας. Διότι αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους τη δύναμη που κρύβει αυτός ο κόσμος και την δυναμική που θα αποκτήσουμε σαν ομάδα.
Ό,τι και να γίνει τη Πέμπτη το σίγουρο είναι ότι ξανακερδίσαμε την χαμένη μας περηφάνεια. Το σίγουρο είναι ό,τι ξεκίνησε η επιστροφή της Βασίλισσας στο θρόνο της. Και όταν γίνει αυτό όσοι δεν μας σεβάστηκαν στα δύσκολα αυτά χρόνια θα υποφέρουν. Αυτό είναι η μεγαλύτερή μας νίκη. Αυτό είναι η πιο επική μας πρόκριση. Διότι εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους. Εμείς είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Κλείνοντας, στους ποδοσφαιριστές μας θέλω να πω τα εξής. Αν αποκλειστούμε δεν πρόκειται να σας κατηγορήσει κανένας. Ήδη κάνατε όσα δεν έκαναν πολλοί συναδέλφοι σας τα τελευταία χρόνια. Σας υποσχόμαστε όμως ένα πράγμα. Αν βάλετε στους ομίλους αυτό τον λαό η ζωή σας δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Τα όσα θα ζήσετε θα σας σημαδέψουν για πάντα. Διότι ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν είναι σαν τους άλλους. Ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι κάτι το ανεπανάληπτο, κάτι το μαγικό. Ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι η ίδια η ΟΜΟΝΟΙΑ. Ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είστε εσείς οι ίδιοι. Τα υπόλοιπα θα τα μάθετε την Πέμπτη γύρω στις 9.
ΟΜΟΝΟΙΑ ΛΑΟΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗ
Tο κεντρί 26/08/14
