Κάποιοι θα πουν πως είναι άκαιρη η δημοσιοποίηση των πιο κάτω. Εμείς απαντάμε πως στο οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δυστυχώς θεωρούμε άκαιρη κάθε στιγμή που πρέπει να δούμε την αλήθεια μες τα μάτια. Το σωματείο μας χρειάζεται τομές, χθες. Και σίγουρα δεν θα επηρεαστεί η πορεία μας για τον τίτλο αν αρχίσουμε να τις προγραμματίζουμε άμεσα.
Δημοσιοποιήσαμε πρώτη φορά το μοντέλο της Ντόρτμουντ, το 2011! Από τότε φαινόταν (και από πιο πριν ακόμα) ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στο σωματείο μας. Μετά το αναδημοσιεύσαμε Νοέμβριο του 2012! Πάντα οι διοικήσεις μας έλεγαν ότι συμφωνούν με πολλά από αυτά, στην πράξη όμως δεν άλλαζαν απολύτως τίποτα! Περίμεναν να διορθωθεί η κατάσταση, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές. Φτάσαμε στο απροχώρητο και συνεχίζουμε με το ίδιο μοντέλο.
Η τωρινή διοίκηση, έκανε πράξη ένα κομμάτι, έριξε το μπάτζετ. Όπως αποδεικνύεται όμως, η απουσία προοπτικής μακροπρόθεσμα (στην ουσία επιβιώνουμε) δεν μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο που σε κάθε ήττα αντιδράει έντονα. Το βάζουμε λοιπόν για άλλη μια φορά πιο κάτω, με μια υποσημείωση: τόσο καιρό αναρωτιόμασταν αν ο κόσμος μας έχει την υπομονή να γίνουμε Ντόρτμουντ. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως το ερώτημα είναι αν έχουν την τόλμη όσοι ορίζουν τις τύχες του σωματείου, να προχωρήσουν σε τομές.
Προφανώς δεν πιστεύουμε πως μπορούν να εφαρμοστούν όλα όσα θα διαβάσετε πιο κάτω. Η ενίσχυση της βάσης μελών όμως, η ειλικρινής στροφή στον κόσμο και η επένδυση στην ακαδημία, απαιτούνται αν είναι να βγούμε κάποια στιγμή από την κρίση.
Έχουμε την υπομονή να γίνουμε Ντόρντμουντ;
Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία ομάδα που έχει χρέος, κάποιες μάλιστα κατάφεραν να ανακάμψουν. Κορυφαίο παράδειγμα αυτό της γερμανικής Μπορούσια Ντόρτμουντ η οποία βρέθηκε 2 φορές 1 βήμα πριν την χρεωκοπία τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά ξεχρέωσε και πανηγύρισε και το πρωταθλήματα!
Τα όνειρα και τα ανοίγματα
Το 2002 η ήδη σε άσχημη οικονομική κατάσταση Μπορούσια, κατακτούσε το πρωτάθλημα και έφτανε μέχρι τον τελικό του Ουέφα το 2002 όπου έχασε από τη Φέγιενορντ. Για να τα καταφέρει είχε κάνει ανοίγματα που φανερά δεν άντεχε, αλλά αυτό δεν πτόησε τους ανθρώπους της ομάδας! Ονειρεύονταν πως θα οδηγήσουν την ομάδα σε στιγμές 1996, στην κορυφή και πάλι της Ευρώπης και έτσι έκαναν μεγάλες μεταγραφές. Απέκτησαν το τότε next big thing στη θέση του τερματοφύλακα στη Γερμανία, τον Ρομάν Βέιντενφέλερ από τη Καϊσερσλάουτερν, το μεγαλύτερο ταλέντο της Γερμανίας Σεμπάστιαν Κελ από την Φράιμπουργκ, τον Χουάν Ραμόν Φερνάντες από την Εστουντιάντες, ενώ το μεγάλο και δαπανηρό μπαμ του καλοκαιριού άκουγε στο όνομα Θόρστεν Φρινγκς! Το ρόστερ της ομάδας ήταν πανίσχυρο, αλλά η αποτυχία της να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (σας θυμίζει κάτι;) αφού έχασε από την Κλαμπ Μπρουζ άνοιξε τους ασκούς του αιόλου! Οι ανθρώποι της ομάδας έκαναν ανοίγματα με υποθέσεις και τώρα έβλεπαν πως δεν υπήρχε τρόπος να καλύψουν τα ανοίγματα.
Πώληση του σταδίου και αρχή συντηρητικής πολιτικής
Η Ντόρτμουντ ήταν το χείλος του γκρεμού και αναγκάστηκε να υποθηκεύσει το γήπεδο της, το Westfalen, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Η μετοχή της έκανε ελεύθερη πτώση με αποτέλεσμα να φτάσει ένα βήμα πριν τη χρεοκωπία το 2005. Το συμβούλιο της ομάδας έπρεπε να πάρει γενναίες αποφάσεις και το έκανε.
