Η απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής στην καταγγελία του Μίλαν Στεπάνοφ, και η απόφαση της μειοψηφίας, όπως δημοσιεύθηκαν σήμερα από την Ομοσπονδία. Η πλειοψηφία λέει ότι η δικαστική δεν επεμβαίνει στην κρίση του διαιτητή και ότι η απόφαση είναι συν μία αγωνιστική στον παίκτη, ενώ η μειοψηφία τονίζει ότι στον αποκλεισμό των δύο αυτόματων αγωνιστικών όπως ορίζει η αποβολή, τελειώνει ο ρόλος του διαιτητή .

Η απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής:

Για την ΚΟΠ: κ. Ηράκλης Παπανδρέου

Για τον ποδοσφαιριστή και το σωματείο Ομόνοιας Λευκωσίας: Δικηγόροι και μέλη του συμβουλίου κ.κ. Χρίστος Νεοφύτου και Α. Πασιουρτίδης.

Η απόφαση της πλειοψηφίας δίδεται από το μέλος της Δικαστικής Επιτροπής κ.Νικόλα Τσαρδελλή.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Εισαγωγή

Η παρούσα υπόθεση αφορά την  κόκκινη κάρτα που δέχθηκε ο ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας Λευκωσίας Stepanov Milan στον αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα στις 14.9.2014.

Ο ποδοσφαιριστής παραπέμπεται από τον Πειθαρχικό Εισαγγελέα με βάση τον κανονισμό 8 σύμφωνα με τον οποίο η αποβολή με απευθείας κόκκινη κάρτα επιφέρει αυτόματο αποκλεισμό δύο αγωνιστικών και σύμφωνα με τον καν.8 (α) (i) παραπέμπεται στη Δικαστική Επιτροπή για επιβολή ποινής αποκλεισμού τουλάχιστον μιας επιπλέον αγωνιστικής ως επίσης και προστίμου στις περιπτώσεις στέρησης καθαρής επίτευξης τέρματος όπως ήταν η παρούσα.

Οι εκπρόσωποι του ποδοσφαιριστή και του σωματείου εμφανίστηκαν ενώπιον μας στις 24.9.2014 και ανέπτυξαν προφορικά τις θέσεις τους. Ζήτησαν όπως η Δικαστική Επιτροπή θεωρήσει την κόκκινη κάρτα που δέχθηκε ο ποδοσφαιριστής ως λανθασμένη και ως εκ τούτου να μην επιβάλει την επιπλέον ποινή αποκλεισμού μιας αγωνιστικής στον ποδοσφαιριστή.

 

Νομική Πτυχή

Πολύ συχνά αποφάσεις των διαιτητών αμφισβητούνται ως λανθασμένες. Σε κάποιες περιπτώσεις ενδεχομένως δικαιολογημένα και σε άλλες όχι. Λέμε ενδεχομένως διότι το ζήτημα είναι συνήθως υποκειμενικό.

Ο διαιτητής καλείται να ασκήσει κρίση επί ενός συμβάντος (παράβαση ή όχι, φάουλ ή πέναλτι, κίτρινη ή κόκκινη, κλπ) σε πολύ λίγο χρόνο. Με ένα τρόπο ενδέχεται να αξιολογήσει ένας διαιτητής ένα περιστατικό και με άλλο τρόπο ένα τρίτο πρόσωπο, ένας άλλος διαιτητής, παρατηρητής διαιτησίας κλπ. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να ακούγεται ολίγον οξύμωρο η απόφαση για ένα περιστατικό να εξαρτάται από την υποκειμενική κρίση του διαιτητή όμως αυτό δικαιολογείται λαμβανομένου υπόψη των πραγματικοτήτων του παιχνιδιού. Η ταχύτητα μιας φάσης, η δύναμη που θα χρησιμοποιήσουν οι ποδοσφαιριστές, η σωματική διάπλαση των ποδοσφαιριστών που εμπλέκονται σε κάθε περιστατικό και πλείστοι άλλοι παράγοντες διαφοροποιούν το κάθε περιστατικό και ενδέχεται να αξιολογηθούν με διαφορετικό τρόπο από διαφορετικά πρόσωπα. Αρκετές φορές οι διαφορές μιας φάσης από άλλη είναι πολύ μικρές. Και πιο σημαντικό, επαναλαμβάνουμε, ο διαιτητής καλείται να λάβει απόφαση σε μικρό χρονικό διάστημα.

