Λέμε συχνά πως η ψυχολογία του ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ περνάει μέσα από το γήπεδο. Είναι η πραγματικότητα, όταν η ομάδα παίζει καλά τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όταν όμως δεν είναι σε καλή κατάσταση, τα προβλήματα – αγωνιστικά και μη – βγαίνουν στην επιφάνεια και το σωματείο μας μοιάζει σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Είναι μεγάλη ανάγκη, το ποδοσφαιρικό τμήμα να καταφέρει να εμπνεύσει ξανά, όπως έκανε τον Αύγουστο.
Πώς θα το κάνει όμως όταν είμαστε δέκα βαθμούς από την κορυφή; Η απάντηση μας έχει δύο σκέλη: το βραχυπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο. Για την ώρα εκείνο που πρέπει να κάνει η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι το προφανές: να παίξει μπάλα. Ούτε επί Σαβέφσκι προλαβαίναμε το τραίνο του τίτλου, όμως ο κόσμος χαιρόταν τους παίκτες, χαιρόταν το πάθος και τα τρεξίματα τους και έμεινε στο πλευρό τους. Αυτό επιβάλλεται να κάνουν και οι ποδοσφαιριστές του τωρινού ρόστερ. Να δίνουν τα πάντα κάθε εβδομάδα και ο κόσμος θα είναι δίπλα τους. Όσο η εικόνα είναι αδιάφορη, ο κόσμος θα μένει μακριά.
Μακροπρόθεσμα τώρα, πρέπει να τεθεί ένα πλάνο στο τραπέζι και στη συνέχεια να επικοινωνηθεί σωστά στο κόσμο. Την άποψη μας την έχουμε γράψει, το μπάτζετ αν είναι δυνατόν πρέπει να πέσει ακόμα περισσότερο και να γίνουν επενδύσεις σε νεαρούς. Έχουμε αρκετούς ικανότατους στο ρόστερ, εκείνο που θέλουν είναι παιχνίδια και ευκαιρίες. Όταν ο κόσμος δει νεαρούς από την ακαδημία και μη να παίζουν στην πρώτη ομάδα, θα δείξει και μεγαλύτερη ανεκτικότητα στα λάθη, μέχρι αυτοί να ψηθούν. Και σε 3-4 χρόνια, θα τους έχουμε έτοιμους να κτυπήσουν τίτλους.