Αυτές συνοψίζονται ως εξής:
α) Ο πήχης μπαίνει χαμηλά και στροφή στον κόσμο
Η διοίκηση αποφάσισε πως δεν μπορούσε να κρυφτεί άλλο! Εξήγησε δημόσια στον κόσμο πως η κατάσταση είναι δραματική και λέχθηκε επίσημα πως η ομάδα χρειάζεται μια δεκαετία να ορθοποδήσει. Αυτή τη δεκαετία οι στόχοι δεν θα ήταν πρωταγωνιστικοί αλλά επιβίωσης της Ντόρτμουντ. Παράλληλα η Μπορούσια χαμήλωσε τις τιμές των διαρκείας και ζήτησε από το κόσμο να σταθεί δίπλα στην ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι πως το εισιτήριο για την κερκίδα πίσω από το τέρμα είχε τιμή 10 Ευρώ. Ο κόσμος αγκάλιασε τη Ντόρτμουντ και για χρόνια έσπαγε το ένα ρεκόρ στα διαρκείας μετά το άλλο. Το 2007-08 η Ντόρτμουντ περήφανα ανακοίνωσε πως είχε τον πιο ψηλό μέσο όρο εισιτηρίων στην Ευρώπη (77, 510) μπροστά από ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαρίτης! Για την ιστορία τη χρονιά εκείνη η Μπορούσια τερμάτισε 13η!
β) Μειώσεις και πωλήσεις παικτών
Σε όλους τους ποδοσφαιριστές επιβλήθηκε μείωση 20% στους μισθούς. Όποιος δεν ήθελε να τη δεκτεί, ήταν ελεύθερος να αποχωρήσει. Επιπρόσθετα πωλήθηκαν πρωτοκλασάτοι παίκτες της ομάδας όπως οι Μπεργκντόλμο, Γκάι Ντεμέλ, Νίκλας Γένσεν, Εβέρθον, Τιάγο, Σάντει Ολίσε ενώ είχαν ήδη αποχωρήσει οι Λέμαν, Φρινγκς. Αίσθηση έκανε ότι μεγάλα ονόματα όπως οι Κελ, Μετζέλντερ, Βερνς επέλεξαν να μείνουν για να βοηθήσουν.
γ) Μετονομασία του γηπέδου σε Signal Iduna Park
Η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε να αλλάξει την ονομασία του γηπέδου αφού μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία της περιοχής πρόσφερε ένα μεγάλο ποσό για να πάρει το γήπεδο το όνομα της. Το νέο όνομα του γηπέδου ήταν Signal Iduna Park.
δ) Στροφή στις ακαδημίες, μεταγραφές χαμηλού κόστους
Έτσι κι αλλιώς οι Γερμανοί δίνουν μεγάλη σημασία στις ακαδημίες αλλά η Ντόρντμουντ αποφάσισε να εναποθέσει σχεδόν όλες τις ελπίδες της εκεί. Οι ανθρώποι της ομάδας ανακοίνωναν πως μέσα σε 10 χρόνια (από το 2005) η Μπορούσια θα ήταν σε θέση να πρωταγωνιστήσει ξανά βασισμένη κυρίως σε παίκτες της ακαδημίας. Ταυτόχρονα έκαναν στροφή σε αγορές πιο φτηνές, που αποδεδειγμένα βγάζουν καλούς παίκτες, αλλά έπρεπε να είναι σε εκγρήγορση για να τους αποκτήσουν. Τρανό παράδειγμα η πολωνική αγορά, αφού σήμερα η Ντόρτμουντ διαθέτει 3 από τους καλύτερους Πολωνούς, τους Μπλαζικόφσκι, Λεβαντόφσκι και Πίτζιεκ. Και οι τρεις μαζί κόστισαν στην ομάδα 7.5 εκατομμύρια, την ίδια στιγμή που άλλες ομάδες της Γερμανίας όπως η Μπάγιερν για τον κεντρικό αμυντικό, τον εξτρέμ και τον επιθετικό τους, έδωσαν περισσότερα από 60 εκατομύρια ευρώ. Άλλο παράδειγμα είναι ο Λούκας Μπάριος τον οποίο διεκδικούσε και ο Παναθηναϊκός!
Επιτυχία πιο γρήγορα από ότι είχε προγραμματιστεί!