Λόγω ακριβώς των πιο πάνω, πολύ ορθά κατά την άποψη μας, έχει υιοθετηθεί από τη FIFA, την UEFA και τις πλείστες των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών, μια πολύ αυστηρή προσέγγιση: δεν επιτρέπεται παρέμβαση και αλλοίωση των αποφάσεων που λαμβάνει ένας διαιτητής στο γήπεδο. 

 

Η δική μας Ομοσπονδία έχει υιοθετήσει αυτή την προσέγγιση. Σύμφωνα με τον κανονισμό 49 των Πειθαρχικών Κανονισμών η Δικαστική Επιτροπή εκδικάζει με συνοπτικό τρόπο και βασισμένη στις επίσημες εκθέσεις το περιεχόμενο των οποίων τεκμαίρεται ως ορθό και ακριβές. Σύμφωνα δε με τον Κανονισμό 21 οι αποφάσεις που λαμβάνονται από το διαιτητή στο γήπεδο είναι τελικές και δεν μπορούν να αναθεωρηθούν από τα Πειθαρχικά όργανα της ΚΟΠ. Μόνο νομικές συνέπειες πειθαρχικών αποφάσεων διαιτητή μπορούν να αναθεωρηθούν αν σε αυτές εμφιλόχωρησε προφανές λάθος.

 

Οι εν λόγω πρόνοιες έτυχαν ερμηνείας από το Ποδοσφαιρικό Εφετείο στην υπόθεση Ανόρθωσης Αμμοχώστου ν ΑΕΚ Λάρνακας, ημερ. 9.4.2012, έφεση αρ.4/12, όπου αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής.

 

“Το άρθρο 5 των Κανονισμών Ποδοσφαίρου της FIFA, που κατά την γνώμη του Εφετείου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της διεξαγωγής του αθλήματος, ορίζει  ότι:

«Each match is controlled by a referee who has full authority to enforce the Laws of the Game in connection with the match to which he has been appointed.

The decisions of the referee regarding facts connected with play, including whether or not a goal is scored and the result of the match,         are final.

The referee may only change a decision on realising that it is incorrect or,  at his discretion, on the advice of an assistant referee    or the fourth official, provided that he has not restarted play or terminated the match.

 

Σε ελληνική μετάφραση:

 

Ένας αγώνας διευθύνεται από ένα διαιτητή ο οποίος έχει την πλήρη εξουσία να εφαρμόζει τους κανονισμούς του παιχνιδιού σε σχέση με τον αγώνα για τον οποίο έχει οριστεί.

Οι αποφάσεις του διαιτητή που αφορούν γεγονότα που έχουν σχέση με το παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένου του αν επιτεύχθηκε τέρμα ή όχι και το αποτέλεσμα του αγώνα είναι τελεσίδικες.

Ο διαιτητής μπορεί να αλλάξει μίαν απόφαση, μόνο εάν αντιληφθεί ο   ίδιος ότι είναι λανθασμένη ή με την συμβουλή του βοηθού διαιτητή,     νοουμένου ότι το παιχνίδι δεν επανάρχισε ή δεν τέλειωσε.»

                                                ……………………………………

 

Είναι η απόφαση μας, ότι η χειρόγραφη επιστολή του διαιτητή που είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει αναφορικά με τα γεγονότα που έχουν σχέση με το παιγνίδι, με ημερομηνία 8 Μαρτίου 2012, είναι ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.  Ο διαιτητής ισχυρίζεται ότι δεν τιμώρησε εντός του γηπέδου και κατά την διάρκεια του αγώνα τον ποδοσφαιριστή Δημητρίου με κίτρινη κάρτα. Αυτή του την απόφαση κανένα όργανο Πειθαρχικό ή μη και κανένα σώμα Πειθαρχικό ή μη, μπορεί να ανατρέψει.  Εάν ακολουθήσουμε διαφορετικές διαδρομές και πρακτικές τότε, κινδυνεύει το παιγνίδι, κινδυνεύει το ποδόσφαιρο.

