Κάποιες φορές τη νίκη σε ένα ντέρμπι την φέρνουν οι λεπτομέρειες. Άλλες μια ενέργεια ενός ποδοσφαιριστή. Μεγάλο ρόλο παίζει πάντα όμως η τακτική και η πιστή εφαρμογή της. Τη σημερινή νίκη, έφερε κατά την άποψη μας το πλάνο του τεχνικού τημ, αλλά και η διαχείριση του προβαδίσματος σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Ο Γιωργαλλίδης είχε μια απόκρουση και αυτό τα λέει όλα.
Από την αρχή του παιχνιδιού, είδαμε την ΟΜΟΝΟΙΑ να πιέζει από ψηλά. Με την ομάδα μας να παρατάσσεται για πρώτη φορά φέτος σε σχηματισμό 4-3-3, πότε ο Γκαρσία, πότε οι ακραίοι και πότε οι δυο μέσοι Δημητρίου και Ράμος, συμμετείχαν ενεργά στην καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΑΕΛ να ψάχνει συνεχώς με μακρινές μπαλιές τον Μεντί, τον οποίο στο ένας εναντίων ενός δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναχαιτίσει ο Μαργκάσα. Η μπάλα έφτανε ελάχιστες φορές στους Μπεμπέ και Ταγκμπατζουμί (στο πρώτο ημίχρονο την άγγιξε ελάχιστα) και όταν αυτό γινόταν, οι Γκουλόν και Λεάντρο είχαν ξεκάθαρους ρόλους.
Επιθετικά τώρα και πάλι η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε ξεκάθαρη τακτική, ενώ αξιοπρόσεκτος ήταν ο τρόπος που κτύπησε στα στημένα. Οι φάσεις του πρώτου 20λέπτου, ήθελαν σχεδόν πάντα τον Γκαρσία να κάνει κίνηση στο πρώτο δοκάρι και να ψάχνει με κεφαλιά συμπαίκτη του στο δεύτερο. Έτσι ξεκίνησε και το γκολ της ομάδας, το οποίο εν τέλη ήρθε..ανάποδα, από το δεύτερο στο πρώτο. Στο δεύτερο ημίχρονο, η ΟΜΟΝΟΙΑ έκλεισε τους χώρους, ο Καϊάφας πέρασε δεύτερο αμυντικό χαφ στο παιχνίδι και στη συνέχεια φρέσκαρε την επίθεση για να κτυπήσει στην κόντρα. Το δεύτερο γκολ δεν ήρθε, όμως η διαχείριση του 0-1 ήταν άνετη.
Όλα όσα αναφέρουμε πιο πάνω, γίνονται ακόμα πιο σημαντικά, αν αναλογιστεί κανείς πως η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιζε με 7 απουσίες και με μια εντεκάδα που δεν παρέταξε ποτέ πριν. Πολλά συγχαρητήρια για αυτό το λόγο αξίζουν και στους ποδοσφαιριστές, που έδειξαν ότι μπορούν να μείνουν συγκεντρωμένοι υπό μεγάλη πίεση.