Και ενώ το συμβούλιο της ομάδας υπολόγιζε πως η επιτυχία θα έρθει 10 χρόνια μετά (το 2014 ήθελαν την ομάδα να είναι ανταγωνιστική), οι παίκτες της ομάδας και κυρίως αυτοί των ακαδημιών τον διέψευσαν! 6 χρόνια μετά το 2005, η Ντόρντμουντ κατακτά το πρωτάθλημα έχοντας πρωταγωνιστές εκτός από τους παλιούς πλέον Βάιντενφέλερ και Κελ τους Νούρι Σαχίν, Ματς Χάμελς, Μάριο Γκότζε, Κέβιν Γκρόσκρουτζ, Σβεν Μπέντερ, Μαρσέλ Σιέλμερ. Όλοι κάτω από 23, όλοι από την ακαδημία, όλοι ήδη διεθνείς με την Γερμανία! Αυτοί μαζί με τους 3 Πολωνούς, τον 22χρονο Νέβεν Σούμποτιτς, τον Κάγκαβα και τον Λούκας Μπάριος ήταν οι παίκτες που τράβηξαν κουπί, έπαιξαν φοβερή μπάλα και πήραν το πρωτάθλημα! Με το τέλος της σαιζόν πωλήθηκε ο Σαχίν προς 10 εκατομμύρια στην Ρεάλ, η ομάδα θα είναι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κάτι που ισοδυναμεί με άλλα 15 τουλάχιστον εκατομμύρια και ταυτόχρονα οι χορηγοί κάνουν σαν τρελοί να μπουν στη φανέλα της. Με το τέλος του 2011-12 η Ντόρντμουντ ήταν δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πρωταθλήτρια! Στοο τέλος της χρονιάς πώλησε τον Κάγκαβα και τον Μπάριος και συνέχισε τις επενδύσεις με το Μάρκο Ρόις! Η Ντόρντμουντ ξεχρέωσε και έκτισε και ομαδάρα! Δεν ξέφυγε όμως ποτέ από το πλάνο το οποίο θα αξιολογηθεί με το τέλος της φετινής χρονιάς!
Σημαντική λεπτομέρεια: ο προπονητής της ομάδας Γιούργκεν Κλομπ είναι εκεί από το 2008 κι ας είχε τερματίσει 13ος τη πρώτη του σαιζόν!Έβαλαν μυαλό! Πλέον στην Ντόρτμουντ είναι πιο σοφοί! Πρωταθλητές ναι, αλλά δεν έκαναν ανοίγματα! Οι μεταγραφές τους συνήθως είναι ταυτόχρονα και επένδυση και ξοδεύουν πολλά, μόνο όταν μπουν στα ταμεία ακόμα περισσότερα! Οι μέρες που ξόδευαν εκατομμύρια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί! Αυτό έγινε μόνο σε μια περίπτωση (Μάρκο Ρόις) και όπως φαίνεται ήταν μια σοφή επένδυση, αφού θα πωληθεί πολλαπλάσια.
Οι πραγματικότητες της Cyprusliga
Για να πετύχει η Ντόρτμουντ, έπρεπε να τηρήσει με γερμανική πειθαρχία το πλάνο της! Τερμάτισε 13η, δεν πανικοβλήθηκε και έμεινε πιστή στο πλάνο της! Τερμάτισε 5η και δεν γέμισαν τα μυαλά της αέρα, έμεινε πιστή στο πλάνο της! Στην Κύπρο, αν η ΟΜΟΝΟΙΑ αποφασίσει να ακολουθήσει παρόμοια τακτική με σωστές επιλογές συγκεκριμένου αριθμού ξένων, θα είναι στην τετράδα και ίσως από κάποιο σημείο και μετά να έχει δικαίωμα σε όνειρα. Θα είναι εκεί στα ψηλά και θα διεκδικεί Ευρώπη και όταν περάσουν κάποια χρόνια και αποκτήσει κορμό και το πρωτάθλημα, γιατί στην Κύπρο η ΑΕΚ δεν είναι Βοφσμπουργκ, ο Απόλλωνας δεν είναι Αμβούργο. Δεν πρέπει όμως να παρασυρθεί, να πει κάλυψα ένα μέρος του χρέους άρα επενδύω! Πρέπει να μείνει πιστή στο πλάνο της όσπου να λειτουργεί με υγεία. Έχει όμως πολλά να κάνει ακόμα η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Αναλυτικά το τι θα μπορούσε να κάνει:
α) Στροφή στις ακαδημίες: Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι είναι χαζό να μην στηρίζουμε τους δικούς μας και να δίνουμε εκατομμύρια για να πάρουμε από άλλους. Όπως ο Χριστοφή πήρε ευκαιρίες και έπαιξε μπάλα, έτσι μπορούν και ο Θεράποντος, ο Χαραλάμπους, ο Φιλιώτης, ο Μάριος Δημητρίου. Πρέπει όμως και ο κόσμος να είναι προετοιμασμένος να δώσει ευκαιρίες στους μικρούς. Αν δεν πάρουν τώρα ευκαιρίες οι μικροί, δεν θα τις πάρουν ποτέ και η φετινή χρονιά μας δείχνει πως τις αξίζουν.