                                                …………………………………….

 

Είναι η θέση μας ότι ουδείς έχει δικαίωμα να αμφισβητεί αποφάσεις του διαιτητή που λαμβάνονται εντός του αγώνα, καταστρατηγώντας το άρθρο 5 των Κανονισμών Ποδοσφαίρου της FIFA.

                                                ……………………………………………….

Αρμόδιος για τις αποφάσεις εντός του γηπέδου είναι μόνο ο διαιτητής και ουδείς άλλος, περιλαμβανομένου και του παρατηρητή. “

 

Αξιολόγηση / Συμπεράσματα

Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω καταλήγουμε στα εξής.

Από την πρώτη στιγμή στο γήπεδο η κρίση του διαιτητή ήταν ότι ο ποδοσφαιριστής Stepanov Milan προέβη σε παράβαση στέρησης καθαρής επίτευξης τέρματος και τον απέβαλε με κόκκινη κάρτα.   Αυτήν του τη θέση δεν την άλλαξε σε κανένα στάδιο.

Όπως αναφέραμε στην υπόθεση ΚΟΠ ν ΠΑΕΕΚ Κερύνειας, ημερ. 19.3.2014

“Η προσωπική άποψη είτε των μελών της Δικαστικής Επιτροπής είτε οποιουδήποτε άλλου προσώπου ως προς τα πραγματικά γεγονότα είναι χωρίς σημασία αφού δεν μπορεί κανείς να ανατρέψει την πιο πάνω θέση του διαιτητή”

Εάν ο διαιτητής έλαβε λάθος απόφαση δεν είναι αρμοδιότητα της Δικαστικής Επιτροπής να επιληφθεί του ζητήματος. Αυτό είναι ζήτημα των αρμοδίων οργάνων που προβαίνουν στις αξιολογήσεις των διαιτητών. Και σίγουρα δεν μπορεί η Δικαστική Επιτροπή να αναλάβει εξουσία, όπως της ζητεί η Ομόνοια, και να μην επιβάλει επιπλέον ποινή χωρίς να υπάρχει τέτοιο νομικό υπόβαθρο στους Κανονισμούς.

 

Η Ομόνοια έθεσε τρία βασικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει τη θέση της ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί ο Κανονισμός 8 και να επιβληθεί επιπλέον ποινή στον ποδοσφαιριστή.

(α) Κατ’ αρχάς, μας ζήτησε να λάβουμε υπόψη τους Κανονισμούς της FIFA η οποία για την ίδια παράβαση επιβάλλει λιγότερο αυστηρές ποινές από τις τρεις που στο σύνολο τους επιβάλλονται με βάση τους δικούς μας Κανονισμούς.

Σε σχέση με αυτή την προσέγγιση παρατηρούμε τα εξής. Παρά την προτροπή μας προς τους ευπαίδευτους συνήγορους της Ομόνοιας δεν μας υπέδειξαν οτιδήποτε που να καταδεικνύει ότι η Ομοσπονδία της κάθε χώρας, στην προκειμένη η ΚΟΠ, δεν έχει το δικαίωμα να υιοθετήσει πιο αυστηρές ποινές από την FIFA. Αντιθέτως, θεωρούμε ότι προκύπτει από τους εν λόγω διεθνείς Κανονισμούς ότι η διεθνής Ομοσπονδία θέτει απλά τους βασικούς κανόνες, ο οποίος στην προκειμένη είναι η αντιμετώπιση ως παράβαση της στέρησης καθαρής επίτευξης τέρματος και η αποβολή σε τέτοιες περιπτώσεις με κόκκινη κάρτα. Δεν απαγορεύει όμως στις εγχώριες ομοσπονδίες να αντιμετωπίσουν και πιο αυστηρά τέτοιες παραβάσεις.

