Κακά τα ψέματα, στην κατάσταση που είμαστε τώρα, βρεθήκαμε πολλές φορές την τελευταία τριετία. Προπονητές αλλάξαμε, παίκτες διώξαμε, μέχρι και εκλογές μες τη μέση της περιόδου κάναμε. Όσο το οικονομικό δεν “συγυρίζεται” τα ίδια θα έχουμε. Στην πρώτη ισοπαλία θα συζητάμε αν “είναι απλήρωτοι”. Στις ήττες τα προβλήματα θα γιγαντώνονται. Και όταν πλησιάζουν τα κριτήρια και θα απαιτείται η βοήθεια του κόσμου, κάποιοι θα θυμούνται διακηρύξεις πως θα βγει η χρονιά, άλλοι θα σκέφτονται “πάλι τα ίδια”.
Το χρέος μας κρατά στην μιζέρια, αυτή είναι η αλήθεια. Οι υποχρεώσεις τρέχουν και κάποιες μένουν πίσω. Αν δεν βρεθεί τρόπος να οργανωθεί η κατάσταση, θα έχουμε συνεχώς τα ίδια. Δεν χρειάζονται 15 εκατομμύρια για να μπει μια τάξη, χρειάζεται ένα αρκετά μικρότερο ποσό, για να τρέχουν χωρίς πρόβλημα οι υποχρεώσεις, να γίνει πιο υγιής η κατάσταση, πιο ομαλή η λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Ποιος είναι αυτός ο τρόπος δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα. Η μείωση του προϋπολογισμού ήταν σίγουρα ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, όχι όμως αρκετό. Η προσπάθεια για δάνειο επίσης ήταν ορθή κίνηση, αλλά ποιος να μας δώσει δάνειο τώρα; Άρα μένουν να βρεθεί επενδυτής ή με κάποιους άλλους τρόπους (προγράμματα όπως το Loyalty, εκμετάλλευση Χαλεπιανών αν είναι δυνατό κλπ) να εξασφαλισθεί ρευστότητα. Έλευση επενδυτή, φαίνεται πως αποτρέπει και η δομή του σωματείου. Και για να μην παρεξηγηθούμε, δεν λέμε να γίνουμε εταιρεία.
