Του Σοφοκλή Σοφοκλέους, sigmalive.com
Μόνο θλίψη και προβληματισμό προκαλούν οι μισοάδειες κερκίδες των γηπέδων μας…Και όμως στην ΚΟΠ σφυρίζουν αδιάφορα. Αυτό το πρωτάθλημα θέλουν; Με τον κόσμο στις καφετέριες και στις μπυραρίες και όχι στις κερκίδες;
Δεν είναι μόνο η κάρτα φιλάθλου. Αυτό είναι η αφορμή της αποχής από τα γήπεδα. Οι πραγματικές αιτίες είναι άλλες και κυρίως υπαρκτές. Ο φίλαθλος έχει κουραστεί να τον κοροιδεύουν και να τον κλέβουν και από πάνω. Μήπως ξεχάστηκαν τα ρεζιλίκια του Μαίου και άλλα πολλά προηγούμενα; Γιατί ο κόσμος να πάει στο γήπεδο, ξοδεύοντας κατά μέσο όρο 22-27 ευρω το άτομο (εισιτήριο αγώνα+βενζίνη+φαγητό/ποτό) και να βλέπει το θέατρο του παραλόγου; Μπορεί να το παρακολουθήσει δια τηλεοράσεως, ως μια μορφή “μάυρης κομωδίας” με μόλις 5-10 ευρώ (βενζίνη+φαγητό/ποτό) στο πλησιέστερο cafe/bar ή σε μηνιαίο πακέτο – τουλάχιστον 50-55 ευρώ- μέσω της συνδρομητικής πλατφόρμας στην οποία είναι πελάτης.
Μια βόλτα τα Σαββατοκυρίακα από τα cafe/bar της κάθε γειτονιάς σε κάθε πόλη θα διαπιστώσετε ότι έχουν μετατραπεί σε κερκίδες γηπέδων. Εκεί θέλουν τον κόσμο κάποιοι “ποδοσφαιροπατέρες”-τεχνοκράτες, κατ εντολή των αφεντικών τους. Αυτή την στιγμή το ποδόσφαιρο είναι από τους λιγους τομείς στην Κυπριακή αγορά που βγάζει λεφτά και δεν είναι τυχαία η ενεργός εμπλοκή των πολιτικών και το κάθε καιροσκόπου επιχειρηματία στους κόλπους του. Δεν είναι, όμως, μόνο το οικονομικό. Είναι και το καθαρά πολιτικό και ας νομίζουμε ότι η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου μας έχει εκλείψει.
Δυστυχώς, η αγαπή του Κύπριου για το ποδόσφαιρο τυγχάνει άγριας εκμεταλλεύσης. Η Κάρτα Φιλάθλου ήταν απλώς το “κεράσακι στην τούρτα” και η αφορμή για να “επαναστατήσει”. Είναι όμως μια “βελούδινη επανάσταση”, διότι η πραγματική επανάσταση θα ήταν αν ο κόσμος δεν έτρεχε στα να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο και επέλεγε να κάνει κάτι άλλο. Έστω, όμως, είναι μια μορφή αντίδρασης αν και πολύ φοβούμαι ότι δεν πρόκειται να αγγίξει κανένα στα ψηλά δωμάτια της ΚΟΠ. Βλέπετε, προτεραιότητα έχει τώρα να γεφυρωθούν οι διαφορές του Ισραηλινού και Παλαιστινιακού ποδοσφαίρου και όχι ότι ο Κύπριος γυρίζει εν μέρει την πλάτη του στο ποδόσφαιρο μας, κουρασμένος και προδωμένος από τον κακό προγραμματισμό της ΚΟΠ, τις αλλεπάλληλες διαιτητικές ανομοιομορφίες εις βάρος συγκεκριμένων ομάδων, την τυφλή δικαιοσύνη που απονέμει η Δικαστική, τα ακριβά εισιτήρια και τα επίσης ακριβά πακέτα των συνδρομητικών καναλιών.
Πίνοντας ένα καφέ ή μια μπύρα βλέπει από τηλεοράσεως την κατάντια του ποδοσφαίρου μας, ως επέκταση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κατάντιας του τόπου μας. Απόχη από το ποδόσφαιρο, αποχή και από τα κοινά με αποχή από τις εκλογές. Γενικώς, ο Κύπριος απέχει, διότι κάποιοι να τον αναγκάζουν να απέχει… Αλήθεια, έχει αλλάξει κάτι δραματικά από τις Ευρωεκλογές και εντεύθεν, όταν οι πολιτικοί έκαναν βαρύγδουπες εξαγγελίες για την αποχή; Γιατί λοιπόν να αλλάξει κάτι στο ποδόσφαιρο;
