Να το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής: δεν θεωρούμε πως η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιξε μπαλάρα στο δεύτερο ημίχρονο. Έχει πολλά να διορθώσει και είναι ξεκάθαρο. Στο διάστημα αυτό όμως, έφτιαξε όλες τις κλασσικές ευκαιρίες της, πίεσε τον αντίπαλο και σε κάποια σημεία τον έκλεισε στα καρέ του, δικαιούτο τουλάχιστον ένα γκολ. Σε αντίθεση με το πρώτο.
Το πρώτο ημίχρονο στο οποίο ήταν και πάλι σκιά του καλού εαυτού της. Ασύνδετη, χωρίς “ένταση”, χωρίς τρεξίματα, χωρίς κίνηση χωρίς τη μπάλα. Οι περισσότερες ολοκληρωμένες πάσες των παικτών μας σε αυτό το διάστημα κατέληγαν στο Γιωργαλλίδη, αφού έλειψε η καλή κυκλοφορία, έλειψε η σωστή ανάπτυξη.
Το που οφείλεται αυτή η διαφορά μεταξύ των δυο ημιχρόνων είναι κάτι που πρέπει να εντοπίσουν και να διορθώσουν ο κόουτς με το τεχνικό τημ. Το βέβαιο είναι πως χθες η ΟΜΟΝΟΙΑ απέδειξε πως οι δυνατότητες της δεν είναι αυτές που έδειξε κόντρα σε ΑΕΚ, Οθέλλο και Άχνα για 45 λεπτά. Είναι πολύ μεγαλύτερες και ένα κλάσμα τους το είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο. Και έχει δίκαιο ο Αντρέας Δημητρίου που τόνισε πως αδικεί τον εαυτό της η ομάδα.
