Του Γιώργου Σαζεΐδη, “Ο Φιλελεύθερος”
Αρχικά ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας, γιατί φαίνεται πως η ευρωπαϊκή πορεία δημιούργησε (από το πουθενά) μεγάλες προσδοκίες για τη φετινή σεζόν.
1. Επίσημα κανείς δεν μίλησε ποτέ για πρωτάθλημα-κύπελλο ή είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
2. Καμία ομάδα δεν έχασε, ούτε κέρδισε τίποτα από τις 20 Σεπτεμβρίου.
3. Κανείς δεν υποσχέθηκε τεσσάρες-πεντάρες και σούπερ μπάλα κάθε εβδομάδα.
4. Το καλοκαίρι, που πέρασε, η Ομόνοια προχώρησε σε 20 προσθήκες (!) ποδοσφαιριστών, ενώ ένας μεγάλος αριθμός είδε την πόρτα εξόδου.
5. Ο στόχος, όπως ειπώθηκε, για τη φετινή σεζόν είναι η οικονομική σωτηρία του συλλόγου.
Τα πέντε πιο πάνω σημεία δεν έχουν σκοπό να «χρυσώσουν» το χάπι για την αποκαρδιωτική χθεσινή εμφάνιση ή τη μέτρια (πάρα την άδικη αποβολή) της προηγούμενης εβδομάδας με τη Νέα Σαλαμίνα. Η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα ήρθε φυσιολογικά και κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Άλλος τα είχε με τον Καϊάφα γιατί άλλαξε τρία συστήματα σε ένα ημίχρονο, γιατί επιμένει στην επιλογή του Φοφανά και γιατί έγινε αλλαγή ο Γκαρθία, στο ημίχρονο, αφού η Ομόνοια ήταν πίσω στο σκορ.
Άλλος τα βάζει με τον Γκριγκαλασβίλι γιατί (και χθες) ήταν νωθρός και υποτονικός, ενώ μία φορά που βρέθηκε σε καλή θέση για να σκοράρει σούταρε στα… περιστέρια και άλλος τα… χώνει στον Ρούμπιο που δεν προσφέρει τίποτα. Η απόλυτη ισοπέδωση δηλαδή.
Όλα αυτά, ένα μήνα ακριβώς, μετά την τρομερή εμφάνιση στη Μόσχα, το σπουδαίο αποτέλεσμα και την… μπαλάρα που έπαιξαν οι πράσινοι. Τότε που η άμυνα ήταν «γρανίτης», ο Ποτέ «killer» και οι Ράμος-Φοφανά πραγματικά μηχανάκια. Η απόλυτη αποθέωση δηλαδή.
Το σίγουρο είναι πως τα ακραία συναισθήματα είναι το αγαπημένο «χόμπι» του Ομονοιάτη. Από την ομάδα που λίγο έλειψε να κάνει τη (δική της) ευρωπαϊκή υπέρβαση, στην ομάδα που δεν μπορεί να… σταυρώσει μία πάσα. Από την ομάδα που «έδεσε» σε χρόνο ρεκόρ σε αυτήν που δεν έχει το απαιτούμενο, για το μέγεθος της, ρόστερ.
Έτσι, όμως, δεν γίνεται δουλειά. Ή που θα στηριχθεί (με υπομονή) η νέα προσπάθεια που άρχισε φέτος το καλοκαίρι ή κάθε τρεις και λίγο θα αρχίζει η μουρμούρα και η γκρίνια. Λάθη έγιναν και θα γίνουν πολλά. Κανείς δεν είναι «τέλειος». Το πιο σημαντικό είναι να μαθαίνεις από αυτά και να προχωράς.