β) Να ξανακερδίσει τον κόσμο: Κλειδί στην επιτυχία της Ντόρτμουντ ήταν ο κόσμος καθώς και ο τρόπος που τον αντιμετώπισε η διοίκηση. Για 6 χρόνια η Μπορούσια δεν διεκδικούσε απολύτως τίποτα (7η, 7η, 9η, 13η, 6η, 5η) κι όμως το γήπεδο ήταν γεμάτο και το ένα ρεκόρ διαδεχόταν το άλλο! Η διοίκηση έδειξε στον κόσμο πως τον σέβεται και ζήτησε τη βοήθεια του και αυτός ανταποκρίθηκε! Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Η διοίκηση πρέπει να βρει τους τρόπους να φέρει και τον τελευταίο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ στο γήπεδο, είτε πληρώνει Premium διαρκείας, είτε αυτό της ΘΥΡΑΣ 9. Πρέπει να του δείξει πως τον σέβεται και τον έχει ανάγκη και πρέπει να γίνει εκστρατεία για μέλη. Πρέπει να του μιλήσει με ειλικρίνεια, να αναληφθούν ευθύνες για τα λάθη του παρελθόντως, να του παρουσιάσει ένα πλάνο στο οποίο θα πιστέψει. Και ο κόσμος τότε θα βάλει στην άκρη τους εγωισμούς, και θα στηρίξει. Αν ο κόσμος δει πλάνο και ελπίδα, θα είναι όπως πάντα δίπλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
γ) Σταθερή μεταγραφική πολιτική: Βόμβες και αεροδρόμια τέλος και ας το πάρουμε όλοι απόφαση. Δεν πρέπει να ξεφύγουμε ποτέ από συγκεκριμένα οικονομικά πλαίσια, αφού πρέπει κάθε χρόνο να βγάζουμε κέρδος. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να ψάχνει ότι καλύτερο σε ξένους κυκλοφορεί στην Κύπρο αλλά και σε χώρες που έχουν επίπεδο ενώ ταυτόχρονα δεν απαιτούνται τεράστια ποσά. Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Σλοβακία, Τσεχία έχουν κρυμμένους θησαυρούς φτάνει τα πρωταθλήματα τους να παρακολουθούνται επί τακτικής βάσεως. Πλέον υπάρχει και το παράδειγμα της ΑΕΛ, όσον αφορά τις φτηνές μεταγραφές. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να είναι ανταγωνιστική, χωρίς να διαθέτει τεράστια ονόματα στο ρόστερ της. Φτάνει να γίνεται σωστό σκάουτιγκ και να αξιοποιούνται σωστά τα παιδιά των ακαδημιών.
δ) Εμπορική εκμετάλλευση του ονόματος: Γήπεδο δεν έχουμε να υποθηκεύσουμε, ούτε να του αλλάξουμε όνομα, η ΟΜΟΝΟΙΑ όμως είναι το μεγαλύτερο brand στην Κύπρο και είναι ανεκμετάλλευτο. Χρειάζεται συνεχής δουλειά και βελτίωση, αφού για την ώρα τα έσοδα δεν είναι ανάλογα του ονόματος.
ε) Πειθαρχία στην πολιτική: Το ξαναλέμε, για να πετύχει κάτι τέτοιο χρειάζεται γερμανική πειθαρχία. Η ΟΜΟΝΟΙΑ με αυτή την τακτική θα έχει πρωταγωνιστικούς στόχους, δεν είμαστε Γερμανία, δεν υπάρχει Μπάγιερν να ανεβάσει σε δυσθεώρητα ύψη τον πήχη, ούτε Λεβερκούζεν, Βέρντερ, Βόλφσμπιυργκ, Αμβούργο να κάνουν τα πράγματα δύσκολα. Ένα Αποέλ υπάρχει και αυτό δεν καταφέρνει να απομακρυνθεί παρόλο που του προσφέρουμε απλόχερα τις προϋποθέσεις με τα εγκλήματα μας. Θα έρθουν στο μέλλον χρονιές που θα διεκδηκήσουμε, ίσως θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε. Θα υπάρξουν ακόμα περισσότερες χρονιές που το Αποέλ και ο Απόλλωνα θα μας πάρουν το πρωτάθλημα. Δεν πρέπει να πανικοβληθούμε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να ακολουθήσει σταθερή πολιτική, αν είναι να ορθοποδήσει οικονομικά. Όχι άλλα δράματα.