Καταστρατήγηση των κανόνων της FIFA θα υφίστατο αν η ΚΟΠ δεν θεωρούσε ως αποβολή με κόκκινη την στέρηση καθαρής επίτευξης τέρματος. Αυτό θα σήμαινε αλλοίωση των κανόνων του παιχνιδιού ως τους έχει θεσπίσει η διεθνής Ομοσπονδία. Όμως, πιο αυστηρή αντιμετώπιση και τιμωρία θεωρούμε ότι δεν παραβιάζει τους κανόνες της διεθνούς Ομοσπονδίας.

Τελειώνοντας, στο επιχείρημα που προβλήθηκε ότι είναι υπερβολικό να τιμωρείται ποδοσφαιριστής με τρεις αγωνιστικές αποκλεισμό για στέρηση καθαρής επίτευξης τέρματος, θα λέγαμε και πάλι ότι η προσωπική άποψη των μελών της Δικαστικής Επιτροπής δεν έχει σημασία. Το “νομοθετικό σώμα”, στην προκειμένη η ΚΟΠ, καθόρισε τους κανόνες του παιχνιδιού και επέλεξε τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων περιπτώσεων και δεν μπορεί η Δικαστική να προβαίνει ουσιαστικά σε καθορισμό νέων ποινών και χάραξης πολιτικής.

 

(β) Η Ομόνοια εισηγήθηκε επίσης ότι αυτό που καλεί τη Δικαστική να πράξει είναι το ίδιο που πράττει και όταν αποφασίζει αν μια φάση εμπίπτει στον κανονισμό 8(α) (iii) (υπέρμετρη βία όπου επιβάλλονται δύο επιπλέον αγωνιστικές) ή αν εμπίπτει στον κανονισμό 8 (α) (iv) (επίθεση όπου επιβάλλονται τρείς επιπλέον αγωνιστικές). Ουσιαστικά εισηγούνται ότι η Δικαστική και στη δική τους περίπτωση δύναται να εξετάσει αν πράγματι υπήρξε στέρηση καθαρής επίτευξης τέρματος. Η απάντηση με όλο το σεβασμό είναι πολύ απλή. Η Δικαστική δεν επεμβαίνει στην κρίση του διαιτητή αν ορθά απέβαλε με κόκκινη κάρτα. Αυτό που πράττει είναι να κατηγοριοποιεί την ενέργεια του ποδοσφαιριστή σε βαθμίδα βάση της σοβαρότητας του επεισοδίου και να την κατατάσσει σε ένα εκ των δύο άρθρων. Είναι ζήτημα πραγματικό, δηλαδή γεγονότων, αν σε μια περίπτωση ένας ποδοσφαιριστής προέβη σε επίθεση σε άλλο ποδοσφαιριστή ή αν απλώς άσκησε υπέρμετρη βία.

Η κατηγοριοποίηση ενός περιστατικού σε υπέρμετρη βία ή επίθεση για σκοπούς επιβολής της ανάλογης ποινής δεν συνιστά παρέμβαση στην κρίση του διαιτητή ο οποίος έκρινε την περίπτωση ως περιστατικό βίας που έχριζε αντιμετώπισης με κόκκινη κάρτα. Απλά η Δικαστική έρχεται εκ των υστέρων να καθορίσει την έκταση και το βαθμό της βίας, δηλαδή αν συνιστούσε υπέρμετρη βία η επίθεση.

(γ) Το τρίτο επιχείρημα της Ομόνοιας σχετιζόταν με προηγούμενη απόφαση Δικαστικής Επιτροπής προ μερικών ετών όπου δεν επέβαλε επιπλέον ποινή σε ποδοσφαιριστή λόγω του ότι θεώρησε λανθασμένη την κόκκινη που δέχθηκε. Κατ’ αρχάς, δεν εντοπίσαμε κείμενο με το σκεπτικό της απόφασης ώστε να γνωρίζουμε επί ποιας νομικής βάσης τα μέλη της τότε Δικαστικής Επιτροπής ακολούθησαν την εν λόγω προσέγγιση και αν ακόμη τους έδιδε τέτοια εξουσία οποιαδήποτε πρόνοια των τότε Κανονισμών. Εν πάση περιπτώσει όμως, οι εν ισχύ Πειθαρχικοί Κανονισμοί είναι σαφείς επί του θέματος και δεν αφήνουν περιθώρια στη Δικαστική να ακολουθήσει άλλη προσέγγιση. Η Δικαστική είναι δεσμευμένη από τους εν ισχύ κανονισμούς που την υποχρεώνουν να επιβάλει ως ελάχιστη επιπλέον ποινή μια αγωνιστική αποκλεισμού.

