Του Μιχάλη Λουκά, sentragoal.com.cy
Στις 28 Ιανουαρίου, ο Εθνικός υποδέχθηκε την ΑΕΛ στο πλαίσιο των «16» του κυπέλλου. Προς το τέλος του αγώνα, σε μια φάση με τον Γκιντιλεγιέ κάτοχο της μπάλας, ο τηλεοπτικός φακός αποθανάτισε πεντακάθαρα τον Μαμαντού να τρέχει ξοπίσω του και να του ρίχνει μια κλοτσιά, από αυτές που σε βάζουν στον πειρασμό να διερωτηθείς από ποια πολεμική τέχνη ήταν εμπνευσμένη.
Ο ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων, προφανώς υπό ένταση, πίεση ή δεν ξέρω τι άλλο τον έπιασε εκείνη τη στιγμή, κακώς, κτύπησε εν ψυχρώ τον συνάδελφο του. Ούτε την μπάλα κυνήγησε, ούτε άθελα του μάρκαρε. Και ορθά αντίκρισε αμέσως την κόκκινη κάρτα από τον Νικολαΐδη.
Ο διαιτητής, όπως όλοι, είδαν τι έγινε. Λάθος, όχι όλοι. Εκεί στην ΚΟΠ δεν είδαν τίποτα. Η -εκτεθειμένη- Δικαστική τιμώρησε με πρόστιμο παρακαλώ τον Μαμαντού και όλα μέλι γάλα. Προφανώς, κανείς πειθαρχικός εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιήθηκε για να φορτώσει το κατηγορητήριο. Εντελώς τυχαία, ουδείς παρακολούθησε το συγκεκριμένο παιχνίδι ή ακόμη χειρότερα, ίσως να έκριναν πως ήταν μια αποβολή όπως όλες οι άλλες.
Επί τη ευκαιρία, ας μας απαντήσουν: Γιατί δεν συγκινήθηκαν, όπως έπραξαν στην περίπτωση του Σανγκόι, ο οποίος σωστά τιμωρήθηκε επιπλέον, για τις αντιαθλητικές του ενέργειες στο ντέρμπι της Λεμεσού (αλλά η ορθότητα των έξι αγωνιστικών δεν τεκμηριώνεται και αγγίζει τα όρια της αδικαιολόγητης εξόντωσης);
Αν ο Σανγκόι, για παράδειγμα, κλοτσούσε εν ψυχρώ από πίσω τον αντίπαλο του την ώρα του παιχνιδιού, αντί να του φτύσει ή να του κτυπήσει με άλλο τρόπο, θα του κόστιζε μόνο ένα πρόστιμο και σήμερα θα αγωνιζόταν;
Το όλο σκηνικό αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι τηρούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν είναι θέμα Εθνικού, ΑΕΛ, Απόλλωνα ή οποιασδήποτε άλλης ομάδας. Πρόκειται για γεγονότα. Για τα οποία βεβαίως η Ομοσπονδία αδιαφορεί επιδεικτικά και τα οποία θα συνεχίσουμε να βλέπουμε, όσο τα σωματεία-μέλη της εδραιώνουν κάθε χρόνο τα ίδια άτομα, την ίδια νοοτροπία και την ίδια πρακτική που βύθισε το ποδόσφαιρο μέχρι και στα σικέ.
