Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά, πως όσο καλοί και αν είναι οι παίκτες που διαθέτει μια ομάδα, αν δεν είναι τακτοποιημένοι οικονομικά, αν δεν νιώθουν ασφάλεια δεν μπορούν να ανταποκριθούν.
Εστιάζουμε στον Σκαραμοτζίνο, στο Ράμος, αλλά και άλλους παίκτες που ενδέχεται να αποχωρήσουν αφού δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο γεγονός πως πληρώνονται βάση συμβολαίου αλλά καθυστερημένα. Η αξία τους είναι αποδεδειγμένη, η προσφορά τους στην ΟΜΟΝΟΙΑ φέτος κατώτερη του αναμενόμενου. Όταν το μυαλό ενός παίκτη είναι αλλού, είτε το ένα λάθος θα διαδέχεται το άλλο είτε ο παίκτης θα προφασίζεται τραυματισμούς και αδιαθεσία για να μην παίζει και η ευθύνη δεν είναι καν δική του. Κάπως έτσι, ο προπονητής αναγκάζεται να το παίζει συνδικαλιστής και συνδετικός κρίκος μεταξύ διοίκησης και παικτών, κάπως έτσι το ράβε ξήλωνε δεν έχει τελειωμό.
Κατά τη δική μας άποψη, το πιο σημαντικό σε μια ομάδα είναι η ηρεμία των παικτών. Οι μισθοί που προσφέρει η ΟΜΟΝΟΙΑ, πρέπει να είναι μέχρι εκεί που φτάνει η τσέπη της και όχι βάση προϋποθέσεων. Καλύτερα να έχω παίκτες των 70 χιλιάδων αλλά να είναι πληρωμένοι παρά των 150 και να είναι 2 και 3 μήνες πίσω στους μισθούς τους. Άλλωστε οι νεαροί Κύπριοι που αμείβονται με πολύ λιγότερα από τις 70 που αναφέρουμε αλλά δίνουν 101%, καθώς και άλλες περιπτώσεις χαμηλά αμειβόμενων ξένων, δείχνουν πως δεν είναι μόνο τα λεφτά που παίζουν ρόλο αλλά και τα κίνητρα.