Τέλος, εφόσον τίθεται ζήτημα προηγούμενου, θα λέγαμε ότι θα έπρεπε αναπόφευκτα να ακολουθηθεί το προηγούμενο που καθιέρωσε το Εφετείο και που έχουμε ήδη αναφέρει πιο πάνω [Ανόρθωσης Αμμοχώστου ν ΑΕΚ Λάρνακας, ημερ. 9.4.2012]. Έστω κι αν εκεί τα γεγονότα δεν ήταν ακριβώς τα ίδια, εντούτοις το Εφετείο προέβη σε σαφή και ξεκάθαρη οριοθέτηση των εξουσιών των Πειθαρχικών Σωμάτων στην άσκηση ελέγχου των αποφάσεων του διαιτητή.

Κατάληξη

Με βάση τα ανωτέρω, καταλήγουμε ότι το να προβούμε σε εξέταση του αν ορθά ο διαιτητής έδειξε κόκκινη στον ποδοσφαιριστή και να μην του επιβάλουμε επιπλέον ποινή, θα σήμαινε, όπως λέχθηκε στην υπόθεση Ανόρθωσης Αμμοχώστου ν ΑΕΚ Λάρνακας, ημερ. 9.4.2012, έφεση αρ.4/12, “παρέμβαση και αλλοίωση απόφασης διαιτητή που λαμβάνει στο γήπεδο κάτι το οποίο δεν επιτρέπεται”.

 

Ενόψει των πιο πάνω επιβάλλουμε στον ποδοσφαιριστή ποινή αποκλεισμού από τους αγώνες της ομάδας του μιας επιπλέον αγωνιστικής (πέραν των δύο αυτόματων), πλέον Ευρώ 200 πρόστιμο. 

 

Κρίτων Βλαδιμήρου– Μέλος Δ.Ε.

Πέτρος Μιχαήλ– Μέλος Δ.Ε.

Σταύρος Μαυρομμάτης– Μέλος Δ.Ε.

Νικόλας Τσαρδελλής – Μέλος Δ.Ε.

Χάρης Μαμαντόπουλλος – Μέλος Δ.Ε.

Ορέστης Νικήτας – Μέλος Δ.Ε.

 

Η απόφαση της μειοψηφίας:

 

24.9.2014

Για την ΚΟΠ: κ. Ηράκλης Παπανδρέου

Για τον ποδοσφαιριστή και το σωματείο Ομόνοιας Λευκωσίας: Δικηγόροι και μέλη του συμβουλίου κ.κ. Χρίστος Νεοφύτου και Α. Πασιουρτίδης.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

 

Έχω μελετήσει με κάθε σεβασμό την απόφαση των ευπαίδευτων συναδέλφων της πλειοψηφίας σε σχέση με το κατά πόσον ενδείκνυται η επιβολή περαιτέρω ποινής στον ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας Milan Stepanov που αποβλήθηκε στον αγώνα Νέα Σαλαμίνα – Ομόνοια Λευκωσίας ημερομηνίας 14.9.2015 γιατί στέρησε, κατά την απόφαση του διαιτητή του αγώνα, καθαρή ευκαιρία επίτευξης τέρματος από την ομάδα της Νέας Σαλαμίνας.

 

Το σχετικό άρθρο των Πειθαρχικών Κανονισμών είναι το 8 (α) το οποίο προνοεί τα εξής:

 

 

«ΑΡΘΡΟ  8 – ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

 

(α)       Εκτός όπου το πειθαρχικό όργανο στο οποίο θα παραπέμπεται επιβάλει μεγαλύτερη ποινή, ποδοσφαιριστής ο οποίος αποβλήθηκε απευθείας από τον αγωνιστικό χώρο (με κόκκινη κάρτα ) ή αξιωματούχος αγώνος (match official) ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που βρίσκεται νόμιμα εντός αυτού που αποβλήθηκε από την τεχνική περιοχή, αποβάλλεται αυτόματα και για τους επόμενους δύο αγώνες όλων των διοργανώσεων. 

