Πολλές φορές, όταν αναφέρουμε τους Οικονομίδη, Φυλακτού, Δημητρίου, Ρουσιά, Μουλαζίμη ως νεαρούς και εξελίξιμους, διαβάζουμε απαντήσεις όπως: “22-23 χρονών δεν είναι εξελίξιμοι. Αυτοί είναι.” Η πραγματικότητα είναι πως στο εξωτερικό σε τέτοια ηλικία θεωρούνται έτοιμοι παίκτες. Στην Κύπρο όμως, που οι ομάδες αργούν να εμπιστευτούν τους νεαρούς, η εξέλιξη έρχεται σε μετεγενέστερο στάδιο. Επιπρόσθετα, ένας καλός παίκτης δεν σταματάει ποτέ να μαθαίνει και να εξελίσσεται. Κάτι που επιβεβαίωσε και χθες ο Λεάντρο Μαρκολίνι:
Σε όλη μου τη καριέρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ νομίζω έπαιζα κυρίως στα χαφ, όμως είναι καλό να μαθαίνεις συνεχώς. Είχα παίξει 2-3 φορές στο παρελθόν και προσπαθώ συνεχώς να βελτιώνομαι. Είναι δύσκολη η θέση, πως να υποδεχθείς τη μπάλα, πότε μπορείς να φύγεις. Προσπαθώ να βλέπω μεγάλους παίκτες της θέσης πως συμπεριφέρονται για να μαθαίνω και εγώ.
Ο Λέο έχει πατήσει αισίως τα 31 και παίζει τελευταία μια θέση που δεν ήξερε σχεδόν καθόλου. Μέχρι στιγμής διαπρέπει και ο λόγος δεν είναι άλλος από τη διάθεση του να εξελίξει το παιχνίδι του. Ποδοσφαιρικό μυαλό διαθέτει μπόλικο, εκείνο που του λείπει είναι οι εμπειρίες σαν κεντρικός αμυντικός. Μαθαίνει λοιπόν μέσα από το παιχνίδι, μαθαίνει και μέσω βίντεο αφού παρακολουθεί αυθεντίες της θέσεις για να δει πως κινούνται και πώς συμπεριφέρονται. Οι μεγάλοι παίκτες, μαθαίνουν μέχρι να σταματήσουν το ποδόσφαιρο και εξελίσσουν το παιχνίδι τους.