Η απόκρουση στο πέναλτι από τον Αντώνη Γιωργαλλίδη έφερε ανακούφιση στο πράσινο στρατόπεδο που γλίτωσε από ένα μεγάλο σοκ. Ήταν μόλις η δεύτερη απόκρουση του Αντώνη στο παιχνίδι, σε ένα ματς που για να χάσουμε πόντους πραγματικά έπρεπε να αυτοκτονήσουμε, αφού ο αντίπαλος αδυνατούσε να απειλήσει. Το πράξαμε, αυτοκτονήσαμε, ο Γιωργαλλίδης όμως μας επανέφερε. Για να φτάσουμε όμως να έχουμε μόνο 10% για τους 3 βαθμούς (τόσο λέγεται πως είναι το ποσοστό του τερματοφύλακα στα πέναλτι), μεσολάβησαν πολλά άλλα.
Μέχρι το 85, η ΟΜΟΝΟΙΑ παρά κάποια ατομικά λάθη, διαχειρίστηκε με σχετική άνεση το υπέρ της σκορ. Κάπου εκεί τα λάθη πλήθυναν, το μυαλό δεν ήταν καθαρό και αντί να τελειώσει το παιχνίδι 0-3 τα χρειαστήκαμε. Σε τουλάχιστον 3 φάσεις η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορούσε να δώσει σωστή τελική πάσα και να τελειώνουμε. Δεν το έπραξε, ενώ δεν κράτησε και μπάλα όπως έκανε άριστα μέχρι το 85. Βάλτε και 2-3 μαζεμένα λάθη στη φάση του πέναλτι και φτάσαμε να κάνουμε τις προσευχές μας και να αποθεώνουμε τον Γιωργαλλίδη.
Η σοβαρότητα και η συγκέντρωση σε όλο το 90λεπτο, είναι αδιαπραγμάτευτα στοιχεία που πρέπει να έχει μια μεγάλη ομάδα. Αυτή την φορά δεν το πληρώσαμε, στο πρόσφατο παρελθόν όμως μας στοίχισε. Οι ποδοσφαιριστές πρέπει να θυμούνται πως τα παιχνίδια τελειώνουν στα 90 συν κάτι λεπτά. Και ότι οι τύποι με τα μαύρα τους περιμένουν στη γωνιά.