 

            Επιπλέον της ποινής του αυτόματου αποκλεισμού στις ακόλουθες περιπτώσεις επιβάλλεται και ποινή προστίμου και οι ακόλουθες ποινές:

 

(i)         Ποινή αποκλεισμού για τουλάχιστο ένα αγώνα σε περίπτωση που αποστερεί την αντίπαλη ομάδα από καθαρή ευκαιρία για επίτευξη τέρματος.

(ii)        Ποινή αποκλεισμού  για τουλάχιστο μία αγωνιστική για αντιαθλητικό παιγνίδι.

(iii)       Ποινή αποκλεισμού τουλάχιστο δύο αγωνιστικών για υπέρμετρη βία.

(iv)      Ποινή αποκλεισμού τουλάχιστο (3) αγωνιστικών για επίθεση προς αντίπαλο ποδοσφαιριστή ή άλλο πρόσωπο πλην του αξιωματούχου αγώνα.

(v)       Ποινή αποκλεισμού για τουλάχιστον έξι αγώνες σε περίπτωση που φτύνει αντίπαλο ποδοσφαιριστή.»

 

Το νομικό ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσον η Δικαστική Επιτροπή έχει εξουσία και άρα υποχρέωση να εξετάσει η ίδια, με βάση τα στοιχεία που έχει ενώπιον της, κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις των υποπαραγράφων (i) μέχρι (v) του Άρθρου 8 (α) και να αποφασίσει αν ενδείκνυται η επιβολή περαιτέρω ποινής.

 

Κατά την ταπεινή μου άποψη η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα θα πρέπει να είναι καταφατική.

 

Είναι καλά γνωστό ότι ο διαιτητής ενός αγώνα έχει σημαντική διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει, χωρίς οι αποφάσεις του να υπόκεινται σε έλεγχο ή αναθεώρηση, εκτός συγκεκριμένων εξαιρέσεων και επί τούτου, συμφωνώ απολύτως με όλο το σχετικό σκεπτικό των συναδέλφων τις πλειοψηφίας το οποίο δεν χρειάζεται να επαναλάβω.

 

Θα προσέθετα μάλιστα ότι είναι τόσο ευρεία η διακριτική ευχέρεια των διαιτητών, που σε πολλές περιπτώσεις για την ίδια φάση, δύο ή περισσότεροι διαιτητές μπορούν να αποφασίζουν διαφορετικά χωρίς κανένας από αυτούς να είναι λανθασμένος.  Αν γίνει καθολικά κατανοητή αυτή η θέση, θα είναι μεγάλο βήμα προς την κατανόηση του ρόλου του διαιτητή και προς την εξάλειψη αυτού που ονομάζουμε προκατάληψη ως προς τις αποφάσεις των διαιτητών.

 

Το θέμα που εξετάζεται εδώ είναι όμως διαφορετικό.  Δεν τίθεται ζήτημα αναθεώρησης της απόφασης του διαιτητή. Η απόφαση του διαιτητή να αποβάλει τον Stepanov κρίνοντας ότι ο τελευταίος στέρησε καθαρή ευκαιρία επίτευξης τέρματος από την αντίπαλη ομάδα είναι τελεσίδικη και δεν αναθεωρείται από κανένα.

 

Εξ’ ου και ο ποδοσφαιριστής αποβάλλεται με βάση το Άρθρο 8 (α), «αυτόματα και για τους επόμενους δύο αγώνες όλων των διοργανώσεων».

 

Κατά την άποψή μου και εδώ έγκειται η διαφορά με τους συναδέλφους, το Άρθρο 8 (α) καθιερώνει δύο στάδια κρίσης για πειθαρχικό παράπτωμα ενός ποδοσφαιριστή.  Το πρώτο είναι αυτό του διαιτητή το οποίο είναι ανέλεγκτο.  Και επιφέρει «αυτόματο» αποκλεισμό από δύο αγώνες.  Στο σημείο όμως αυτό τελειώνει ο ρόλος του διαιτητή .

 

Το κατά πόσον επιβάλλεται επιπλέον ποινή ανάγεται στην κρίση της Δικαστικής Επιτροπής που θα πρέπει να εξετάσει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις των υποπαραγράφων (i) – (v) του Άρθρου 8 (α) κατά το δεύτερο στάδιο κρίσης.

 

Δηλαδή, η Δικαστική Επιτροπή κρίνει πλέον αν υπήρξε αποστέρηση καθαρής ευκαιρίας επίτευξης τέρματος ή αντιαθλητικό παιχνίδι ή υπέρμετρη βία, ή επίθεση προς αντίπαλο ποδοσφαιριστή ή φτύσιμο αντιπάλου και επιβάλλει περαιτέρω ποινές αποκλεισμού και πρόστιμο τα οποία δεν είναι αυτόματα, όπως είναι οι δύο αγωνιστικές που προκύπτουν από μόνη την απόφαση του διαιτητή να αποβάλει ποδοσφαιριστή.

 

Αν οι Πειθαρχικοί Κανονισμοί είχαν σκοπό να θεωρείται πως όταν ένας ποδοσφαιριστής αποβάλλεται για στέρηση καθαρής ευκαιρίας επίτευξης τέρματος, αποκλείεται «αυτόματα» από τρείς και όχι δύο αγώνες θα το προνοούσαν έτσι.

 

Δεν νοείται το δικαστικό όργανο απλώς να επιβεβαιώνει μια διαιτητική απόφαση και να επιβάλλει περαιτέρω ποινή χωρίς παρεμβολή καμίας δικαστικής κρίσης, ως εάν να είναι η Δικαστική Επιτροπή η γραμματεία της Ομοσπονδίας.

 

Η θέση αυτή γίνεται πιο εύκολα εμφανής και κατανοητή στις περιπτώσεις όπου ως Δικαστική Επιτροπή, με δική μας κρίση, κατηγοριοποιούμε την ενέργεια ενός ποδοσφαιριστή που αποβλήθηκε στην υποπαράγραφο (ii) αντιαθλητικό παιχνίδι ή (iii) υπέρμετρη βία ή (iv) επίθεση χωρίς να δεσμευόμαστε ουσιαστικά από τον χαρακτηρισμό που δίνει ο διαιτητής για την συγκεκριμένη ενέργεια του ποδοσφαιριστή.

 

Ενόψει των πιο πάνω, είναι η άποψη μου πως η Δικαστική Επιτροπή έχει εξουσία και άρα υποχρέωση, να εξετάσει ανεξάρτητα από την κρίση του διαιτητή που είναι ανέλεγκτη, πρωτογενώς, κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις για επιβολή περαιτέρω ποινής.

 

Στην προκειμένη περίπτωση, οι δικηγόροι της Ομόνοιας παρουσίασαν ενώπιον μας το βίντεο της συγκεκριμένης φάσης.  Χωρίς να κρίνουμε τον διαιτητή, θα θεωρούσα πρωτογενώς πως δεν είναι περίπτωση που ενδείκνυνται η επιβολή περαιτέρω ποινής στον Stepanov.

 

Δεν προκύπτει καν παράβαση του ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας εφόσον δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση να κτυπήσει με το χέρι την μπάλα, ενώ σε κάθε περίπτωση, δεν φαίνεται να επρόκειτο για καθαρή ευκαιρία επίτευξης τέρματος από την Σαλαμίνα.  Με αυτή την θέση συμφωνεί και ο παρατηρητής διαιτησίας στην έκθεσή του.

 

Συνεπακόλουθα, δεν θα επέβαλλα περαιτέρω ποινή στον ποδοσφαιριστή εφόσον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 8 (α) (i)  των Πειθαρχικών Κανονισμών.

 

Θανάσης Κορφιώτης – Αντιπρόεδρος